Links

കീറ്റോ ഡയറ്റ് നല്ലതോ മോശമോ?

ചേട്ടാ ഈ കീറ്റോ ഡയറ്റിനെ (LCHF) കുറിച്ച് ഒന്നെഴുതാമോ, അത് നല്ലതാണോ എന്ന് പല സുഹൃത്തുക്കളും കുറെയായി ഇൻബോക്സിൽ ചോദിക്കുന്നു. അതിനെ പറ്റി ഇന്ന് എഴുതാം എന്ന് വിചാരിക്കുന്നു. അതിനു മുൻപ് ആമുഖമായി പറയട്ടെ LCHF ഡയറ്റ് നല്ലതല്ല എന്ന് മാത്രമല്ല ഏറിയാൽ ഒരു മൂന്ന് മാസത്തിനപ്പുറം ഈ ഡയറ്റുമായി ആർക്കും മുന്നോട്ട് പോകാനും കഴിയില്ല. അതിനുള്ളിൽ തന്നെ ശരീരത്തിൽ അതിന്റെ അപകടങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടിരിക്കും. എന്താണ് ഈ കീറ്റോ ഡയറ്റ്  (ketogenic diet) എന്ന് നോക്കാം. നമ്മുടെ ശരീരം അതിന്റെ ഊർജ്ജാവശ്യത്തിനു കാർബോഹൈഡ്രേറ്റ് വിഘടിച്ചുണ്ടാകുന്ന ഗ്ലൂക്കോസിനെയാണ് ആശ്രയിക്കുന്നത്. ഭക്ഷണത്തിൽ കാർബോഹൈഡ്രേറ്റ് തീരെ കുറച്ച് മിതമായി പ്രോട്ടീനും അധികമായി ഫാറ്റും കഴിക്കുക എന്നതാണ് LCHF ഡയറ്റ് കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. കീറ്റോ, കീറ്റോജനിക്, LCHF എല്ലാം ഒന്ന് തന്നെയാണ്. ഇപ്രകാരം കാർബോഹൈഡ്രേറ്റ് കുറയ്ക്കുമ്പോൾ നമ്മുടെ രക്തത്തിൽ ഗ്ലൂക്കോസ് കുറയുകയും ഊർജ്ജത്തിന്റെ (കലോറി) ആവശ്യം പരിഹരിക്കാൻ ലിവറിൽ നിന്ന് ഫാറ്റിനെ കീറ്റോൺ ആക്കി മാറ്റുകയും ചെയ്യും. അങ്ങനെ പോരാതെ വരുന്ന കലോറി ശരീരത്തിനു കീറ്റോണിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്നു. ഇതാണ് ചുരുക്കം.

ഇനി എന്താണ് കീറ്റോണും ഗ്ലൂക്കോസും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം എന്ന് നോക്കാം. കീറ്റോണിന്റെ ഫോർമ്യൂല C₃H₆O - ഉം ഗ്ലൂക്കോസിന്റെ ഫോർമ്യൂല C₆H₁₂O₆ - ഉം ആണ്. വല്ലതും മനസ്സിലായോ? കീറ്റോൺ തന്മാത്രയിൽ 3 കാർബണും 6 ഹൈഡ്രജനും ഒരു ഓക്സിജനും ആണുള്ളത്. ഗ്ലൂക്കോസിൽ 6കാർബണും 12 ഹൈഡ്രജനും 6 ഓക്സിജനും മൂലകങ്ങൾ ആണുള്ളത്. ഭഷണത്തിലെ സ്റ്റാർച്ച് വിഘടിച്ചിട്ടാണ് ഗ്ലൂക്കോസ് കിട്ടുന്നത്. ഫാറ്റ് വിഘടിച്ച് ഫാറ്റി ആസിഡുകളായി മാറിയും ശരീരത്തിൽ എത്തുന്നു. ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ കാർബോഹൈഡ്രേറ്റും  ഫാറ്റും,  കാർബണും ഹൈഡ്രജനും ഓക്സിജനും ചേർന്ന കൂറ്റൻ ചെയിൻ രൂപത്തിലുള്ള തന്മാത്രകളാണ്. കീറ്റോണും ഗ്ലൂക്കോസും വ്യത്യാസപ്പെടുന്നത് അവയുടെ തന്മാത്രകളിലുള്ള മൂലകങ്ങളുടെ എണ്ണത്തിന്റെയും ഘടനയുടെയും വ്യത്യാസം കൊണ്ടാണ്. രണ്ടും ഊർജ്ജം ഉല്പാദിപ്പിക്കാനാണ് ശരീരം ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഇത്രയും പറഞ്ഞതിൽ നിന്ന് തന്നെ കീറ്റോ ഡയറ്റിൽ പുണ്യം ഒന്നും ഇല്ല എന്ന് നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാകേണ്ടതാണ്. എന്നാൽ അപകടം കുറേ ഉണ്ട് താനും. അതൊന്നും ഈ പോസ്റ്റിൽ വിവരിക്കാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല. ഗ്ലൂക്കോസ് ആണ് ശരീരത്തിന്റെ ഊർജ്ജാവശ്യത്തിനുള്ള preferably energy source എന്ന് മാത്രം തൽക്കാലം മനസ്സിലാക്കുക.

