ഞാനും ബ്ലോഗും ജീവിതവും ..... (നാലാം ഭാഗം)

 

പ്രിയ സുഹൃത്ത്  നൗഷാദ് വടക്കേലിന്റേതാണ് അടുത്ത ചോദ്യം:

പ്രിയ സുകുമാരന്‍ സാര്‍ ,
താങ്കള്‍ എഴുതിയ ബ്ലോഗ്‌ പോസ്റ്റുകളില്‍ പിന്നീട് പിന്‍ വലിക്കണം
എന്ന് തോന്നിയ ഏതെങ്കിലും പോസ്റ്റ്‌ ഉണ്ടോ ?


ഞാന്‍ എഴുതിയ ബ്ലോഗ്‌ പോസ്റ്റുകളില്‍ ചിലത് പിന്നീട്  പിന്‍‌വലിക്കണം എന്ന് തോന്നുകയും  അങ്ങനെ ചിലത് ഡിലീറ്റ് ചെയ്യുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.  നിരീശ്വരവാദപരമായ ചില പോസ്റ്റുകള്‍ ആയിരുന്നു അത്. ഈ പ്രപഞ്ചത്തെ നിര്‍വ്വചിക്കാന്‍ മാത്രമുള്ള ബുദ്ധിശക്തി എനിക്കില്ല എന്ന വിനയം എനിക്ക് വൈകിയാണ് ഉണ്ടായത്.  മാത്രമല്ല മറ്റുള്ളവരുടെ വിശ്വാസങ്ങളെയും അവരുടെ ഉണര്‍വ്വുകളെയും മാനിക്കണമെന്നും തോന്നി. തെറ്റും ശരിയും അവിടെ കിടക്കട്ടെ.  മനുഷ്യരുടെ വ്യാകുലതകളില്‍ എനിക്ക് അലിവ് തോന്നി. എന്റെ വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട് വിശ്വാസികളുടെ മനസ്സ് വൃണപ്പെടരുത് എന്നും തോന്നി. എന്റെ ഈ നിലപാട് തെറ്റോ ശരിയോ എന്നറിയില്ല. പക്ഷെ മറ്റുള്ളവരുടെ ദു:ഖങ്ങള്‍ എന്നെ അലട്ടുന്നു.  അവരുടെ മന:ശാന്തിയാണ് എന്റെ പ്രശ്നം.  എന്റെ യുക്തിയേക്കാള്‍ അവരുടെ ഉല്‍ക്കണ്ഠകള്‍ എന്നെ തീവ്രമായി ബാധിച്ചപ്പോഴാണ് ചില പോസ്റ്റുകള്‍ മായ്ച്ച് കളഞ്ഞത്. അതിന് ശേഷം ഞാന്‍ യുക്തിവാദ ചര്‍ച്ചകളില്‍ പങ്കെടുത്തിട്ടില്ല.  പ്രായമാകുമ്പോള്‍ ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കുമെന്ന് ചില യുക്തിവാദികള്‍ കളിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഞാന്‍ പക്ഷെ മറ്റുള്ളവരുടെ മനസ്സ് വായിക്കാന്‍ തുനിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഇങ്ങനെ തീരുമാനമെടുത്തത്. 


നിരീക്ഷണപാടവമുള്ള , ചിന്തിക്കുകയും,സാമൂഹിക പ്രതിബദ്ധത മുന്‍ നിര്‍ത്തി എഴുതുകയും ചെയ്യുന്ന പല പുതു ബ്ലോഗേര്‍സിനെയും കമന്റുകളിലെ ജീവനില്ലായ്മ മടുപ്പിക്കുന്നു എന്ന് ഞാന്‍ നിരീക്ഷിച്ചാല്‍ ജീവനുള്ള കമന്റുകള്‍ എഴുതാറുള്ള താങ്കളുടെ പ്രതികരണം ..?


