Links

ബേനസീര്‍ ഭൂട്ടോ , തീവ്രവാദത്തിന്റെ മറ്റൊരു ഇര !


പാകിസ്താന്‍ മുന്‍ പ്രധാനമന്ത്രി ബേനസീര്‍ ഭൂട്ടോ കൊല്ലപ്പെട്ടു . റാവല്‍പിണ്ടിയില്‍ അവര്‍ പങ്കെടുത്ത തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രചാരണ യോഗം കഴിഞ്ഞ് കാറില്‍ സഞ്ചരിക്കവേ തീവ്രവാദികള്‍ ഏ.കെ.47 കൊണ്ട് അവരുടെ നെഞ്ചിനും കഴുത്തിനും നിറയൊഴിക്കുകയായിരുന്നു . ഗുരുതരമായി പരിക്കേറ്റ ബേനസീറിനെ റാവല്‍പിണ്ടിയിലെ ജനറല്‍ ആസ്പത്രിയില്‍ പ്രവേശിപ്പിച്ചു. ആസ്പത്രിയിലെ ഓപ്പറേഷന്‍ തീയറ്ററില്‍ വച്ചാണ് മരണം സംഭവിച്ചത്.
ബേനസീറിന്റെ വെബ്‌സൈറ്റ് ഇവിടെ .
ബേനസീര്‍ ഭൂട്ടോവിന്റെ കൃതികള്‍ :

പാകിസ്താന്‍ ദ ഗേതറിങ് സ്റ്റോം (1983), ഹിജാ ദെ ഓറിയന്റെ (സ്പാനിഷ്), ബേനസീര്‍ ഭൂട്ടോ_ഡോട്ടര്‍ ഓഫ് ദ ഈസ്റ്റ് , ബേനസീര്‍ ഭൂട്ടോ_ഡോട്ടര്‍ ഓഫ് ഡസ്റ്റിനി _ഓട്ടോബയോഗ്രഫി എന്നിവയാണ് ബേനസീറിന്റെ മുഖ്യരചനകള്‍.
ഡബ്ല്യൂ. എഫ്. പെപ്പര്‍, റഫീക് സഖറിയ, ക്രിസ്റ്റിനാ ലാമ്പ്, തുടങ്ങിയ പ്രമുഖര്‍ ഉള്‍പ്പെടെയുള്ളവര്‍ രചിച്ച പതിനാലോളം ജീവചരിത്രകൃതികള്‍ ഇപ്പോഴുണ്ട്.

ഒരു ചെറിയ ന്യൂനപക്ഷമായ തീവ്രവാദികള്‍ക്ക് രാജ്യങ്ങളുടെയും ജനതകളുടെയും തലയെഴുത്ത് മാറ്റിയെഴുതാന്‍ കഴിയുന്നു എന്ന് ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഭയം തോന്നുന്നു .
ബേനസീര്‍ ഭൂട്ടോവിന്റെ ലഘു ജീവചരിത്രം :

1953 ല്‍ സിന്‍ധ് പ്രവിശ്യയിലെ ഭൂഉടമകളുടെ കുടുംബത്തിലാണ് ബേനസീര്‍ ഭൂട്ടോ ജനിച്ചത്. പിതാവ് സുള്‍ഫിക്കര്‍ അലി ഭൂട്ടോപാകിസ്താന്റെ പ്രസിഡന്റും പ്രധാനമന്ത്രിയുമായി പ്രവര്‍ത്തിച്ചിട്ടുള്ള സമുന്നതനേതാവാണ്. അമേരിക്കയിലും ഇംഗ്ലണ്ടിലുമാണ് അവര്‍ കോളേജ് വിദ്യാഭ്യാസം നടത്തിയത്. 1977 ല്‍ രാജ്യത്ത് മടങ്ങിയ അവര്‍ രാജ്യത്തിന്റെ വിദേശകാര്യ സര്‍വീസില്‍ ചേരാനാണ് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നത്.
ബേനസീര്‍ നാട്ടിലെത്തി ആഴ്ചകള്‍ക്കകം ജനറല്‍ സിയാ ഉള്‍ ഹഖിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള പട്ടാളവിഭാഗം അധികാരം പിടിച്ചെടുത്ത് ഭൂട്ടോവിനെ തടവിലാക്കി.പിതാവിനെതിരെ കൊലക്കുറ്റം ചുമത്തിയതിനെതിരെ അവര്‍ പോരാടി. പല വട്ടം വീട്ടുതടങ്കലിലാക്കപ്പെട്ടു.

ബഹുജനരോഷം വകവെക്കാതെ 1979 എപ്രിലില്‍ ഭൂട്ടോവിനെ പട്ടാളഭരണകൂടം തൂക്കിക്കൊന്നു. പിന്നീടൊരിക്കലും ബേനസീര്‍ രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ നിന്ന് അകന്നുനിന്നിട്ടില്ല. സിയാവുള്‍ ഹഖിന്റെ ഭരണകൂടം 1981ല്‍ അവരെ തടവിലാക്കുകയുമുണ്ടായി. 1984 ല്‍ ജയില്‍ മോചിതയായ അവര്‍ 1986 വരെ ബ്രിട്ടനില്‍ കഴിഞ്ഞുകൂടി.
88ല്‍ സിയാവുള്‍ ഹഖ് വിമാനാപകടത്തില്‍ മരിച്ചതോടെ സ്ഥിതി മാറി.
പൊതുതിരഞ്ഞെടുപ്പില്‍ വന്‍വിജയം നേടിയ പാകിസ്താന്‍ പീപ്പ്ള്‍സ് പാര്‍ട്ടിക്ക് ബേനസീറിനെയല്ലാതെ പ്രധാനമന്ത്രിസ്ഥാനത്തേക്ക് നിര്‍ദ്ദേശിക്കാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. അന്നവര്‍ക്ക് 35 വയസ്സേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
ലോകത്തിലെ ഒരു ഇസ്ലാമികരാജ്യത്ത് പ്രധാനമന്ത്രിയാകുന്ന ആദ്യവനിതയെന്ന സ്ഥാനം അവര്‍ അന്ന് ചരിത്രത്തില്‍ നേടി. 1990 ല്‍ പ്രസിഡന്റ് ഗുലാം ഇഷാഖ് ഖാന്‍ ബേനസീറിനെ പിരിച്ചുവിട്ടു. ഭര്‍ത്താവിനെ തടവിലാക്കി. 1993 ലെ പൊതുതിരഞ്ഞെടുപ്പില്‍ പാകിസ്താന്‍ പീപ്പ്ള്‍സ് പാര്‍ട്ടിക്ക് ഭൂരിപക്ഷം കിട്ടിയില്ല. ബേനസീര്‍ പ്രതിപക്ഷനേതാവായി. കുറെക്കാലം അവരെ നാട്ടില്‍നിന്ന് പുറത്താക്കുകയും ചെയ്തു. 1993ല്‍ നവാസ് ഷെറീഫിന്റെ ഗവണ്മെന്റിനെ പുറത്താക്കി. തുടര്‍ന്ന് ബേനസീര്‍ വീണ്ടും പ്രധാനമന്ത്രിയായെങ്കില്‍ മൂന്നുവര്‍ഷത്തിന് ശേഷം പുറത്താക്കപ്പെട്ടു. 99മുതല്‍ വിദേശത്തായി താമസം.