കാർബ്‌സ് എന്നും കാർബോഹൈഡ്രേറ്റ് എന്നും പറയുന്നത് broad category യിൽ പെടുന്നതാണ്. ഷുഗർ, സ്റ്റാർച്ച്, ഫൈബർ എന്നിവയാണ് കാർബോഹൈഡ്രേറ്റിലെ ഘടകങ്ങൾ. ഇതിൽ ഷുഗർ എന്ന് പറയുന്നത് പഴങ്ങളിലെ ഫ്രക്ടോസും പാലിലെ ലാക്ടോസും കരിമ്പിൻ പഞ്ചസാരയിലെ സൂക്രോസും ആണ്. ഇവയെ ശരീരം ഗ്ലൂക്കോസ് എന്ന ഷുഗർ ആക്കി മാറ്റുന്നു. അതുകൊണ്ട് ഗ്ലൂക്കോസിനെ ബ്ലഡ് ഷുഗർ എന്ന് പറയുന്നു. ഗ്ലൂക്കോസ് പ്രകൃതിയിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്ന ഭക്ഷണങ്ങളിൽ ഇല്ല. വ്യാവസായികമായി നിർമ്മിക്കുന്നുണ്ട്. ധാന്യങ്ങളിലും കിഴങ്ങുകളിലും പച്ചക്കറികളിലും ആണ് സ്റ്റാർച്ചും ഫൈബറും ഉള്ളത്. സ്റ്റാർച്ച് വിഘടിച്ച് ഗ്ലൂക്കോസ് ആയി ശരീരത്തിൽ എത്തുന്നു. ഫൈബറിനെ നമുക്ക് ദഹിപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല. എന്നാൽ അന്നനാളത്തിന്റെ സുഗമമായ പ്രവർത്തനത്തിനു ഫൈബർ അത്യാന്താപേക്ഷിതമാണ്. ഒടുവിൽ ഫൈബർ മലത്തോടൊപ്പം പുറന്തള്ളപ്പെടുന്നു. ഫൈബറിന്റെ അപര്യാപ്തത മലബന്ധത്തിനു കാരണമാകും.

ഭക്ഷണത്തിൽ നിന്ന് നമുക്ക് സ്റ്റാർച്ച്, പ്രോട്ടീൻ, ഫാറ്റ്, ജീവകങ്ങൾ, ധാതുലവണങ്ങൾ എന്നിവയാണ് ലഭിക്കേണ്ടത്. ഇതിൽ സ്റ്റാർച്ച് ഗ്ലൂക്കോസ് ആയും പ്രോട്ടീൻ അമിനോ ആസിഡുകളായും ഫാറ്റ് ഫാറ്റി ആസിഡുകളായും ചെറുകുടലിൽ വെച്ച് വിഘടിക്കപ്പെട്ടതിനു ശേഷമാണ് നേരിയ സുഷിരങ്ങളിലൂടെ രക്തത്തിൽ പ്രവേശിച്ച് എല്ലാ കോശങ്ങളിലും എത്തുന്നത്. ബാക്കി പണി എല്ലാം നടക്കുന്നത് കോശങ്ങളിൽ വെച്ചാണ്. അതിൽ പ്രധാനമാണ് ഗ്ലൂക്കോസും ശ്വസിക്കുന്ന വായുവിലെ ഓക്സിജനും സംയോജിച്ച് നിരന്തരം ഊർജ്ജം ഉണ്ടാകുന്നത്.  ഊർജത്തിനു ഫാറ്റും പ്രോട്ടീനും ശരീരം ഉപയോഗപ്പെടുത്തും. അതൊക്കെ പക്ഷെ കാർബണും ഓക്സിജനും സംയോജിച്ച് കാർബൺ ഡൈ‌ഓക്സൈഡ് ആകുന്ന പ്രക്രിയയിൽ ഊർജ്ജം റിലീസ് ആകുന്നതാണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കി വയ്ക്കുക.

ഓരോ ഭക്ഷണഘടകത്തിനും ഓരോ ധർമ്മങ്ങൾ ആണ് ശരീരത്തിൽ നിർവ്വഹിക്കാനുള്ളത്. ഗ്ലൂക്കോസ് ആയി മാറുന്ന സ്റ്റാർച്ചിന്റെ ആവശ്യം ഊർജ്ജത്തിനാണ് എന്ന് നാം മനസ്സിലാക്കി. പ്രോട്ടീന്റെ ആവശ്യം പുതിയ കോശനിർമ്മിതിക്ക് വേണ്ടിയാണ്. ഫാറ്റ് അഥവാ കൊഴുപ്പിനു ശരീരത്തിൽ ഒരുപാട് ധർമ്മങ്ങൾ നിർവ്വഹിക്കാനുണ്ട്. എല്ലാം വിവരിക്കാൻ കഴിയില്ല. ഒരു ഉദാഹരണം മാത്രം പറയാം. നമ്മുടെ ചർമ്മത്തിനടിയിൽ അടിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കൊഴുപ്പ് ആണ് നമുക്ക് ചൂടിൽ നിന്നും തണുപ്പിൽ നിന്നും സംരക്ഷണം നൽകുന്നത്.