കമന്റുകള്‍ നമുക്ക് സന്തോഷം തരുമെങ്കിലും  കമന്റിന് വേണ്ടി എഴുതുമ്പോള്‍ ബ്ലോഗിന്റെ നിലവാരം കുറയുന്നുണ്ട്.  നമ്മള്‍ കമന്റുകള്‍ പ്രതീക്ഷിക്കരുത് എന്നാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം. കിട്ടുന്നത് ബോണസ്സായി കരുതുകയും വേണം. ആളുകള്‍ വായിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് നോക്കിയാല്‍ മതി. അതിന് ബ്ലോഗറിലെ തന്നെ സ്റ്റാറ്റ്സ് ശ്രദ്ധിച്ചാല്‍ മതിയല്ലൊ.  നമുക്ക് പറയാനുള്ളത് ആത്മാര്‍ത്ഥമായും സത്യസന്ധമായും പറയാനാണ് പോസ്റ്റുകളെയും കമന്റുകളെയും ഉപയോഗപ്പെടുത്തേണ്ടത്.  അങ്ങനെ വരുമ്പോള്‍ അത് ബ്ലോഗിന്റെ  മൊത്തത്തിലുള്ള ആരോഗ്യകരമായ വളര്‍ച്ചയെ സഹായിക്കും. മറിച്ച് കമന്റിന്റെ പിറകെ പോയാല്‍  അവനവനിലെ സര്‍ഗ്ഗശക്തിയും മുരടിക്കും, ബ്ലോഗ് എന്ന മാധ്യമത്തിന്റെ നിലവാരവും തകരും.


മലയാളം ബ്ലോഗേഴ്സ് ഗ്രൂപ്പിന്റെ  പ്രധാന പേജില്‍ കാമ്പുള്ള , സാമൂഹിക പ്രതിബദ്ധതയുള്ള ,സാഹിത്യ ഭംഗി തുളുമ്പുന്ന,അതേ സമയം ഗ്രൂപ്പ് അംഗങ്ങള്‍ സജീവമായി പങ്കെടുക്കുന്ന ചര്‍ച്ചകള്‍ നടക്കുന്നു എന്ന് താങ്കള്‍ക്കു തോന്നുന്നുണ്ടോ?


മലയാളം ബ്ലോഗേര്‍സ് ഗ്രൂപ്പില്‍  സൌഹൃദാന്തരീക്ഷത്തില്‍  ചര്‍ച്ചകള്‍ നടക്കുന്നതില്‍ ഞാന്‍ സന്തുഷ്ടനാണ്.ചൂട് പിടിച്ച ചര്‍ച്ചകള്‍ നടക്കുന്നതും ഒരുപാട് പേര്‍ തല്‍ക്ഷണം പ്രതികരിക്കുന്നതും റിപ്പോര്‍ട്ടര്‍ എന്ന ഗ്രൂപ്പിലാണ്. അവിടെ പക്ഷെ സഹിഷ്ണുതയോ പരസ്പരബഹുമാനമോ ഇല്ല. പലപ്പോഴും തെറി വിളിയും കാണാം. അത് കൊണ്ട് ഞാന്‍ ആ ഗ്രൂപ്പില്‍  ഇടപെടാറില്ല. നമ്മുടെ ഈ ഗ്രൂപ്പിലെ  ചാറ്റില്‍ സൌഹൃദവും  കുശലങ്ങളും പങ്ക് വയ്ക്കുന്നത് കാണുമ്പോള്‍ സന്തോഷം തോന്നാറുണ്ട്, ഞാന്‍ പങ്കെടുക്കുന്നില്ലെങ്കിലും. 


************************************************************************************************************************

കൊച്ചന്ന  എന്ന ബ്ലോഗ് എഴുതുന്ന അബ്ബാസ് അലി.


പ്രിയ സുകുമാരന്‍ സാര്‍,  താങ്കളുടെ പല പോസ്റ്റിനോടും വിയോജിപ്പുണ്ടെങ്കിലും ഞാന്‍ ബഹുമാനത്തോടെ കാണുന്ന ഒരാളാണ് താങ്കള്‍..

താങ്കളുടെ കമന്റു ബോക്സില്‍ പോസ്റ്റിനെ വിമര്‍ശിച്ചു കൊണ്ട് ഒരുപാട് കമന്റുകള്‍ ഞാന്‍ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. ചില പോസ്റ്റുകള്‍ക്കെതിരെ ഞാന്‍ തന്നെ വിമര്‍ശനം എഴുതിയിട്ടും ഉണ്ട്. അത്തരം വിമര്‍ശനങ്ങളെ താങ്കള്‍ എങ്ങനെ കാണുന്നു..?

എന്റെ പോസ്റ്റുകളും കമന്റുകളും  വിമര്‍ശിക്കപ്പെടണം എന്നാണ് എന്റെ ആഗ്രഹം. എന്നാലേ എനിക്ക് എന്റെ നിലപാടുകള്‍ കൂടുതല്‍ വ്യക്തമായി അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള അവസരം ലഭിക്കുകയുള്ളൂ.   അത്തരം കമന്റുകളെ ഞാന്‍ സ്വാഗതം ചെയ്യാറുമുണ്ട്.  നാം നമ്മുടെ നിലപാടുകള്‍ ശരിയാണ് എന്ന വിശ്വാസത്തിലാണ് പറയുന്നത്. അതൊന്നും വ്യക്തിപരമായ കാര്യങ്ങളല്ല. അത്കൊണ്ട് തന്നെ പറയുന്നതിനെ വ്യക്തിപരമായി എടുക്കാന്‍ പാടില്ല.  വാദങ്ങളെ എതിര്‍വാദങ്ങള്‍ കൊണ്ട് നേരിടാനേ പാടുള്ളൂ. ചിലര്‍ എന്നെ വ്യക്തിപരമായി പരാമര്‍ശിച്ചുകൊണ്ട് അധിക്ഷേപിക്കുന്ന പോലെ  കമന്റ് എഴുതാറുണ്ട്. അത്തരം കമന്റുകള്‍ ഡിലീറ്റ് ചെയ്യാറുമുണ്ട്.