2007 ഒക്റ്റോബര്‍ 18 ന് നാട്ടില്‍ തിരിച്ചെത്തിയ ബേനസീറിനെ സ്വീകരിക്കാന്‍ മുപ്പത് ലക്ഷം ജനങ്ങള്‍ അണിനിരന്നതായാണ് കണക്ക. അന്നുതന്നെ ബേനസീറിന് നേരെ വധശ്രമം നടന്നു. ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ജനപ്രീതിയുള്ള നേതാക്കളില്‍ ഒരാളായാണ് അവര്‍കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്. ഹാര്‍വാര്‍ഡ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി, സിന്ധ് സര്‍വകലാശാല, ഫിലിപ്പീന്‍സ് യുണിവേഴ്സിറ്റി, പേശ്വാര്‍ സര്‍വകലാശാല തുടങ്ങി ഒമ്പത് സര്‍വകലാശാലകളില്‍ നിന്ന് അവര്‍ക്ക് ഹോണററിഡോക്റ്ററേറ്റുകള്‍ ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട് 87 ല്‍ സിന്ധിലെ ബിസിനസ്സുകാരനായ അസിഫ് അലി സര്‍ദാരിയെ വിവാഹം ചെയ്ത അവര്‍ക്ക് മുന്നുമക്കളുണ്ട് , ഒരാണും രണ്ടുപെണ്‍മക്കളും.

ബേനസീറിന്റെ പിതാവും പാകിസ്താന്‍ മുന്‍ പ്രധാനമന്ത്രിയുമായിരുന്ന സുള്‍ഫക്കീര്‍ അലി ഭൂട്ടോയും വധിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു. 1977 ല്‍ ഭൂട്ടോയില്‍ നിന്ന് അധികാരം പിടിച്ചെടുത്ത സൈനിക മേധാവി ജനറല്‍ സിയാ ഉള്‍ഹഖ് 1979 ല്‍ അദ്ദേഹത്തെ തൂക്കിക്കൊന്നു. തുടര്‍ന്നാണ് ബേനസീര്‍ പാകിസ്താന്‍ പീപ്പിള്‍സ് പാര്‍ട്ടിയുടെ സാരഥ്യം ഏറ്റെടുത്തത്.

തസ്ലീമ എപ്പിസോഡ് ; തിരക്കഥ : ബുദ്ധദേവ്









വാസ്തവം ഡെയിലി എന്ന ബ്ലോഗിന്റെ ഒരു മുഖപ്രസംഗത്തില്‍ ഇങ്ങിനെ പറയുന്നു :

'ലജ്ജ'യെന്ന ഒരു കൃതിയിലൂടെ, ബാബറി മസ്ജിദ്‌ തകര്‍ക്കപ്പെട്ടതിനുശേഷം ബംഗ്ലാദേശില്‍ നടന്ന വംശീയ ഏറ്റുമുട്ടലില്‍ അവിടുത്തെ ഹിന്ദുക്കള്‍ അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്ന തീവ്രവേദനയുടെയും ആക്രമണത്തിന്റെയും പച്ചയായ വിവരണം നല്‍കിയതാണ്‌ തസ്ലീമ എന്ന എഴുത്തുകാരിയെ ബംഗ്ലാദേശിനും മറ്റ്‌ രാഷ്ട്രങ്ങളിലെ മുസ്ലീങ്ങള്‍ക്കും അനഭിമതയാക്കിയത്‌. തസ്ലീമയുടെ ജീവനുവേണ്ടി മുസ്ലീം തീവ്രവാദികള്‍ മുറവിളികൂട്ടി പിന്നാലെ പാഞ്ഞപ്പോള്‍ നാടുവിട്ട്‌ പല രാജ്യങ്ങളില്‍ അഭയം തേടാന്‍ അവര്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടു. ഒടുവില്‍ അവരുടെ ഇഷ്ടനഗരമായ കൊല്‍ക്കൊത്തയിലേക്ക്‌ ക്ഷണിച്ച്‌ അവരെ ആദരിച്ചതും സംരക്ഷിച്ചതും പശ്ചിമബംഗാളിലെ ഇടതുപക്ഷ സര്‍ക്കാരായിരുന്നു. അത്രയും നന്ന്‌.

എന്നാല്‍ ഇന്ന്‌ ബുദ്ധദേവിന്റെ ആ സംസ്ഥാനം അനുവര്‍ത്തിക്കുന്ന വികലമായ വ്യവസായ സാമ്പത്തിക നയങ്ങളുടെ അനിവാര്യതയായി നന്ദിഗ്രാം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടപ്പോള്‍ സര്‍ക്കാരിനും മാര്‍ക്സിസ്റ്റ്‌ പാര്‍ട്ടിക്കുമുണ്ടായ നാണക്കേടില്‍നിന്ന്‌ ജനശ്രദ്ധ തിരിച്ചുവിടാന്‍ ചില തല്‍പ്പരകക്ഷികളെ ഉപയോഗിച്ചുനടത്തിയ അതിഗര്‍ഹണീയമായ ഒരു നീക്കത്തിനൊടുവിലാണ്‌ തസ്ലീമയ്ക്ക്‌ കൊല്‍ക്കത്ത വിടേണ്ടിവന്നത്‌. തസ്ലീമ ബംഗാളില്‍ തുടരുന്നിടത്തോളം കാലം അവിടെ വംശീയ വിദ്വേഷം രൂക്ഷമാകുമെന്നുപോലും മാര്‍ക്സിസ്റ്റ്‌ പാര്‍ട്ടിയുടെ സംസ്ഥാന സെക്രട്ടറി പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന അവസ്ഥയോളം സാഹചര്യങ്ങള്‍ വഷളാക്കപ്പെട്ടു. "

മുഖപ്രസംഗം തുടരുന്നു !

കരണ്‍ താപ്പര്‍ എന്ന മീഡിയ റിപ്പോര്‍ട്ടര്‍ അരുന്ധതി റോയിയുമായി നടത്തിയ അഭിമുഖത്തില്‍ , അരുന്ധതി പറഞ്ഞത് കവിയും എഴുത്തുകാരനുമായ ബുദ്ധദേവ് നന്ദിഗ്രാം പ്രശ്നത്തില്‍ ജനശ്രദ്ധ തിരിച്ചു വിടാന്‍ വേണ്ടി രചിച്ച തിരനാടകമായിരുന്നു തസ്ലിമാ സംഭവം എന്നാണ് .

അഭിമുഖം ഇവിടെ വായിക്കുക :
Karan Thapar: Arundhati Roy, let me start with that question. How do you respond to the way Taslima Nasreen has been treated for almost 14 days now?

Arundhati Roy: Well, it is actually almost 14 years but right now it is only 14 days and I respond with dismay but not surprise because I see it as a part of a larger script where everybody is saying their lines and exchanging parts. (((Because that's what it is, but how nice that somebody would point this out.)))

Karan Thapar: She, I believe, has been in touch with you . What has she told you about the experience that she has been through?

Arundhati Roy:Well I have to say that I was devastated listening to what she said because here's this woman in exile and all alone. Since August she's been under pressure, she says, from the West Bengal police who visit her everyday saying, "Get out of here. Go to Kerala, go to Europe or go to Rajasthan. Do anything but get out of here. People are trying to kill you," not offering to protect her but saying get out. On 15th November when there was this huge march in Calcutta against Nandigram, they said, "Now you're going to be killed so we're going to move you from your flat to some other place" and they did it but they withdrew most of her security which is paradoxical because on the day when she was supposedly the most under the threat, she had no protection. A few days later they gave her a ticket and pushed her out of the state.