LCHF ഡയറ്റിലേക്ക് ഒരാൾ മാറുമ്പോൾ ഒരാഴ്ച കൊണ്ട് അയാളുടെ ബോഡി വെയിറ്റ് ഗണ്യമായി കുറയും. കാരണം എന്തെന്നോ? നമ്മൾ ആവശ്യമുള്ള കലോറിയെക്കാളും സ്റ്റാർച്ച് ഭക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്. അപ്പോൾ രക്തത്തിൽ അധികം വരുന്ന ഗ്ലൂക്കോസ് ഗ്ലൈക്കോജൻ ആയി മാറി പേശീകോശങ്ങളിൽ സംഭരിച്ചു വയ്ക്കും. ഇങ്ങനെ സംഭരിച്ചു വയ്ക്കുമ്പോൾ ഒരു ഗ്രാം ഗ്ലൈക്കോജന്റെ കൂടെ മൂന്ന് ഗ്രാം വെള്ളം കൂടിയുണ്ടാകും. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ഉപയോഗപ്പെടുത്താൻ ഒരു റസർവ്വ് എന്ന നിലയിലാണ് ഗ്ലൂക്കോസിനെ ഇപ്രകാരം ഗ്ലൈക്കോജൻ ആക്കി മാറ്റി സൂഷിക്കുന്നത്. ഗ്ലൈക്കോജനും രണ്ട് ഗ്ലൂക്കോസ് യൂനിറ്റുകൾ ചേർന്ന പോളിസാക്കറൈഡ് ആണെന്നും കാർബോഹൈഡ്രേറ്റ് എന്നത് അനേകം ഗ്ലൂക്കോസ് യൂനിറ്റുകൾ ചേർന്ന കൂറ്റൻ തന്മാത്ര ആണെന്നും ഓർമ്മയുണ്ടല്ലോ അല്ലേ. അപ്പോൾ ആദ്യത്തെ ആഴ്ച LCHF ഡയറ്റ് പ്രകാരം കാർബോഹൈഡ്രേറ്റ് കുറയ്ക്കുമ്പോൾ ശരീരത്തിനു ആവശ്യമുള്ള കലോറി കിട്ടാൻ ഗ്ലൂക്കോസ് തികയാതെ വരുമ്പോൾ പേശികളിൽ സംഭരിച്ചിട്ടുള്ള ഗ്ലൈക്കോജനെ വീണ്ടും ഗ്ലൂക്കോസ് ആക്കി മാറ്റുന്നു. അപ്പോൾ ഒരു ഗ്രാം ഗ്ലൈക്കോജൻ കുറയുമ്പോൾ മൂന്ന് ഗ്രാം ജലവും നീക്കം ചെയ്യപ്പെടുന്നു. ഇപ്പോൾ ഭാരം കുറയുന്നതിന്റെ സീക്രട്ട് പിടികിട്ടിയില്ലേ? കുറഞ്ഞത് വാട്ടർ വെയിറ്റ് ആണ്. ഗ്ലൈക്കോജൻ തീർന്നാൽ മാത്രമാണ് ഫാറ്റിനെ കീറ്റോൺ ആക്കി മാറ്റുന്ന പ്രക്രിയ ഗതികെട്ട് ചെയ്യാൻ ലിവർ നിർബ്ബന്ധിതമാവുക.

ഭക്ഷണത്തിൽ മുഴുധാന്യങ്ങളിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന കാർബോഹൈഡ്രേറ്റ് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. കുറഞ്ഞത് 40 ശതമാനം എങ്കിലും കാർബോഹൈഡ്രേറ്റ് ഭക്ഷണത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തണം. LCHF അഥവാ കീറ്റോ ഡയറ്റ് എന്ന് പറയുന്നത് ഹോമിയോപ്പതി , ജൈവകൃഷി എന്നൊക്കെയുള്ള നേർ വിപരീതമായ ഒരു സ്യുഡോ സിദ്ധാന്തം മാത്രമാണ് എന്നാണ് എനിക്ക് സുഹൃത്തുക്കളോട് പറയാനുള്ളത്.

നമുക്ക് എങ്ങനെയാണ് ഊർജ്ജം ലഭിക്കുന്നത്?