താങ്കള്‍ കടുത്ത ഇടതുപക്ഷ വിരോധിയാണ്‌ എന്ന് പോസ്റ്റുകളില്‍ നിന്നും വായിച്ചെടുക്കാം...എന്താണ് അതിനു കാരണം..വ്യക്തിപരമായ അനുഭവങ്ങള്‍ അതിനു കാരണമായിട്ടുണ്ടോ?..അതോ ഒരു കോണ്‍ഗ്രസ്സ് കുടുംബത്തില്‍ നിന്നും വന്നതാണോ അതിനു കാരണം.. താങ്കളുടെ രാഷ്ട്രീയം എന്താണ്?

ഞാന്‍ ഒരു കോണ്‍ഗ്രസ്സ് കുടുംബത്തില്‍ തന്നെയാണ് ജനിച്ചത്.  അക്കാലത്ത് ഞങ്ങളുടെ പഞ്ചായത്തില്‍ വിരലിലെണ്ണാവുന്ന കോണ്‍ഗ്രസ്സ് കുടുംബങ്ങള്‍ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.  അന്നേ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്കാരില്‍  ആക്രമണോത്സുകത ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല്‍ മനുഷ്യസ്നേഹികളും ത്യാഗധനരുമായ ഒരുപാട് പ്രവര്‍ത്തകരും നേതാക്കളും ഉണ്ടായിരുന്നു.  പിന്നീ‍ട് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ആശയങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ ആകൃഷ്ടനായി അവരോടൊപ്പം സഹകരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.  സി.പി.ഐ.യോടാണ് ആഭിമുഖ്യമുണ്ടായിരുന്നത്. അടിയന്തിരാവസ്ഥയില്‍  സി.പി.എമ്മിലേക്ക് പോയി.  പിന്നെപ്പിന്നെ മാര്‍ക്സിസ്റ്റുകാരുടെ പ്രവര്‍ത്തനശൈലി എനിക്ക് പിടിക്കാതെ വന്നു. എന്തും വെട്ടിപ്പിടിക്കുക എന്നതായിരുന്നു ശൈലി.  ആക്രമണം നടത്താന്‍ ഗുണ്ടാസ്വഭാവമുള്ള കേഡര്‍മാര്‍ വേറെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഭൂരിപക്ഷവും നല്ലവരും  സാമൂഹ്യപ്രതിബദ്ധതയുള്ളവരുമാണ്. പക്ഷെ കള്ളവോട്ട് , അക്രമങ്ങള്‍ , എതിരാളികളെ തേജോവധം ചെയ്യാന്‍ കുതന്ത്രങ്ങള്‍ ഒക്കെ എനിക്ക് അസഹ്യമായി തോന്നി.

പിന്നീട് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് രാജ്യങ്ങളിലെ ചരിത്രം പഠിച്ചപ്പോള്‍  പാര്‍ട്ടി ഏകാധിപത്യത്തിന്റെ കഥകള്‍ മനസ്സിലായി. അപ്പോഴേക്കും സോവിയറ്റ് യൂനിയനും കി.യൂറോപ്യന്‍ രാജ്യങ്ങളും കമ്മ്യൂണിസത്തില്‍ നിന്ന് കുതറി മാറുകയും ചെയ്തു. ടിയാനന്‍‌മെന്‍ സ്ക്വയര്‍ സംഭവം എന്നെ പിടിച്ചുലയ്ക്കുക തന്നെ ചെയ്തു.  ഇവിടെ സി.പി.എം. എന്ന പാര്‍ട്ടി പൂര്‍ണ്ണമായും കണ്ണൂര്‍ ലോബിയുടെ പിടിയില്‍ ആയപ്പോള്‍ അത് ഇനി നന്നാകില്ല എന്നും  ബോധ്യമായി. ഇതൊക്കെയാണ് എന്റെ ഇടത്പക്ഷ വിരോധത്തിന് കാരണം.