Karan Thapar: Listening to the story she told you about herself, do you believe that the West Bengal government's behaviour has been unacceptable?

Arundhati Roy: Well it has been utterly, ridiculously unacceptable. I mean, what can I say? Here you have a situation where you're really threatening and coercing a person.

Karan Thapar: Far from protecting her, they were threatening her?

Arundhati Roy: Absolutely.

Karan Thapar: What about Buddhadeb Bhattacharjee? He is a poet, he is an author; how does he emerge from this story?

Arundhati Roy: He emerges from the story, as far as I am concerned, as the principal scriptwriter who managed quite cleverly to shift all the attention from Nandigram to Taslima and Taslima is not the person who is displacing the poor peasants of Nandigram. She is not the person who is robbing people of their daily.

Karan Thapar: So he used her as a pawn to take the pressure off himself in terms of Nandigram?

Arundhati Roy: I think very successfully because we are discussing her and not Nandigram right now.

Karan Thapar: So he's failed to stand by any of the constitutional duties that as a Chief Minister he should have upheld?

Arundhati Roy: I should say at this point that we do not have the constitutional right to free speech. We have many caveats between us and free speech so maybe he has upheld the constitutional rights to us not having free speech.

Karan Thapar: On Friday, Taslima announced that three pages from her autobiography Dwikhandito, which allegedly had given offence to critics, are to be withdrawn. Do you see that as a sensible compromise or a mistake?

Arundhati Roy: Well, neither. She does not have any choices. She is just like a person who has now got the protection of the mafia which is the state in some way. She has nowhere to go. She has no protection. She just has to blunder her way through this kind of humiliation and I really feel for her.

Karan Thapar: You used an interesting phrase. You said she has to blunder her way through this humiliation. Was withdrawing those three pages, admittedly under pressure, a blunder?

Arundhati Roy: I don't know. Honestly, we can all be very brave in the security of our lives but she has nobody to turn to and nowhere to go. I don't know what I would have done in that situation.

Karan Thapar: She had no other choice, perhaps.

Arundhati Roy: She really is in a mess. I think it is a reflection on all of us.

Karan Thapar: Let's come to the issues and the principle that underlie what I call the Taslima Nasreen story. To begin with, do you view freedom of speech as an absolute freedom, without any limitations or would you accept that there are certain specific constraints that we all have to accept? (((Thanks for the red herring -- Taslima is being pursued by Indian Parliamentarians demonstrably eager to kill her in public.)))

Arundhati Roy: It is a complicated question and has been debated often. I personally, do view it as something that should have no caveats for this simple reason that in a place where there are so many contending beliefs, so many conflicting things, only the powerful will then decide what those caveats should be and those caveats will always be used by the powerful.

Karan Thapar: So you're saying that given the fact that many people are vulnerable, freedom of speech for them should have no caveats, it should be absolute and that's their only protection?

Arundhati Roy: I think so because if you look at the facts, you have outfits like VHP or the Bajrang Dal or the CD that the BJP produced during the UP elections, you see that they do what they want to do. The powerful always do what they want to do. It is the powerless and the vulnerable that need free speech.

Karan Thapar: Let's explore the position that you're taking -- free speech is an absolute freedom and there should be no limitations on it. What about the view that by criticising Islam, Taslima has offended beliefs which for tens of millions of Indians, maybe for hundreds of millions are sacred? These are beliefs that underlie their dignity and their sense of identity. Should freedom of speech extend that far as to threaten people's sense of themselves?

Arundhati Roy: I don't believe that a writer like Taslima Nasreen can undermine the dignity of ten million people. Who is she? She is not a scholar of Islam. She does not even claim that Islam is her subject. She might have said extremely stupid things about Islam. I have no problem with the quotations that I have heard from her book. Dwikhandito has not been translated into English but let's just assume that what she said was stupid and insulting to Islam but you have to be prepared to be insulted by something that insignificant.

Karan Thapar: Let me quote to you some of the things that she said, not from Dwikhandito, but from an interview she gave to Anthony McIntyre, The Blanket in 2006. She says, "It's not true that Islam is good for humanity. It's not at all good. Islam completely denies human rights." Elsewhere she talks about what she calls the venomous snake of Islam. To me that sounds as if it goes perhaps beyond a simple critique and into deliberate provocation.

Arundhati Roy: It sounds like Donald Rumsfeld or some Christian fundamentalist. (((Why yes it does. Why not go beat up them instead of the lady novelist?)))

Karan Thapar: And you would rile at him so why not rile at her?

Arundhati Roy: Yeah, but I wouldn't say ban him or kill him. I would say what a ridiculous person. What a ridiculous thing. How can you start reacting to everything like that? We have an infinite number of stupidities in the world. How can you start having your foundations rocked by every half-wit?

Karan Thapar: Let's put it like this, does freedom of speech necessarily include the right to offend?

Arundhati Roy: Obviously it includes the right to offend otherwise it wouldn't be the freedom of speech.

Karan Thapar: But is that an acceptable right in India?

Arundhati Roy: One person's offence is another person's freedom.

Karan Thapar: That maybe so in England and America where Western levels of education have allowed people to hear something offensive without reacting violently. In India, where the education levels are so disparate, where religion is so emotionally and passionately held, then if you have the freedom of speech merging into the right to offend, you end up provoking people often to violence, sometimes to death.

Arundhati Roy: First of all, I think we have to understand that education is a very loaded term because modernity is what is creating some of this kind of radical fundamentalism. And it's not like traditional India anymore. In fact, if you look at any studies that have been done, actually communal riots have increased.

Karan Thapar: Aren't you evading my point? You're questioning what is meant by modernity and education but you and I know that the levels of sophistication in terms of being able to handle offence to your religion or criticism of your God vary hugely.

Arundhati Roy: What I am saying is that level of sophistication is far better in rural areas than urban areas.

Karan Thapar: You mean that rural Indians are better able to take criticism of Ram or Allah?

Arundhati Roy: If you look at the kind of riots in rural and urban areas, you'll see that, historically.

Karan Thapar: Let me give you a specific example. If criticism of Islam by Taslima Nasreen leads to a situation where people come out and riot on the streets and there is a real genuine threat that innocent people could end up killed, what in that circumstance should be the government's priority -- to defend freedom of speech or prevent the loss of human lives?

Arundhati Roy: I don't think that's a choice. I think they have to protect freedom of speech and do everything that they can to prevent the loss of human life because here what is happening is that this kind of right to offend or 'my sentiments have been hurt' have become a business in democratic politics. Let's say the political parties are engineering these situations which lead to a loss of life otherwise why should it be that Dwikhandito has been on the bestseller list for four years in West Bengal and nothing has happened and suddenly when there's a massive march and a massive mobilisation against the CPM, the book suddenly reappears as insulting people's faith?

Karan Thapar: So you're saying mischief makers, manipulators whipped up sentiments four or five years after the book was published, to deliberately try and corner Taslima and to create an atmosphere that perhaps worked in some peculiar way to the advantage of the West Bengal government?

Arundhati Roy: Look at who's benefiting from it. All the anger about Nandigram has now suddenly turned to us asking the same state that criminally killed people in Nandigram to now protect Taslima Nasreen.