ഐൻസ്റ്റീന്റെ വിഖ്യാതമായ സമവാക്യപ്രകാരം (E=mc²) സൂര്യനിലുള്ള അളവറ്റ ചൂട് നിമിത്തം രണ്ട് ഹൈഡ്രജൻ അണുക്കൾ ഉരുമിച്ച് ചേർന്ന് ഒരു ഹീലിയം അണു ആയി മാറുമ്പോൾ രണ്ട് ഹൈഡ്രജനിലെയും അല്പം മാസ്സ് (പദാർത്ഥം) ഊർജ്ജമായി മാറുന്നു. അതായത് രണ്ട് ഹൈഡ്രജൻ ആറ്റങ്ങളുടെയും ആകെ ഭാരത്തിൽ അല്പം കുറവാണ് ഒരു ഹീലിയം ആറ്റത്തിന്റെ ഭാരം. ആ കുറവ് വന്ന ഭാരമുള്ള പദാർത്ഥമാണ് ഊർജ്ജമായി മാറിയത്. ഈ ഊർജ്ജമാണ് ഭൂമിയിലേക്ക് വരുന്നത്. ഭൂമിയിലെ പ്രകൃതിയിൽ നടക്കുന്ന എല്ലാ ചലനങ്ങൾക്കും കാരണം ഈ സൗരോർജ്ജമാണ്. ഊർജ്ജം ഇല്ലെങ്കിൽ ഒരു ചലനവും നടക്കില്ല.

ജന്തുക്കൾക്ക് മാത്രമല്ല സസ്യങ്ങൾക്കും ഊർജ്ജം വേണം. സസ്യങ്ങളുടെ കോശങ്ങൾക്കും മനുഷ്യൻ അടക്കമുള്ള ജന്തുക്കളുടെ കോശങ്ങൾക്കും ഒരുപാട് സാമ്യങ്ങളും വ്യത്യാസങ്ങളും ഉണ്ട്. എന്നാലും സസ്യകോശങ്ങൾക്കും ജന്തുകോശങ്ങൾക്കും പ്രവർത്തി ചെയ്യാൻ ഊർജ്ജം കൂടിയേ തീരൂ. സസ്യങ്ങൾക്ക് മാത്രമേ സൂര്യനിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്ന ഊർജ്ജം ശേഖരിക്കാനും സംഭരിച്ചു വയ്ക്കാനും കഴിയൂ. അതുകൊണ്ട് ഭൂമിയിലെ സർവ്വജന്തുക്കളും ഊർജ്ജത്തിനു സസ്യങ്ങളെ ആശ്രയിക്കുന്നു. സസ്യകോശങ്ങളുടെ വളർച്ചയ്ക്കും ഭക്ഷണവും പോഷകഘടകങ്ങളും വേണം. മണ്ണിൽ നിന്നും അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിന്നും ജലത്തിൽ നിന്നും കിട്ടുന്ന മൂലകങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് സസ്യങ്ങൾ അവയ്ക്കാവശ്യമുള്ള പോഷകഘടകങ്ങൾ സംശ്ലേഷണം ചെയ്യുകയും ഭക്ഷണം നിർമ്മിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഭൂമിയിലെ മറ്റെല്ലാം ജീവികളുടെയും പ്രാഥമികമായ ആഹാരം സസ്യങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുന്നതാണ്. അങ്ങനെ ഭൂമിയിലെ സർവ്വ ജീവജാലങ്ങൾക്കും സസ്യങ്ങൾ ഊർജ്ജവും ഭക്ഷണവും തരുന്നു. സസ്യങ്ങൾക്ക് ഇത് സാധിക്കുന്നത് സൂര്യനിൽ പദാർത്ഥം ഊർജ്ജമായി മാറുകയും ആ ഊർജ്ജത്തെ സസ്യങ്ങൾക്ക് രാസോർജ്ജമാക്കി മാറ്റാനും സംഭരിക്കാനും കഴിയുന്നത് കൊണ്ടാണ്.

നമ്മൾ പ്രവർത്തി ചെയ്യാനും ശരീരത്തിന്റെ ആന്തരീകപ്രവർത്തനങ്ങൾ നടക്കാനും എല്ലാം ഉപയോഗിക്കുന്നത് രാസോർജ്ജമാണ്. പല തരം ഊർജ്ജങ്ങൾ ഉണ്ട് എന്നും ഊർജ്ജത്തെ മറ്റൊരു തരം ഊർജ്ജമാക്കി മാറ്റാനും കഴിയുമെന്ന് സ്കൂളിൽ പഠിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലൊ. ശരീരത്തിന്റെ പ്രധാന ഊർജ്ജസ്രോതസ്സ് ഗ്ലൂക്കോസ് എന്ന തന്മാത്രയാണ്. നാം ഉണർന്നിരിക്കുമ്പോഴും ഉറങ്ങുമ്പോഴും എന്ത് ചെയ്യുമ്പോഴും ഗ്ലൂക്കോസ് തന്മാത്രയിലുള്ള രാസോർജ്ജമാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഭക്ഷണത്തിലെ കാർബോഹൈഡ്രേറ്റ് ദഹിച്ചിട്ടാണ് നമുക്ക് ഗ്ലൂക്കോസ് ലഭിക്കുന്നത്. സസ്യങ്ങൾ അന്തരീക്ഷത്തിലെ കാർബൺ ഡൈ‌ഓക്സൈഡും വെള്ളത്തിലെ ഹൈഡ്രജനും സൂര്യന്റെ ഉർജ്ജവും ഉപയോഗിച്ച് ഗ്ലൂക്കോസ് നിർമ്മിക്കുന്നു. അതായത് കാർബൺ ആറ്റങ്ങളും ഹൈഡ്രജൻ ആറ്റങ്ങളും ഓക്സിജൻ ആറ്റങ്ങളും യോജിച്ച് ഗ്ലൂക്കോസ് തന്മാത്രയാക്കണമെങ്കിൽ ഊർജം വേണം. ആ ഊർജ്ജമാണ് സൗരോർജ്ജം. അതിന്റെ അർത്ഥം സൗരോർജ്ജം ഗ്ലൂക്കോസ് തന്മാത്രയിലെ ആറ്റങ്ങളെ യോജിപ്പിക്കുന്ന രാസോർജ്ജം ആയി മാറി എന്നാണ്. നമുക്ക് ഊർജ്ജം ആവശ്യമുള്ളപ്പോൾ കോശങ്ങളിൽ ഗ്ലൂക്കോസ് വിഘടിക്കപ്പെട്ട് അതിൽ നിന്ന് റിലീസ് ആയ രാസോർജ്ജം ഉപയോഗിക്കുന്നു.