ഇപ്പോള്‍ കോണ്‍ഗ്രസ്സിനേക്കാളും മികവുള്ള ഒരു പാര്‍ട്ടിയെ ഇന്ത്യയില്‍ കാണാന്‍ കഴിയാത്തത്കൊണ്ട് ആ പാര്‍ട്ടിയോട് ആഭിമുഖ്യമുണ്ട്. കോണ്‍ഗ്രസ്സ് എത്ര മോശമായാലും നമ്മുടെ ദേശീയത, മതേതരത്വം, ജനാധിപത്യം എന്നിവ ആ പാര്‍ട്ടിയുടെ കൈയില്‍ ഭദ്രമാണെന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു.  ബി.ജെ.പി. ഇവിടെ ശക്തിപ്പെട്ടാല്‍ അത് നമ്മുടെ മതമൈത്രിയെ തകര്‍ക്കുമെന്ന് ഞാന്‍ ഭയപ്പെടുന്നു.  സി.പി.എം.കാര്‍ക്ക്  ഇന്ത്യയെന്നാല്‍ പുച്ഛമാണെന്നും  ചൈന , ക്യൂബ എന്നൊക്കെ കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ അഭിമാനം തോന്നുന്നുണ്ടെന്നും  എനിക്ക് തോന്നുന്നു. അത് അവര്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന സിദ്ധാന്തമനുസരിച്ചുള്ള പാര്‍ട്ടി അവിടങ്ങളില്‍ ഭരിക്കുന്നത്കൊണ്ടാവാം. 

താങ്കളുടെ ഒരു ദിവസം എങ്ങനെ ഉപയോഗിക്കുന്നു ?


എന്റെ ഒരു ദിവസം ശരിക്ക് പറഞ്ഞാല്‍ കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ മുന്‍പില്‍ തന്നെയാണ് ചെലവഴിക്കുന്നത്.  ഇതില്‍ മടുപ്പ് ഇല്ലാതില്ല.  എന്തെങ്കിലും ക്രിയാത്മകമായി ചെയ്യണമെന്നുണ്ട്. നോക്കട്ടെ എന്നേ ഇപ്പോള്‍ പറയാന്‍ കഴിയൂ. 


എന്നോടുള്ള ബഹുമാനത്തിന്  സ്നേഹപൂര്‍വ്വം നന്ദി പറയുന്നു.

**********************************************************************************

കഥകളോടും കവിതയോടും പ്രേമവും എന്തോ ഒരു ആത്മബന്ധവും  പുലര്‍ത്തുന്ന, മനസ്സിലുള്ളത് വെറുതെ കുത്തിക്കുറിച്ചിരുന്നു സ്വന്തം ഡയറിയില്‍, ആരും കാണാതെ ഒരു മൂലക്ക് ഒളിച്ചു വച്ചു, ഇപ്പോള്‍ സ്വന്തം ബ്ലോഗിലൂടെ ഇത് പബ്ലിഷ് ചെയ്യുന്ന സുഖം ആസ്വദിക്കട്ടെ എന്ന് സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തുന്ന റാണിപ്രിയ “ദേവൂട്ടി പറയട്ടെ..” എന്ന പേരില്‍ ബ്ലോഗ് എഴുതുന്നു.
                                            അര്‍ദ്ധനാരീശ്വരന്‍ (റാണിപ്രിയയുടെ ഒരു സ്കെച്ച്)

റാണിപ്രിയ: 2007 ഇല്‍ ബ്ലോഗിങ്ങ് തുടങ്ങി വിജയത്തിന്റെ വെന്നിക്കൊടി നാട്ടിയ നില്‍ക്കുന്ന മാഷോട് എനിക്ക് ചോദിക്കാനുള്ളത്

രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെയോ പത്ര പ്രവര്തനത്തിന്റെയോ കാര്യങ്ങള്‍ അല്ല....മറിച്ച്‌ മാഷിലെ ആത്മീയ കാര്യങ്ങളെ ആണ്...

മാഷുടെ ബ്ലോഗിലെ രാമായണവും  അനുബന്ധ ഡൌണ്‍ലോഡ് ലിങ്കുകളും വളരെ പ്രയോജനപ്രദം ആയി..പക്ഷെ മാഷ്‌ ജ്യോല്‍സ്യത്തെ കുറിച് എഴുതിയതും വായിച്ചു ഇപ്പോള്‍ യന്ത്രങ്ങളും ഏലസ്സും ഒക്കെ ജപിച്ചു കെട്ടുന്നവര്‍ തന്നെയാണ്അതിനെകുറിച്ച് പുറമേ വളരെ മോശമായി പറയുന്നതും....നമുക്ക് കാണാന്‍ സാധിക്കും സമൂഹത്തിലെ ഉന്നതന്മാരാണ് ഇപ്പോള്‍ രഹസ്യമായി ജപിച്ചു കെട്ടാന്‍ പോകുന്നവരില്‍ ഏറെഅതിനെക്കുറിച്ച് മാഷുടെ അഭിപ്രായം കൂടാതെ മാഷിന്റെ മകളുടെ കല്യാണത്തിന് ജാതകം നോക്കിയിരിന്നില്ല എന്ന് പറയാന്‍ സാധിക്കുമോ? 