Karan Thapar: Are you trying to suggest that perhaps that the West Bengal government was in some way involved in engineering this incident to deflect attention from Nandigram to Taslima?

Arundhati Roy: I would say that it would have had a lot to do with it and I am saying that it is so easy to do these things.

Karan Thapar: When the situation happened, it would have perhaps been judged as Buddhadeb Bhattacharjee's dilemma. Perhaps as a poet and author he felt a need to defend or desire to protect the freedom of speech. As a Chief Minister, undoubtedly he knew that he had the duty to stop and prevent the loss of human life. If therefore, by putting pressure on Taslima Nasreen to leave the state for a while, he was able to save ten or fifteen lives that would have otherwise been lost on the streets of Calcutta, did he not do the right thing?

Arundhati Roy: No, I don't think so. I think that's the game that they would like us to play. 'I did it in order to defend innocent lives.' But I think there's a deeper script in the understanding of what is known as the deep state. I think that this was a provocation that actually could have ended up creating a loss of lives because, I want to go back to it, why should it be that for four years that book was on the market and no lives were lost. Everything is in the timing.

Karan Thapar: So you really do believe, when you use phrases like the deep state that there was a conspiracy, even though we don't fully understand it, to deflect attention from Nandigram to Taslima and to perhaps put her in a position where under pressure she was forced to leave and the government didn't actually have to physically throw her out?

Arundhati Roy: I wouldn't use the word conspiracy because that sounds like an intelligence operation and I don't think that something like this needs to go as far as a conspiracy but I would certainly say that you need to examine the timing of this because that's all we are ever left in India. No one ever gets to the bottom of anything. It is always like, who benefits, why did this happen now. I would like to know, why it happened now.

Karan Thapar: So you're saying something that's pretty fundamental. You're saying that far more simple -- as you did at the beginning -- that the West Bengal government behaved unacceptably. Now you're saying that there was almost Machiavellian intent, not a conspiracy but a Machiavellian intent behind the way they have played this game out?

Arundhati Roy: You are making it sound like I have a very deep insight.

Karan Thapar: No, you have a deep distrust and a huge suspicion.

Arundhati Roy: That's true but I also know that this is the word on the street. You don't need a rocket scientist to figure this out. It is something that we have seen happening over and over again. It is nothing new or amazing that's happening.

Karan Thapar: Let's turn to the Central Government's response to Taslima Nasreen. Speaking in parliament on Wednesday, Pranab Mukherjee said that India would continue extend protection and sanctuary to Taslima Nasreen and then he added that it is also expected that guests will refrain from activities and expressions that may hurt the sentiments of our people. How do you respond to that?

Arundhati Roy: It is like being sentenced to good behaviour for the rest of your life which is a death sentence for a writer. If I had to live somewhere in those conditions, I would become a yoga instructor or something. I would give up writing because this is such a nasty thing to do. Here is a woman who is a Bengali writer. She can't function outside. It's a question of principle anyway. It is not about her, it is about us. What kind of society are we creating? Sure it's tough to take the kind of things she said about Islam but she should be put in her place, intellectually and otherwise. Not like this where she will become a martyr to somebody else.

Karan Thapar: When Pranab Mukherjee says that it is expected that guests will refrain from activities and expressions that may hurt the sentiments of our people, is he in a very real sense giving Muslim fundamentalists a veto, both over what Taslima can write and say and therefore whether she can stay in Calcutta?

Arundhati Roy:Who does he mean when he says 'our people'? Am I included for example? Because by saying this he certainly hurt my sentiments. You can't really match people's sentiments.

Karan Thapar: You are quite right. 'Our people' includes the whole range of people but I suspect that when he says our people he had those who we were protesting against Taslima on the streets of Calcutta in mind. Has he, therefore, given them a veto over what she can write and say, and therefore a veto over whether she can continue to live in Calcutta?

Arundhati Roy:It is not her. He has taken a veto over all of us. I mean I have also been told by the Supreme Court that you will behave yourself and you will write how we ask you to write. I will not. I hope that is extended to everybody here.

Karan Thapar: Given that Taslima's case is not a unique case, you've suffered as you said at the hands of the Supreme Court, M F Hussain has suffered, art students in Baroda have suffered, even people doing cartoons and satires of Gandhi on YouTube have suffered, are we an intolerant people= ?

Arundhati Roy: We're just messy people. Either we have the principle of free speech or you have caveats that will fill up this whole room and we will all just be silenced. There will be no art, there will be no music and there will be no cinema.

Karan Thapar: Are you moving in that direction where caveats to free speech are becoming so many that there is no freedom to be artistic?

Arundhati Roy: What I am saying here does not matter. I might believe in this but I know that tomorrow I have to deal with the thugs of the government, courts of the fundamentalist and everybody else. In order to live here you have to think that you are living in the midst of a gang war. So what I believe in or don't believe in is only theoretical. However, how I practice is a separate matter. How I survive here is like surviving amongst thugs.

Karan Thapar: But then the corollary to what you're saying is very important. You're saying that artists, particularly those who see things differently, particularly those who are stretching out and wanting to be new and avant-garde, have to contend with the thugs, as you call them, with the government and the majority that's trying to push them back.

Arundhati Roy: We do and we will. The thing is that I also don't expect to be mollycoddled. I know that we have a fight on our hands and how do we survive in this gang war. The state is just another gang, as far as I am concerned.

Karan Thapar: So you're saying that it is not easy to be different in India?

Arundhati Roy:Well, it's challenging and we accept that challenge.

Karan Thapar: What's your advice to Taslima Nasreen?

Arundhati Roy: I really don't have any advice. I feel very bad for her because, let me say this, her's is actually the tragedy of displacement. Once, she has been displaced from her home. She has no rights. She is a guest and she is being treated very badly. She is being humiliated.

Karan Thapar: Arundhati Roy, it was a pleasure talking to you on Devil's Advocate.

അടുത്ത ഫിബ്രവരിയില്‍ തസ്ലിമയുടെ വിസയുടെ കാലാവധി തീരുകയാണ് . ഇപ്പോഴത്തെ സാഹചര്യത്തില്‍ കേന്ദ്ര സര്‍ക്കാര്‍ തസ്ലീമക്ക് വിസ നീട്ടിക്കൊടുക്കുമോ ഇല്ലയോ എന്ന് പറയാന്‍ കഴിയില്ല . എന്നാല്‍ ഒരു കാര്യം തീര്‍ച്ചയാണ് വിസ കൊടുത്തില്ലെങ്കിലും അവര്‍ എവിടെയെങ്കിലും പോയി ശിഷ്ടകാലം ജീവിച്ചുകൊള്ളും . പക്ഷെ അത് നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ മുസ്ലീം മത മൌലികവാദത്തിന് കരുത്ത് പകരുകയും ആത്യന്തികമായി നരേന്ദ്ര മോഡിമാര്‍ രാജ്യത്തെ ശിഥിലീകരിക്കുകയും ചെയ്യും . അത് കൊണ്ട് മതേതരത്വത്തിലും ജനാധിപത്യത്തിലും വിശ്വസിക്കുന്നവര്‍ , ഇക്കാര്യത്തില്‍ മൌനം കൈവെടിഞ്ഞ് തസ്ലീമക്ക് വിസ നീട്ടിക്കോടുക്കുന്നതിനും അവര്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നെങ്കില്‍ ഭാരത പൌരത്വം നല്‍കാനും ഒറ്റക്കെട്ടായി സര്‍ക്കാറിനെ പ്രേരിപ്പിക്കേണ്ടതുണ്ട് .