സസ്യങ്ങൾ കാർബണും ഹൈഡ്രജനും ഓക്സിജനും സുര്യപ്രകാശവും കൊണ്ട് ഗ്ലൂക്കോസ് നിർമ്മിക്കുന്ന പ്രക്രിയയെ ഫോട്ടോസിന്തസിസ്സ് അഥവാ പ്രകാശസംശ്ലേഷണം എന്ന് സ്കൂളിൽ പഠിച്ചതാണല്ലൊ. നിർമ്മിക്കുക എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് ആലങ്കാരികമാണ്. പ്രകൃതിയിൽ നടക്കുന്ന എല്ലാ പ്രവർത്തനങ്ങളും യാന്ത്രികമാണ് ബോധപൂർവ്വമല്ല എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മനസ്സിലാക്കാൻ അല്പം പ്രയാസം ഉണ്ടാകും. മനുഷ്യൻ എന്തും ബോധപൂർവ്വം  ചെയ്യുന്നത് കൊണ്ട് പ്രകൃതിയിലും അത് ആരോപിക്കുന്നതാണ് നമുക്ക് ശീലം.

സസ്യങ്ങളുടെ ഇലകളിലെ കോശങ്ങളിൽ കാർബൺ ഡൈഓക്സൈഡും ജലവും പ്രകാശവും കടക്കുമ്പോൾ അതിലെ ക്ലോറോപ്ലാസ്റ്റിൽ വെച്ച് ക്ലോറോഫിൽ എന്ന വർണ്ണകത്തിന്റെ സഹായത്തിലാണ് ഫോട്ടോ സിന്തസിസ്സ് നടക്കുന്നത്. 6 കാർബൺ ഡൈഓക്ക്സൈഡ് തന്മാത്രകളും 6 ജലതന്മാത്രകളും യോജിച്ച് ഒരു ഗ്ലൂക്കോസ് തന്മാത്രയും 6 ഓക്സിജൻ തന്മാത്രകളും ഉണ്ടാകുന്ന പ്രക്രിയ ആണ് ഫോട്ടോസിന്തസിസ്സ് എന്നത്. ഈ പ്രക്രിയയിൽ ഉണ്ടാകുന്ന ഓക്സിജൻ തന്മാത്രകളെ സസ്യങ്ങൾ അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് വിടുന്നു. ഗ്ലൂക്കോസ് തന്മാത്രകളെ കൂട്ടിച്ചേർത്ത് സ്റ്റാർച്ച് മുതലായ കാർബോഹൈഡ്രേറ്റുകളായി സസ്യങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കുന്നു. അങ്ങനെ  സൂക്ഷിക്കുന്നത് നമുക്ക് തരാനല്ല. സസ്യങ്ങളുടെ ആവശ്യത്തിനു തന്നെയാണ്. നമ്മൾ അതെടുക്കുന്നു എന്നേയുള്ളൂ. സസ്യങ്ങൾക്ക് ഊർജ്ജം ആവശ്യമുള്ളപ്പോൾ വായുവിൽ നിന്ന് ഓക്സിജൻ ശ്വസിക്കുകയും കാർബൺ ഡൈഓക്സൈഡ് പുറത്തേക്ക് വിടുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്.