ആത്മീയ കാര്യങ്ങള്‍ എത്രത്തോളം എന്നറിയാന്‍ താല്പര്യം...

ഞാന്‍ ആത്മീയതയും വേദാന്തവും  ഒക്കെ ഉള്‍ക്കൊണ്ടുകൊണ്ടാണ് വളര്‍ന്നത്.  ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ സമസ്യകള്‍ക്കും ഉത്തരങ്ങള്‍ ആത്മീയതയിലാണ് കണ്ടെത്തിയിരുന്നത്.  നാം ഹിന്ദുക്കള്‍ക്ക് മറ്റ് സെമറ്റിക്ക് മതങ്ങളെ പോലെ ഒരേയൊരു പ്രാമാണിക ഗ്രന്ഥം ഇല്ല എന്നറിയാമല്ലോ. ഹിന്ദുക്കള്‍ക്ക് വിശ്വാസങ്ങള്‍ക്ക് പരിധിയുമില്ല.  ഒരിക്കല്‍  ചെങ്കുത്തായ മലമുകളിലുള്ള ഒരു അമ്പലത്തില്‍ പോയിരുന്നു.  എന്തിനാണ് ഭക്തന്മാര്‍ ഞാനടക്കം ഇത്രയും കഷ്ടപ്പെട്ട് മലകയറി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ വരുന്നത് എന്ന് ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു.  പരാതിയും പരിഭവങ്ങളും ദൈവത്തോട് പറയാനും തന്റെ ആവശ്യങ്ങളുടെ പട്ടിക നിരത്താനും. മറ്റെന്തിന്?  ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ അങ്ങനെയൊരു ദൈവം ഉണ്ടാവാന്‍ സാധ്യതയില്ലല്ലോ എന്ന് തോന്നി.   പിന്നീട് ധാരാളം സയന്‍സ് പുസ്തകങ്ങളും  കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സാഹിത്യങ്ങളും ഒക്കെ വായിച്ച് ഞാനൊരു യുക്തിവാദിയും ദൈവനിഷേധിയുമായി. 



ഈ അടുത്ത കാലത്ത് എന്റെ ചിന്തയില്‍ മാറ്റമുണ്ടായി.  വിശ്വാസം മനുഷ്യന് നല്‍കുന്ന മന:ശാന്തിയെക്കുറിച്ചാണ് ചിന്തിച്ചത്.  ആ വിശാസ്വം ഇല്ലെങ്കില്‍  എത്രയോ പേര്‍ക്ക് വിശ്വാസരാഹിത്യം മൂലം കടുത്ത വിഷാദരോഗം ബാധിക്കുമെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി.  വിശ്വാസം ഒരു ഔഷധമാണെന്നും ബോധ്യമായി.  യുക്തിയെ ഞാന്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു.  ജീവിതത്തെ യുക്തികൊണ്ട് വ്യാഖ്യാനിക്കാന്‍ പറ്റില്ല.  ഒരു വിശ്വാസത്തെയും  എതിര്‍ക്കേണ്ടതില്ല എന്നാണ് ഇപ്പോഴത്തെ എന്റെ നിലപാട്.  ആ വിശ്വാസം അയാള്‍ക്ക് സമാധാനം തരുന്നുണ്ടോ എന്ന് മാത്രമാണ് ഞാന്‍ നോക്കുന്നത്.  പ്രപഞ്ചത്തെക്കുറിച്ച്  ഒന്നുമറിയില്ല എന്നതാണ് ഇപ്പോഴത്തെ എന്റെ അറിവ്.  സയന്‍സ് കൊണ്ട് നമുക്ക് ഈ പ്രപഞ്ചത്തെയും പ്രകൃതിയെയും വ്യാഖ്യാനിക്കാം. എന്നാല്‍  ജീവിതത്തിന് അതിനുമപ്പുറത്ത് ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ഒരു സമസ്യയുണ്ട്. ആ അജ്ഞതയാണ് ഇന്നെന്റെ ആത്മീയത.  ഭൌതിക ജീവിതത്തിലെ പ്രശ്നങ്ങള്‍ക്കും ആസക്തികള്‍ക്കും എന്റെ ആത്മീയതയുമായി ബന്ധമില്ല.