തസ്ലീമ നസ്രീനെ എന്ത് കൊണ്ട് വീട്ടുതടങ്കലില്‍ ആക്കുന്നു ?

തസ്ലിമ നസ്രീനെ സംബന്ധിച്ച് ഒരു പത്ര റിപ്പോര്‍ട്ട് താഴെ ചേര്‍ക്കുന്നു . ഇപ്പോള്‍ തസ്ലീമ ഫലത്തില്‍ ഡല്‍‌ഹിയില്‍ വീട്ടുതടങ്കലില്‍ കഴിയുകയാണ് . എന്ത് കൊണ്ട് തസ്ലീമയ്ക്ക് ഈ പരിഷ്കൃത യുഗത്തില്‍ ഈ ദുര്‍ഗ്ഗതി വന്നു ? അവര്‍ ചെയ്ത തെറ്റ് എന്താണ് ? തന്റെ എഴുത്തിലൂടെ ആരുടെയെങ്കിലും വിശ്വാസങ്ങളെ വ്രണപ്പെടുത്തിയെന്നതാണോ ?

അങ്ങിനെയെങ്കില്‍ വ്രണപ്പെടുന്ന വിശ്വാസങ്ങള്‍ ചികിത്സിക്കപ്പെടണം . കാരണം ഒരു വിശ്വാസം മറ്റുള്ള എല്ലാ വിശ്വാസങ്ങളേയും വ്രണപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടല്ലോ ! എന്തായാലും തസ്ലിമ നസ്രീനെ ഈ വിധം തളച്ചിടാനും പകിട കളിക്കാനും ശ്രമിക്കുന്ന കേന്ദ്ര - ബംഗാള്‍ ഗവണ്മെന്റുകള്‍ നമ്മുടെ മതേതര പാരമ്പര്യങ്ങള്‍ക്ക് തീരാക്കളങ്കമാണ് വരുത്തിവെക്കുന്നത് എന്നതില്‍ സംശയമില്ല .

റിപ്പോര്‍ട്ട് തുടരുന്നു :

കൊല്‍ക്കത്തയുടെ അന്തരീക്ഷത്തെ സ്നേഹിക്കുന്ന, ബംഗാളി തന്‍റെ മാതൃഭാഷയായി അംഗീകരിച്ച തസ്ലീമാ നസ്രീന് പക്ഷെ കൊല്‍ക്കത്തയിലേക്കു മടങ്ങാനാവില്ല. പശ്ചിമബംഗാള്‍ സര്‍ക്കാരല്ല കേന്ദ്രമാണ് ഇത്തവണ തസ്ലീമക്ക് വിലങ്ങുതീര്‍ക്കുന്നത്. ഡല്‍ഹിയില്‍ കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ തീര്‍ത്ത് സുരക്ഷിത വലയത്തില്‍ കഴിയാം എന്നു നിശ്ചയിച്ചാലും അവര്‍ക്ക് ഒരു പൊതുവേദിയിലും പ്രത്യക്ഷപ്പെടാനാവില്ല. ഫലത്തില്‍ ഇന്ത്യയില്‍ രാഷ്ട്രീയ അഭയം തേടിയെത്തിയ തസ്ലീമാ നസ്രീന്‍ എന്ന ബംഗ്ലാദേശി എഴുത്തുകാരി ഇന്ത്യന്‍ സര്‍ക്കാരിന്‍റെ തടങ്കലിലായി.

ഇക്കാര്യം വിദേശകാര്യ മന്ത്രാലയത്തിലെ ഒരു ഉന്നത ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ അറിയിച്ചതായി തസ്ലീമ മാധ്യമങ്ങളെ അറിയിച്ചു. കേന്ദ്രത്തിന്‍റെ തീരുമാനപ്രകാരമാണ് തനിക്ക് കനത്ത സുരക്ഷ ഏര്‍പ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത് എന്നും അവര്‍ പറഞ്ഞു. മുസ്ലീം സംഘടനകളുടെ പ്രക്ഷോഭങ്ങള്‍ തുടര്‍ക്കഥയായപ്പോള്‍ അവര്‍ തന്‍റെ നോവലിലെ വിവാദമായ എതാനും പേജുകള്‍ നീ‍ക്കിയിരുന്നു.
സര്‍ക്കാരിന്‍റെ തീരുമാനം പുനഃപരിശോധിക്കണം എന്ന് ആവശ്യപ്പെടുമെന്ന് അവര്‍ പറയുന്നു. കൊല്‍ക്കത്തയിലേക്കു മടങ്ങാന്‍ അനുവദിച്ചില്ലെങ്കില്‍ ഇന്ത്യ വിടുമെന്നും അവര്‍ പറഞ്ഞു. തത്വത്തില്‍ സര്‍ക്കാരിന്‍റെ വീട്ടുതടങ്കലിലാണ് തസ്ലീമ.

തസ്ലീമ നസ്രീന്റെ വെബ്‌സൈറ്റ് ഇവിടെ സന്ദര്‍ശിക്കുക !

നന്ദിഗ്രാമിന്റെ ബാക്കിപത്രവും , കണ്ണൂരിന്റെ ഭാവിയും !

നന്ദിഗ്രാമിനെക്കുറിച്ച് മലയാളമനോരമയില്‍ ആന്‍ഡ്രൂസ് ഫിലിപ്പ് എഴുതിയ തുടര്‍ ലേഖനം ആരുടെയും കണ്ണ് തുറപ്പിക്കാന്‍ പര്യാപ്തമാണ് . മനോരമയെ ആര്‍ക്കും വെറുക്കാം , പക്ഷെ വസ്തുതകള്‍ അത് കൊണ്ട് വസ്തുതകള്‍ അല്ലാത്തായിപ്പോകുമോ ? അക്രമം തന്നെയാണ് എക്കാലത്തും സി.പി.എമ്മിന്റെ മുഖമുദ്ര . കേരളത്തില്‍ കഴിഞ്ഞ അഞ്ച് വര്‍ഷക്കാലം യു.ഡി.എഫിന്റെ ഭരണകാലത്ത് പൊതുവേ ക്രമസമാധാനം ഭദ്രമായിരുന്നു എന്ന് ആരും സമ്മതിക്കും . കുറ്റവാളികള്‍ക്കെതിരെ മുഖം നോക്കാതെ നടപടിയെടുക്കാന്‍ പോലീസിന് പൂര്‍ണ്ണസ്വാതന്ത്ര്യം നല്‍കിയതായിരുന്നു അതിന് കാരണം . അന്ന് ക്രിമനലുകള്‍ നിയമവാഴ്ച്ചയെ ഭയപ്പെട്ടു . അക്രമം നടത്തിയാല്‍ പിടിക്കപ്പെടുമെന്നും , തങ്ങളുടെ നേതാക്കള്‍ക്ക് പോലീസ് സ്റ്റേഷനില്‍ വന്ന് തങ്ങളെ മോചിപ്പിച്ചു കൊണ്ടുപോകാന്‍ കഴിയില്ലെന്നും ആക്രമകാരികള്‍ മനസ്സിലാക്കി .