നാം ചെയ്യുന്നത് പോലെ തന്നെയാണ് സസ്യങ്ങളും കാർബോഹൈഡ്രേറ്റിനെ ഗ്ലൂക്കോസ് ആയി വിഘടിച്ച് ഊർജമാക്കി മാറ്റുന്നത്. ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ സസ്യങ്ങൾ ഊർജ്ജം ഉപയോഗിച്ച് കാർബോഹൈഡ്രേറ്റുകൾ നിർമ്മിക്കുകയും സംഭരിക്കുകയും ആവശ്യത്തിനു ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഭൂമിയിലെ മറ്റെല്ലാ ജീവികളും സസ്യങ്ങൾ നിർമ്മിച്ച ഗ്ലൂക്കോസ് ഊർജ്ജത്തിനു ഉപയോഗിക്കുന്നു. അപ്പോൾ നമുക്ക് കിട്ടുന്ന ഊർജ്ജം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ സസ്യങ്ങൾ കാർബണും ഹൈഡ്രജനും ഓക്സിജനും ഒരുമിപ്പിച്ച് ഒരു കെമിക്കൽ ബോണ്ട് ഉണ്ടാക്കാൻ ഉപയോഗിച്ച സൗരോർജ്ജം രാസോർജ്ജമാക്കി മാറ്റിയതാണ്. ആ കെമിക്കൽ ബോണ്ട് നമ്മുടെ കോശങ്ങളിൽ വെച്ച് വേർപെടുത്തപ്പെടുമ്പോഴാണ് നമ്മുടെ മസ്സിലുകൾക്ക് ഊർജം ലഭിക്കുന്നത്.


ഷുഗർ എന്നാൽ എന്താണ്?