ഹിന്ദുക്കളുടെയിടയില്‍ വിശ്വാസങ്ങള്‍ക്ക് പരിധിയില്ല എന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ. അതില്‍ പെട്ടതാണ് ജ്യോതിഷം , ജാതകം,  ഏലസ്സുകള്‍ ,  വിവിധ  ആവശ്യപരിഹാര യന്ത്രങ്ങള്‍,   വാസ്തു എന്നിവയൊക്കെ.  ഈ വിശ്വാ‍സങ്ങളെല്ലാം  ആത്മീയതയുടെ ഭാഗമല്ല മറിച്ച് ദൈനംദിന ജീവിതത്തിലെ ആസക്തികളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്.  അത്കൊണ്ട് തന്നെ ഇത്തരം വിശ്വാസങ്ങള്‍ അന്ധവിശ്വാസങ്ങളാണ്.  ഇതില്‍ പലതും  നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ക്ക് മുന്നേ ഗ്രീക്ക് നാട്ടില്‍ നിന്ന് ഇവിടെയെത്തി പ്രചരിച്ച വിശ്വാസങ്ങളാണ്.  ജീവിതത്തില്‍ സഹജമായ അനിശ്ചിതത്വമാണ് ഈ വിശ്വാസങ്ങളില്‍ അഭയം പ്രാപിക്കാന്‍ ആധുനികമനുഷ്യനെയും പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഘടകം.  അനിയന്ത്രിതമായ ആസക്തികളും കാരണമാണ്.  എന്റെ അഭിപ്രായത്തില്‍ മനുഷ്യന്‍ ദൈവത്തില്‍ മാത്രം വിശ്വസിച്ചാല്‍ മതിയായിരുന്നു.  എവിടെയും ദൈവത്തെ കാണാനും ശീലിച്ചാല്‍ മതിയല്ലൊ.


മാഷുടെ "ശിഥില ചിന്തകള്‍ " എന്ന ബ്ലോഗ്‌ നെയിമിനെ വിരോധാഭാസം എന്ന് തോന്നത്തക്ക രീതിയിലല്ലേ മാഷുടെ ചിന്തകള്‍ ?


എന്റെ ചിന്തകളുടെ ആധികാരികതയില്‍ എനിക്ക് തന്നെ ഉറപ്പ് പോരാത്തത്കൊണ്ടാണ് ബ്ലോഗിന് ശിഥില ചിന്തകള്‍ എന്ന് പേരിട്ടത്.  ബ്ലോഗിലൂടെ ഞാന്‍ വായനക്കാരെ പഠിപ്പിക്കുകയോ ഉപദേശിക്കുകയോ അല്ല ചെയ്യുന്നത്. അവരെ ചിന്തിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുക മാത്രമാണ്.


അഞ്ചരക്കണ്ടിയുടെ അഭിമാനമായ (എന്റെ സിരകളിലും കണ്ണൂര്‍ രക്തം ) മാഷിന്റെ ബ്ലോഗ്‌ വായിച്ചു എപ്പോള്‍ തീര്‍ക്കുമെന്ന ചിന്തയില്ലാണ് ഞാന്‍.
ഇത് കൂടാതെ വേറെയും 2 ഇല്‍ കൂടുതല്‍ ബ്ലോഗിന് സൃഷ്ടി കര്‍മം നടത്തിയെന്ന് കണ്ടു അത് തുടരുന്നുണ്ടോ എന്ന് അറിയാന്‍ മോഹം..

വേറെയും രണ്ട് ബ്ലോഗുകള്‍ ഉണ്ട്. ഒന്ന് എന്റെ കമന്റുകള്‍ സൂക്ഷിച്ചു വെക്കാനുള്ള കമന്റ് ബോക്സ്. മറ്റൊന്ന് ജനകീയശാസ്ത്രം.  ശാസ്ത്രബ്ലോഗ് തുടര്‍ന്ന് എഴുതാന്‍ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.  ബുദ്ധിപരവും ചിന്താപരവുമായി കൂടുതല്‍ അധ്വാനം ആവശ്യമായത്കൊണ്ട് അതങ്ങനെ നീണ്ടുപോയി. ഇനി അത് തുടര്‍ന്ന് എഴുതുമോ എന്ന് പറയാന്‍ കഴിയില്ല.