ഇടത് പക്ഷം അധികാരത്തില്‍ വന്ന ആദ്യനാളുകളില്‍ത്തന്നെ ആക്രമങ്ങള്‍ പൊട്ടിപ്പുറപ്പെടുമെന്ന് സര്‍വ്വരും ഭയന്നതാണ് . കാരണം ആക്രമങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ച് തീപ്പൊരി പ്രസംഗം നടത്തുന്ന നേതാവ് തന്നെ ആഭ്യന്തരവകുപ്പിന്റെ ചുമതലക്കാരനായാല്‍ പിന്നെ പറയാനുണ്ടോ ? എന്നാല്‍ രണ്ട് വിരുദ്ധചേരികളില്‍ പെട്ട് നേതൃത്വം തന്നെ പരസ്പരം പോരടിക്കുന്ന ഒരു സ്ഥിതിവിശേഷം സംജാതമായതിനാല്‍ താഴെത്തട്ടിലുള്ള അണികള്‍ക്ക് തല്‍ക്കാലം ആയുധങ്ങള്‍ പുറത്തെടുക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല . ഇപ്പോള്‍ പഴയത് പോലെ നാട് ആക്രമണങ്ങളിലേക്കും കൊലപാതകങ്ങളിലേക്കും തിരിയുന്നതിന്റെ സൂചനകള്‍ വന്നുതുടങ്ങി . കണ്ണൂര്‍ അതിന്റെ പഴയ ചോരപ്പാടുകളിലേക്ക് മടങ്ങുകയാണ് . ബോംബ് നിര്‍മ്മിക്കുന്നതിനിടെ ആളുകള്‍ മരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി . ആള്‍പ്പാര്‍പ്പില്ലാത്ത വീടുകളില്‍ ചാക്കില്‍ പൊതിഞ്ഞ നിലയില്‍ ബോംബുകള്‍ കണ്ടെത്താന്‍ തുടങ്ങി . പ്രകോപനപരമായ വാള്‍ പോസ്റ്ററുകള്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു തുടങ്ങി . തീക്കൊള്ളി കൊണ്ട് തല ചൊറിയരുത് എന്ന മട്ടിലുള്ള താക്കീത്തുകളാണ് പോസ്റ്ററുകളില്‍ . എന്താണ് തീക്കൊള്ളി എന്ന് പറയേണ്ടല്ലോ !

കണ്ണൂരില്‍ മട്ടന്നൂരിന്നടുത്ത ഒരു സ്ഥലത്ത് വെച്ച് ബോംബ് പൊട്ടി ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍ മരിച്ചു , മൂന്ന് പേര്‍ക്ക് ഗുരുതരമായ പരിക്കേറ്റു . പരിക്കേറ്റവരുടെ ഏകസ്വരത്തിലുള്ള മൊഴി ഇങ്ങിനെ : ഒരു അപരിചിതന്‍ നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ട് ഞങ്ങള്‍ അന്വേഷിക്കാന്‍ പോയി . അപ്പോള്‍ അയാള്‍ ഓടി . ഓടുമ്പോള്‍ കാല്‍ തടഞ്ഞു വീണപ്പോള്‍ ബോംബ് പൊട്ടി . അതായത് ഒരു അപരിചതന്‍ ഒറ്റയ്ക്ക് ബോംബുമാ‍യി ആ സ്ഥലത്ത് വന്നുവെന്ന് ! ഏതായാലും മൂവരുടെയും മൊഴികള്‍ പോലീസിന് നന്നെ ബോധ്യപ്പെട്ടു . ഇനിയങ്ങോട്ട് കണ്ണൂര്‍ വീണ്ടും കലാപഭൂമിയാക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകള്‍ അണിയറയില്‍ തകൃതിയായി നടക്കുന്നു എന്ന് സാരം . ഒറ്റപ്പെട്ട ആക്രമണങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍ ജില്ലയില്‍ ദിവസേന അരങ്ങേറുന്നുണ്ട് . അടുത്ത ഭരണം വന്‍പിച്ച ഭൂരിപക്ഷത്തോടെ യു.ഡി.എഫിന് ലഭിക്കാനുള്ള പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളിലായിരിക്കും ഇനി സഖാക്കള്‍ . കോണ്‍ഗ്രസ്സ് പ്രവര്‍ത്തകര്‍ക്ക് പതിവ് പോലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് സമയത്ത് സ്ലിപ്പ് കൊടുക്കേണ്ട പണിയേ ബാക്കിയുണ്ടാവൂ . എന്നിരുന്നാലും കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളില്‍ കെ.പി.സി.സി.യുടെ ആഭിമുഖ്യത്തില്‍ പയ്യന്നൂര്‍ മുതല്‍ തലശ്ശേരി വരെ ഒരു ശാന്തിയാത്ര കോണ്‍ഗ്രസ്സുകാര്‍ നടത്തി . വളരെ ജനശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റാന്‍ ഈ ശാന്തിയാത്രയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞുവെങ്കിലും , ബോംബുനിര്‍മ്മാണം നിര്‍ത്തിവയ്ക്കാന്‍ കഴിയുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല . അതിന് പോലീസിന് പഴയ സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിക്കുക തന്നെ വേണം . അത് ആര് നല്‍കും ? ഏതായാലും അടുത്ത നിയമസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് വരെ ഇനി കണ്ണൂരിന് ഉറക്കം കെടുത്തുന്ന രാത്രികള്‍ ആയിരിക്കും !

നമ്മള്‍ കേരളീയര്‍ എത്രയോ ഭാഗ്യവാന്മാരാണ് . കാരണം കേരളം ഒരു ബംഗാളായില്ലല്ലോ ! അന്‍‌വിര്‍ അരവിന്ദ് എഴുതിയ "കൊല്‍ക്കത്തയില്‍ നിന്നുള്ള കത്തുകള്‍" എന്ന ബ്ലോഗ് ഇവിടെ വായിക്കുക !

നന്ദിഗ്രാമിന്റ ബാക്കിപത്രം ഇവിടെ :

ഒന്ന് , രണ്ട് ,മൂന്ന് , നാല് , അഞ്ച് . അഞ്ച്-2

കരുണാകരന്റെ കോണ്‍ഗ്രസ്സിലേക്കുള്ള തിരിച്ചു പോക്ക് സ്വാഗതാര്‍ഹം !


കേരളത്തില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ പരിഹസിക്കപ്പെടുകയും , എന്നാല്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ആരാധിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരേയൊരു നേതാവാണ് ശ്രീ.കെ.കരുണാകരന്‍ . അദ്ദേഹത്തിന്റെ കോണ്‍ഗ്രസ്സിലേക്കുള്ള തിരിച്ചു പോക്ക് ജനാധിപത്യ വിശ്വാസികള്‍ പൊതുവേ സ്വാഗതം ചെയ്യും എന്നതില്‍ തര്‍ക്കമില്ല .
കേരള രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ ആര്‍ക്കും അവഗണിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത ഒരു വ്യക്തിത്വമാണ് കരുണാകരന്റേത് . അണികള്‍ക്ക് ഇത്രയധികം ആരാധ്യനാകാന്‍ എന്ത് സവിശേഷതയാണ് കരുണാകരനിലുള്ളത് ? ഉത്തരം ഒന്ന് മാത്രം ! കേരളത്തില്‍ ഇന്നും ജനാധിപത്യം അഭംഗുരം പുലരുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ , അതിന്റെ കാരണം കരുണാകരന്റെ രാഷ്ട്രീയ നേതൃത്വം ഒന്ന് കൊണ്ട് മാത്രമായിരുന്നു .