നമ്മുടെ ആളുകൾ വ്യാപകമായി വിശ്വസിക്കുന്ന രണ്ട് തെറ്റായ ധാരണകളാണ് പ്രമേഹം ഉള്ളവർ പഞ്ചസാര കഴിക്കരുത് എന്നും ശരീരത്തിൽ വിഷം കെട്ടിക്കിടക്കുമെന്നും. രണ്ടാമത്തെ തെറ്റിദ്ധാരണ പരത്തുന്നത് ആയുർവേദക്കാരും പ്രകൃതിചികിത്സാവാദക്കാരും ആണ്. ആദ്യത്തെ തെറ്റിദ്ധാരണയ്ക്കുള്ള കാരണം പഞ്ചസാരയെ കുറിച്ചുള്ള വിവരക്കേടാണ്. ശരീരത്തിൽ കോശങ്ങളിലോ രക്തത്തിലോ വിഷമോ മാലിന്യങ്ങളോ കെട്ടിക്കിടക്കുകയില്ല, അതൊക്കെ അപ്പപ്പോൾ പുറന്തള്ളുന്ന പണിയാണ് ലിവറും കിഡ്‌നിയും അനവരതം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ചർമ്മത്തിൽ കൂടി വിയർപ്പിലൂടെയും മാലിന്യങ്ങൾ പുറന്തള്ളപ്പെടുന്നുണ്ട്. കിഡ്‌നിക്കും ലിവറിനും തകരാറ് ഇല്ലാത്ത കാലത്തോളം ശരീരവും രക്തവും പരിശുദ്ധമാണ്. സ്വന്തം ശരീരത്തെ കുറിച്ച് ഈ ധാരണ എല്ലാവർക്കും വേണം.
പഞ്ചസാരയെ കുറിച്ച് ആളുകൾക്ക് ഒരു ചുക്കും അറിയില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം. സ്കൂളിൽ പഠിച്ചതാണ്. പക്ഷെ അതൊക്കെ മറക്കും. എന്നിട്ട് ആളുകൾ പറയുന്ന വിവരക്കേടുകൾ മനസ്സിൽ സൂക്ഷിക്കും. ഇതാണ് പൊതുവെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനു സംഭവിക്കുന്നത്.
കാർബൺ ആറ്റങ്ങളും ഹൈഡ്രജൻ ആറ്റങ്ങളും ഓക്സിജൻ ആറ്റങ്ങളും സംയോജിച്ച് ഉണ്ടാകുന്ന സംയുക്തങ്ങളെയാണ് കാർബോഹൈഡ്രേറ്റ് എന്ന് പറയുന്നത്. കാർബോഹൈഡ്രേറ്റിന്റെ ഏറ്റവും ലഘുവായ രൂപങ്ങളാണ് ഗ്ലൂക്കോസ്, ഫ്രക്ടോസ്, ഗാലക്ടോസ് എന്നിങ്ങനെയുള്ള മൂന്ന് തരം മോണോ സാക്കറൈഡുകൾ ((Mono Saccharide). സാക്കറൈഡ് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഷുഗർ എന്ന് തന്നെയാണ് അർത്ഥം. 6 കാർബണും 12 ഹൈഡ്രജനും 6 ഓക്സിജനും ആറ്റങ്ങളാണ് ഈ മൂന്ന് ഷുഗറിലും ഉള്ളത്. അതുകൊണ്ട് മോണോ സാക്കറൈഡിന്റെ ഫോർമുല C₆H₁₂O₆ എന്ന് എഴുതുന്നത്. ഒരേ എണ്ണം കാർബണും ഹൈഡ്രജനും ഓക്സിജനും സംയോജിച്ചിട്ടാണ് ഗ്ലൂക്കോസും ഫ്രക്ടോസും ഗാലക്ടോസും ഉണ്ടാകുന്നത് എങ്കിലും അവ വ്യത്യാസപ്പെടുന്നത് അവയുടെ യോജിക്കുന്ന ഘടനയിൽ ആണ്.
ഈ മൂന്ന് ഷുഗറിലും ഏറ്റവും മധുരം ഫ്രക്ടോസിനാണ്.
ഫ്രക്ടോസ് മാത്രമാണ് ഭക്ഷണപദാർത്ഥങ്ങളിൽ , അതായത് പഴങ്ങളിലും പച്ചക്കറികളിലും നിന്ന് കിട്ടുന്നത്. ഗ്ലൂക്കോസും ഗാലക്ടോസും അതേ രൂപത്തിൽ ഭക്ഷണപദാർത്ഥങ്ങളിൽ ഇല്ല എന്ന് തന്നെ പറയാം.
ഗ്ലൂക്കോസും ഫ്രക്ടോസും, ഗ്ലൂക്കോസും ഗാലക്ടോസും , ഗ്ലൂക്കോസും ഗ്ലൂക്കോസും അങ്ങനെ രണ്ട് C₆H₁₂O₆ തന്മാത്രകൾ ചേർന്നുണ്ടാകുന്ന ഷുഗറിനെ ഡൈസാക്കറൈഡ് എന്ന് പറയുന്നു. മൂന്ന് തരം ഡൈ സാക്കറൈഡുകൾ താഴെ കാണുക:
ഗ്ലൂക്കോസ് + ഫ്രക്ടോസ് = സൂക്രോസ് = പഞ്ചസാര (ടേബിൾ ഷുഗർ)
ഗ്ലൂക്കോസ്+ഗാലക്ടോസ് = ലാക്ടോസ് = മിൽക്ക് ഷുഗർ
ഗ്ലൂക്കോസ്+ഗ്ലൂക്കോസ് = മാൾട്ടോസ് = മൊളാസസ്സ്
മേൽപ്പറഞ്ഞതിൽ നിന്നും ചായയിൽ ഇടുന്ന ടേബിൾ ഷുഗർ എന്നത് സൂക്രോസ് എന്ന ഡൈ സാക്കറൈഡ് ആണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. അത് പോലെ പാലിൽ ഉള്ള മിൽക്ക് ഷുഗറും ഡൈ സാക്കറൈഡ് ആണ്. ഇവ ദഹിച്ച് ഗ്ലൂക്കോസ് എന്ന സിമ്പിൾ ഷുഗർ ആയിട്ടാണ് രക്തത്തിൽ കലരുന്നത്. ദഹിക്കുക എന്ന് പറഞ്ഞാൽ വലിയ സംയുക്തങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ തന്മാത്രകൾ വിഘടിക്കപ്പെടുക എന്നതാണ്. രക്തത്തിൽ ഗ്ലൂക്കോസ് മാത്രമേ പാടുള്ളൂ. എല്ലാ കാർബോ ഹൈഡ്രേറ്റുകളും ഗ്ലൂക്കോസ് ആയിട്ടാണ് രക്തത്തിൽ കടക്കുന്നത്. അതായത് പഞ്ചസാരയിലെ സൂക്രോസും പാലിലെ ലാക്ടോസും അതെ രൂപത്തിലല്ല രക്തത്തിൽ കടക്കുന്നത് ഗ്ലൂക്കോസ് ആയി വിഘടിക്കപ്പെട്ടതിനു ശേഷമാണ്. രക്തത്തിൽ ഉള്ള ഷുഗർ ആയത് കൊണ്ട് ഗ്ലൂക്കോസിനെ ബ്ലഡ് ഷുഗർ എന്ന് പറയുന്നു.