നാലു കൊല്ലമായി തുടര്‍ന്ന് പോസ്റ്റുകളും കമന്റുകളും എഴുതി ബ്ലോഗില്‍ നില്‍ക്കുന്നു എന്നല്ലാതെ ഈ രംഗത്ത് വെന്നിക്കൊടി നാട്ടിയതായി എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടില്ല.  തുടര്‍ന്നുള്ള വായനയ്ക്ക് നന്ദിയും നാട്ടുകാരി എന്ന നിലയ്ക്ക് വാത്സല്യവും അറിയിക്കട്ടെ.

*****************************************************************

ഷാജു  ചോദിക്കുന്നു :

ബ്ലോഗര്‍മാര്‍ക്ക് എന്താ ഒരു സംഘടന ആയിക്കൂടേ,അതിന് വേണ്ടി ഒരു ഇനിയും ചിന്തിച്ചുകൂടേ?


തീര്‍ച്ചയായും  ബ്ലോഗര്‍മാര്‍ക്ക്  സംഘടന ഉണ്ടാക്കുന്നതിനെ പറ്റി ഇനിയും ചിന്തിക്കാവുന്നതാണ്.  താല്പര്യമുള്ളവര്‍ മുന്നോട്ട് വന്നാല്‍ മതി.  താല്പര്യമുള്ളവര്‍ മാത്രം ചേര്‍ന്നാലും മതി. ആരോടും അനുവാദം ചോദിക്കേണ്ട ആവശ്യവുമില്ല.  എന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് അത്തരമൊരു സംരംഭത്തിന് ധാര്‍മ്മിക പിന്‍‌തുണ ഉണ്ടാകും. ഭാരവാഹിത്വം ഒന്നും ഏല്‍ക്കുകയില്ല.  ഈ ഗ്രൂപ്പില്‍ പെട്ടവര്‍ക്കും മുന്‍‌കൈ എടുക്കുകയോ അല്ലെങ്കില്‍ ഗ്രൂപ്പ് മൊത്തം റജിസ്റ്റേര്‍ഡ് സംഘടനയാക്കി പരിവര്‍ത്തിപ്പിക്കാവുന്നതുമാണല്ലോ.
*************************************************************

സമീര്‍ തിക്കോടി : 
സുകുമാര്‍ ജീ , താങ്കളുടെ ഒട്ടു മിക്ക പോസ്റ്റുകളും വായിക്കാന്‍ ഭാഗ്യം ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. മുന്‍ കാലങ്ങളില്‍ താങ്കള്‍ എഴുതുന്ന പോസ്റ്റുകള്‍ താങ്കള്‍ പറഞ്ഞ പോലെ തന്നെ യുക്തി വാദ - നാസ്തിക വിഷയങ്ങള്‍ വിഷയീകരിച്ചായിരുന്നു . പിന്നീടുള്ള ചില പോസ്റ്റുകള്‍ താങ്കള്‍ ഒരു മത വിശ്വാസി എന്ന നിലയിലേക്ക് വന്നു എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ സത്യം ആണോ ? അതോ ഏതെങ്കിലും മതത്തില്‍ ഇപ്പോഴും വിശ്വാസം ഇല്ല എന്ന് തന്നെയാണോ ?  ചില പോസ്റ്റുകള്‍ ജമാഅത്തിനെ അനുകൂലിച്ചും പുകഴ്ത്തിയും എഴുതുകയുണ്ടായല്ലോ ? താങ്കളുടെ മതനിരാസ ചിന്ത മാറ്റി മറിക്കുന്നതില്‍ അവരുടെ പങ്കു വല്ലതും.. ?


മതം മനുഷ്യന്  ഇന്ന് ആവശ്യമുണ്ട്, ആ നിലയില്‍  മനുഷ്യര്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന എല്ലാ മതങ്ങളേയും ഞാന്‍ ആദരിക്കുന്നു . ഇതാണ് എന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ എന്റെ മതം സമീര്‍.   ശരിക്ക് പറഞ്ഞാല്‍ ശ്രീ നാരായണ ഗുരു പറഞ്ഞ ഒരു ജാതി,ഒരു മതം, ഒരു ദൈവം മനുഷ്യന്  എന്നതിനോടാ‍ണ് എനിക്ക് യോജിപ്പ്. എല്ലാം ഒന്ന് മതി.  ഒരു ലോകം, ഒരു ഗവണ്മേണ്ട്, ഒരു പൌരത്വം അങ്ങനെയങ്ങനെ.  അതൊന്നും നടക്കാത്തതിന്റെ പേരില്‍ ആരോടും കലഹിക്കാന്‍ ഞാനില്ല.  ഞാന്‍ പക്ഷെ എല്ലാം ഒന്നാ‍യി കാണുന്നു.