കേരളത്തില്‍ മൃതപ്രായമായിരുന്ന കോണ്‍ഗ്രസ്സിന് പുതുജീവന്‍ നല്‍കി അതിനെ ഒരു ജനകീയ ജനാധിപത്യ പ്രസ്ഥാനമാക്കി വളര്‍ത്താന്‍ കഴിഞ്ഞത് കരുണാകരന്റെ കിടയറ്റ രാഷ്ട്രീയ പ്രവര്‍ത്തന ശൈലി ഒന്ന് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് . അല്ലെങ്കില്‍ കേരളം 1967 മുതല്‍ തന്നെ ഒരു ബംഗാളായാനേ ! 77 ന് ശേഷമാണ് ബംഗാള്‍ ഇന്ന് കാണുന്ന ബംഗാളായത് . 30 വര്‍ഷത്തെ തുടര്‍ച്ചയായ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഭരണം ബംഗാളിനെ അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഒരു ബംഗാളാക്കിയിട്ടുണ്ട് . എന്താണ് ബംഗാള്‍ എന്ന് അവിടെ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളില്‍ സഞ്ചരിച്ചവര്‍ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിയിട്ടുമുണ്ട് .

കരുണാകരന്‍ ഒരു പ്രായോഗിക രാഷ്ട്രീയനേതാവ് മാത്രമാണ് . അദ്ദേഹത്തിന് ആദര്‍ശത്തിന്റെ അസ്ക്യത തീരെയില്ല . എന്നാല്‍ അദ്ദേഹം രൂപം നല്‍കിയ ഐക്യജനാധിപത്യമുന്നണി എന്ന മഹാപ്രസ്ഥാനമായിരുന്നു , കേരളത്തെ ഒരു ബംഗാളാകാതെ സംരക്ഷിച്ചത് . കേരളം ബംഗാളായിരുന്നുവെങ്കില്‍ എന്ത് സംഭവിക്കുമായിരുന്നു ? അത് ഓര്‍ക്കുവാന്‍ പോലും കഴിയില്ല . ഒന്ന് മാത്രം പറയാം , സ്വന്തം പേരും വിലാസവും വെളിപ്പെടുത്തി ഞാന്‍ ഈ ബ്ലോഗ് പബ്ലിഷ്
ചെയ്യുകയില്ലായിരുന്നു !

എതിരാളികളാല്‍ ഇത്രമാത്രം പരിഹസിക്കപ്പെടാന്‍ മാത്രം എന്ത് അപരാധമാണ് ശ്രീ.കരുണാകരന്‍ ചെയ്തത് ? ഒന്ന് പറയുന്നത് , അദ്ദേഹം മക്കളെ വല്ലാതെ സ്നേഹിച്ചു , അവരെ രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ കൊണ്ടുവന്നു എന്നാണ് . ആരാണ് മക്കളെ സ്നേഹിക്കാത്തത് ? മക്കളെയോ , ബന്ധുക്കളെയോ , ഭാര്യയെയോ, ഭാര്യവീട്ടുകാരെയോ , സില്‍ബന്ധികളെയോ രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ കൊണ്ടു വരാത്ത ഏത് രാഷ്ട്രീയപ്പാര്‍ട്ടിയുണ്ട് ഇന്ത്യയില്‍ ?

മറ്റൊന്ന് അദ്ദേഹം ആഭ്യന്തരമന്ത്രിയായിരിക്കുമ്പോള്‍ രാജന്‍ എന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥി പൊലീസുകാരാല്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടു എന്നതാണ് . ആ ഒറ്റക്കാരണം കൊണ്ട് കൊലയാളി കരുണന്‍ എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ട നേതാവാണ് അദ്ദേഹം . മറ്റ് നേതാക്കളാരും ആഭ്യന്തരമന്ത്രിയോ മുഖ്യമന്ത്രിയോ ആയിരിക്കുമ്പോള്‍ പോലീസുകാരാല്‍ ആരും തന്നെ ഇന്ത്യയില്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടിട്ടില്ലേ ? വയനാടിന്റെ രോമാഞ്ചമായിരുന്ന വര്‍ഗ്ഗീസിനെ എങ്ങിനെയാണ് കൊന്നത് ? അന്നത്തെ ആഭ്യന്തരമന്ത്രിയെ ആരെങ്കിലും കൊലയാളി എന്ന് വിളിച്ചോ ?

കോണ്‍ഗ്രസ്സ് വിട്ട് ഗതി പിടിക്കാതെ വീണ്ടും കോണ്‍ഗ്രസ്സില്‍ ചേക്കേറുന്നു എന്നതാണ് ലേറ്റസ്റ്റ് പരിഹാസം . ഒരിക്കലല്ലെങ്കില്‍ മറ്റൊരിക്കല്‍ കോണ്‍ഗ്രസ്സ് വിട്ട് വീണ്ടും തറവാട്ടിലേക്കെന്ന് പറഞ്ഞ് തിരിച്ചു വന്നവരല്ലാത്ത എത്ര നേതാക്കളുണ്ട് കോണ്‍ഗ്രസ്സില്‍ ? ഇനി കോണ്‍ഗ്രസ്സിനെ തന്നെ തെറി വിളിക്കുന്നവരോടൊരു ചോദ്യം ! എല്ലാ കുറ്റവും കോണ്‍ഗ്രസ്സിന്റേത് തന്നെ , എന്നാല്‍ കോണ്‍ഗ്രസ്സിനെക്കാളും മികച്ച പാര്‍ട്ടി ഏതാണ് ഇന്ത്യയില്‍ ? എന്താണ് ആ മികവ് ?
ഞാന്‍ എന്റെ ഒരു പഴയ പോസ്റ്റില്‍ പറഞ്ഞ ഒരു കാര്യം ഇവിടെ വീണ്ടും ആവര്‍ത്തിക്കുന്നു :
" ഇന്ത്യയുടെ ആത്മാവ് ആവാഹിച്ചെടുത്ത ഒരു മഹാപ്രസ്ഥാനമായിരുന്നു ഇന്ത്യന്‍ നേഷണല്‍ കോണ്‍ഗ്രസ്സ് എന്ന് ആലങ്കാരിക ശൈലിയില്‍ പറയുന്നതില്‍ എനിക്ക് അഭിമാനമേയുള്ളൂ . ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ രാഷ്ട്രീയ പാര്‍ട്ടികളുടെയും മാതൃപേടകമാണ് കോണ്‍ഗ്രസ്സ് . ആശയപരമായ അഭിപ്രായ വ്യത്യാസങ്ങളുടെ പേരില്‍ തെറ്റി പിരിഞ്ഞ് പലരും പല പാര്‍ട്ടികളുണ്ടാക്കി . കോണ്‍ഗ്രസ്സിനെ മുഖ്യശത്രു സ്ഥാനത്ത് നിര്‍ത്തിയാണ് എല്ലാ പാര്‍ട്ടികളും ഇവിടെ വളര്‍ന്നത് . എന്നാല്‍ ഇന്ത്യയില്‍ ഇന്ന് കാണുന്ന ഈ ജനാധിപത്യ സ്വാതന്ത്ര്യവും , പുരോഗതിയുമുണ്ടാവാന്‍ കോണ്‍ഗ്രസ്സാണ് കാരണം എന്ന് ഞാന്‍ ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്നു .

സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിക്കുമ്പോള്‍ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാര്‍ട്ടിക്കായിരുന്നു ഇന്ത്യയില്‍ മുന്‍‌തൂക്കമെങ്കില്‍ ഇന്ത്യ ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഏകാധിപത്യ രാജ്യമായേനേ . ജനസംഘത്തിനാണ് മുന്‍‌തൂക്കമായിരുന്നെങ്കില്‍ ഒരു ഹിന്ദു രാഷ്ട്രമായി ഇന്നത്തെ പാകിസ്ഥാനേക്കാള്‍ മോശമായേനേ . അല്ല , ഇന്നുള്ള പോലെ പ്രാദേശിക കക്ഷികള്‍ക്കായിരുന്നു മുന്‍‌തൂക്കമെങ്കില്‍ ഇന്ത്യ ഛിന്നഭിന്നമായി കൊച്ചു കൊച്ചു രാജ്യങ്ങളായി ചിതറിത്തെറിച്ചേനേ !

എന്നാല്‍ ഇന്ദിരാ ഗാന്ധിയുടെ ചില നടപകളിലൂടെ അതായത് മുഴുവന്‍ അധികാരങ്ങളും തന്നിലേക്ക് കേന്ദ്രീകരിക്കാനുള്ള കുത്സിതശ്രമങ്ങളിലൂടെ കോണ്‍ഗ്രസ്സ് ഒരു സ്തുതിപാഠക വൃന്ദമായി അധ:പതിച്ചു . എന്നാലും കോണ്‍ഗ്രസ്സ് എത്ര ദുഷിച്ചാലും , കോണ്‍ഗ്രസ്സിനേക്കാളും മേന്മ അവകാശപ്പെടാന്‍ കഴിയുന്ന ഒരു പാര്‍ട്ടിയും ഇന്ന് ഇന്ത്യയിലില്ല എന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു."
ഇന്ത്യന്‍ ജനാധിപത്യം ഇന്ന് ഗുരുതരമായ ഒരു പ്രതിസന്ധിയിലാണ് . കോണ്‍ഗ്രസ്സ് എന്ന ദേശീയ പ്രസ്ഥാനത്തിന് മാത്രമേ ഇന്ത്യയെ , ഇന്ത്യയായി നിലനിര്‍ത്താന്‍ കഴിയൂ . കോണ്‍ഗ്രസ്സ് ശിഥിലമായാല്‍ ഇന്ത്യ ശിഥിലമായി എന്നാണര്‍ത്ഥം . അത്തരം ഒരു സ്ഥിതിവിശേഷം ഉണ്ടായിക്കാണാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് നമ്മുടെ അയല്‍ രാജ്യങ്ങള്‍ തന്നെയാണ് .

കുറേ നാളത്തെ രാഷ്ട്രീയ നിരീക്ഷണത്തില്‍ നിന്ന് ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കിയ ഒരു കാര്യം , സംസ്ഥാനത്തായാലും കേന്ദ്രത്തിലായാലും കോണ്‍ഗ്രസ്സ് ഭരിക്കുമ്പോള്‍ മാത്രമാണ് നാട്ടില്‍ ഐശ്വര്യമുണ്ടാവുന്നത് എന്നാണ് . കോണ്‍ഗ്രസ്സിന്റെ എക്കാലത്തെയും ഊര്‍ജ്ജസ്വലനായിരുന്ന നേതാവ് രാജീവ് ഗാന്ധി പ്രധാനമന്ത്രിയായിരിക്കുമ്പോഴാണ് ഇന്ന് കാണുന്ന ഈ വിവരസാങ്കേതിക വിദ്യയുടെ വളര്‍ച്ചക്ക് നാന്ദി കുറിച്ചത് എന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശത്രുക്കള്‍ പോലും സമ്മതിക്കും .
കോണ്‍ഗ്രസ്സിനെ എതിര്‍ക്കുന്നവരോട് ഒന്ന് ചോദിക്കട്ടെ ! കോണ്‍ഗ്രസ്സിന്റെ ജനദ്രോഹനയങ്ങളാണ് ഇവിടത്തെ എല്ലാ പ്രശ്നങ്ങള്‍ക്കും കാരണം എന്ന് നിങ്ങള്‍ 1947 ആഗസ്റ്റ് 15 മുതല്‍ പറഞ്ഞു വരുന്നുണ്ടല്ലോ . ഒന്നുമില്ലായ്മയില്‍ നിന്ന് ഈ മഹാരാജ്യത്തെ ഇന്നത്തെ നിലയില്‍ എത്തിച്ചതില്‍ നിങ്ങളുടെ നേതാക്കളുടെ സംഭാവന എന്താണ് ? കോണ്‍ഗ്രസ്സിന്റെ നയങ്ങള്‍ തെറ്റാണെന്ന് നാഴികക്ക് നാല്‍പ്പത് വട്ടം ഉരുവിടുന്നുണ്ടല്ലോ . നിങ്ങളുടെ നയങ്ങളാണ് ഇന്ത്യ പിന്‍‌തുടര്‍ന്നിരുന്നുവെങ്കില്‍ രാജ്യം ഇന്ന് ഈ കാണുന്ന അവസ്ഥയില്‍ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നോ ?

ഇന്ത്യയുടെ അഖണ്ഡതയ്ക്കും , മതേതരത്വത്തിനും , ജനാധിപത്യത്തിനും ഏറ്റവും ഭീഷണി ഇന്ന് ബി.ജെ.പി എന്ന ആസുരസംഘടനയാണ് . വാജ്‌പൈയുടെ മന്ദസ്മിതം തൂകുന്ന ശാന്തമുഖം ബി.ജെ.പി ക്ക് നഷ്ടമായി . പകരം കിട്ടിയത് നരേന്ദ്രമോഡിയുടെ ദാര്‍ഷ്ട്യവും രൌദ്രവും നിറഞ്ഞ അസുരമുഖമാണ് . ഇവിടെ നമുക്കും നമ്മുടെ പിന്‍‌ഗാമികള്‍ക്കും സമാധാനത്തോടെ തുടര്‍ന്നും ജീവിയ്ക്കണമെങ്കില്‍ ചിന്തിക്കുന്ന എല്ലാവരുടെയും കടമ കോണ്‍ഗ്രസ്സിനെ ശക്തിപ്പെടുത്തുക എന്നതാണ് . കാരണം മുഴുവന്‍ ഇന്ത്യക്കാരെയും , ഭാഷയുടെയോ പ്രദേശത്തിന്റെയോ മതത്തിന്റെയോ ജാതിയുടേയോ വര്‍ഗ്ഗങ്ങളുടെയോ പേരിലല്ലാതെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന ഒരേ ഒരു രാഷ്ട്രീയപ്പാര്‍ട്ടി കോണ്‍ഗ്രസ്സ് മാത്രമാണ് . എല്ലാം നമ്മുടെ കൈയില്‍ നിന്ന് കൈവിട്ട് പോയാല്‍ പിന്നെ പശ്ചാത്തപിച്ചിട്ട് കാര്യമുണ്ടാവുകയില്ല . ലീഡര്‍ കരുണാകരന്‍ നല്‍കുന്ന സന്ദേശം അതാണ് !