അനേകം മോണോ സാക്കറൈഡ് യൂനിറ്റുകൾ ചേർന്ന് ഉണ്ടാകുന്ന കാർബോഹൈഡ്രേറ്റുകളെ പോളി സാക്കറൈഡുകൾ എന്ന് പറയുന്നു. അതിനുദാഹരണമാണ് നമ്മൾ കഴിക്കുന്ന ആഹാരങ്ങളിലെ സ്റ്റാർച്ച്, ഫൈബർ എന്നിവ. ഇതിൽ സ്റ്റാർച്ച് ദഹിച്ച് ഗ്ലൂക്കോസ് ആയി രക്തത്തിൽ കടക്കുന്നു. ഫൈബറിനെ ദഹിപ്പിക്കാൻ മനുഷ്യനു കഴിയില്ല. അതുകൊണ്ട് ഭക്ഷണത്തിലെ ഫൈബർ വൻകുടലിൽ പോയി പിന്നീട് മലത്തോടൊപ്പം പുറന്തള്ളപ്പെടുന്നു.
ഗ്ലൂക്കോസ് , ഗാലക്ടോസ് എന്നീ രണ്ട് മോണോ സാക്കറൈഡുകൾ സ്വതന്ത്ര രൂപത്തിൽ ഭക്ഷണങ്ങളിൽ ഇല്ല എന്ന് പറഞ്ഞല്ലൊ. ഫ്രക്ടോസ് എന്ന മോണോ സാക്കറൈഡ് മാത്രമാണ് സ്വതന്ത്രമായി ഭക്ഷണത്തിൽ ഉള്ളത്. ഗ്ലൂക്കോസ് പോലെ തന്നെ ഫ്രക്ടോസും രക്തത്തിൽ പ്രവേശിക്കും. പക്ഷെ ഫ്രക്ടോസിനെ ലിവർ ഗ്ലൂക്കോസ് ആയി മാറ്റിയതിനു ശേഷം മാത്രമേ രക്തത്തിലേക്ക് കടത്തി വിടുകയുള്ളൂ. കാരണം പറഞ്ഞല്ലോ രക്തത്തിൽ ഗ്ലൂക്കോസ് മാത്രമേ പാടുള്ളൂ.
അപ്പോൾ പ്രമേഹം ഉള്ളവരുടെ മൂത്രത്തിൽ ഉള്ളത് ഗ്ലൂക്കോസ് എന്ന ബ്ലഡ് ഷുഗർ ആണ്. പഞ്ചസാരയിലെയും പാലിലെയും ഡൈ സാക്കറൈഡുകൾ നേരത്തെ തന്നെ ദഹിച്ച് ഗ്ലൂക്കോസ് ആയി മാറിയിരുന്നല്ലൊ.
എന്തുകൊണ്ടാണ് പ്രമേഹം ഉള്ളവരുടെ മൂത്രത്തിൽ കൂടി ഗ്ലൂക്കോസ് പുറത്ത് പോകുന്നത്? സാധാരണ ഗതിയിൽ നമ്മൾ എത്ര കാർബോ കഴിച്ചാലും അതൊക്കെ ദഹിച്ച് ഗ്ലൂക്കോസ് ആയി രക്തത്തിൽ എത്തിയാലും, രക്തത്തിൽ അധികം വരുന്ന ഗ്ലൂക്കോസിനെ ലിവർ ഗ്ലൈക്കോജനാക്കി മാറ്റി സൂക്ഷിക്കും. ഗ്ലൈക്കോജൻ എന്നത് അനേകം ഗ്ലൂക്കോസുകൾ ചേർന്ന പോളി സാക്കറൈഡ് ആണ്. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ഊർജ്ജം ലഭിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് ഗ്ലൂക്കോസിനെ ഇങ്ങനെ ഗ്ലൈക്കോജനാക്കി മാറ്റി സംഭരിച്ചു വയ്ക്കുന്നത്.. കാരണം തലച്ചോറിനു അനവരതം ഗ്ലൂക്കോസ് കിട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കണം.
ഗ്ലൂക്കോസിനെ ഗ്ലൈക്കോജൻ ആക്കി മാറ്റണമെങ്കിൽ ഇൻസുലിൻ എന്ന ഹോർമോൺ വേണം. പാൻക്രിയാസ് എന്ന ഗ്രന്ഥിയാണ് ഇൻസുലിൻ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നത്. പാൻക്രിയാസ് ഗ്രന്ഥിയുടെ കാര്യക്ഷമത കുറയുമ്പോൾ ഇൻസുലിൻ ഉല്പാദനം കുറയുന്നു. അപ്പോൾ രക്തത്തിൽ അധികം വരുന്ന ഗ്ലൂക്കോസിനെ ഗ്ലൈക്കോജൻ ആക്കി മാറ്റാൻ കഴിയാതെ വരുന്നു. രക്തത്തിൽ അളവിൽ കൂടുതൽ ഗ്ലൂക്കോസ് പാടില്ല താനും. അങ്ങനെയാണ് അധികം വരുന്ന ഗ്ലൂക്കോസ് കിഡ്‌നി വഴി മൂത്രത്തിലൂടെ പുറന്തള്ളപ്പെടുന്നത്. ഇത് കിഡ്‌നിക്കും ഓവർ ലോഡ് വർക്ക് ആണെന്ന് പറയേണ്ടതില്ലല്ലൊ.
അപ്പോൾ പ്രമേഹം ഉള്ളവർ പഞ്ചസാര എന്ന ടേബിൾ ഷുഗർ മാത്രം വർജ്ജിക്കുകയോ അരിക്ക് പകരം ഗോദമ്പ് ഉപയോഗിക്കുകയോ അല്ല വേണ്ടത്, മൊത്തത്തിൽ ഭക്ഷിക്കുന്ന കാർബോ ഹൈഡ്രേറ്റിന്റെ അളവ് പരിമിതപ്പെടുത്തുകയാണ് വേണ്ടത്. ഒരു ദിവസം 200 ഗ്രാം കാർബോഹൈഡ്രേറ്റിൽ ആധികം ഭക്ഷിക്കാതെ നോക്കിയാൽ പ്രമേഹ രോഗികൾക്ക് സാധാരണ ജീവിതം നയിക്കാൻ കഴിയും.