ജമാ‌അത്തെ ഇസ്ലാമിക്കാര്‍ മതരാഷ്ട്രം ഉണ്ടാക്കാന്‍ വേണ്ടി പൊയ്മുഖം അണിഞ്ഞ് പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയാണ്  എന്ന ആരോപണത്തെയാണ് ഞാന്‍ യുക്തിയുക്തം എതിര്‍ത്തത്.  അവരോട് ഇടപഴകുമ്പോള്‍ അവരുടെ വിനയവും ആത്മാര്‍ത്ഥതയും  ആര്‍ജ്ജവവും എന്നെ ആകര്‍ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്.  എന്റെ മതനിരാസചിന്തയെ മാറ്റുന്നതില്‍ അവരുടെ സ്വാധീനം ഇല്ല.  മനുഷ്യനോട് ഞാന്‍ കൂടുതല്‍ അടുത്തത് കൊണ്ട് എനിക്കുണ്ടായ മനം മാറ്റമായി കണ്ടാല്‍ മതി.
**************************************************************

എന്റെ ബ്ലോഗിന്റെ സ്ഥിരം വായനക്കാരനാണ് ശ്രീജിത് കൊണ്ടോട്ടി. ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ പല കാര്യങ്ങളിലും വിയോജിപ്പുകളും ചിലതിലൊക്കെ യോജിപ്പുമുണ്ട്. എന്നാലും എന്തോ ഒരു അദൃശ്യമായ ബന്ധം ഞങ്ങളുടെയിടയില്‍ ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു.

ശ്രീജിത്തിന്റെ ചോദ്യം ഏറെ പ്രസക്തമായിരുന്നു:

ബഹുമാന്യ ബ്ലോഗ്ഗര്‍ ശ്രീ.കെ.പി സുകുമാരന്‍ സാര്‍, നമസ്കാരം!


അങ്ങയുടെ ബ്ലോഗിന്റെ ഒരു സ്ഥിരം വായനക്കാരന്‍ ആണ് ഞാന്‍. അങ്ങയുടെ "ശിഥില ചിന്തകള്‍" ബ്ലോഗ്ഗില്‍ വരുന്ന വിമര്‍ശനങ്ങളോടും, ഉന്നയിക്കുന്ന വിമര്‍ശകരോടും അങ്ങേക്കുള്ള മനോഭാവം എങ്ങനെ ഉള്ളതാണ്? വിമര്‍ശനങ്ങള്‍ ആണ് പ്രശംസയെക്കാള്‍ ഒരു എഴുത്തുകാരന് മുന്നോട്ടു പോകാനുള്ള ഊര്‍ജ്ജം നല്‍കുന്നത് എന്ന് അന്തരിച്ച പ്രമുഖ സാഹിത്യ നിരൂപകന്‍ എം. കൃഷ്ണന്‍നായര്‍ സാര്‍ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അനുമോദനങ്ങളെ സഹര്‍ഷം സ്വീകരിക്കുമ്പോള്‍ വിമര്‍ശനങ്ങളെ പലപ്പോഴും അവഗണിക്കുന്നത് എതിര്‍വാദങ്ങള്‍ കഴമ്പില്ലാത്തതിനാലോ അല്ലെങ്കില്‍ അവയെല്ലാം ഒറ്റതിരിഞ്ഞുള്ള ആക്രമണം ആയി കാണുന്നതിനാലോ ആണോ?

പ്രിയ ശ്രീജിത്,  തീര്‍ച്ചയായും  എഴുത്തുകാരന്  പ്രശംസയെക്കാളും വിമര്‍ശനങ്ങളാണ് എന്ത് കൊണ്ടും ഗുണം ചെയ്യുക.  പ്രശംസ കൊണ്ട് നൈമിഷികമായ സന്തോഷം തോന്നുമെങ്കിലും എഴുത്തുകാരനിലെ സര്‍ഗ്ഗാത്മത  വികസിക്കാന്‍ അത് ഒരു തരത്തിലും സഹായിക്കുകയില്ല. എന്നാല്‍ വിമര്‍ശനം  ധിഷണയുടെ മൂര്‍ച്ച കൂട്ടാന്‍ ഉപകരിക്കും.  വിമര്‍ശിക്കപ്പെടാത്ത ഏതൊരാളും അയാളുടെ മേഖലയില്‍ വളര്‍ച്ച പ്രാപിക്കുകയില്ല.  ബ്ലോഗിനെ സംബന്ധിച്ച്  വിമര്‍ശനാത്മകമായ കമന്റ്  വരുമ്പോള്‍  തന്റെ നിലപാട് ഒന്നുകൂടി വിശദമാക്കാനും അരിക്കിട്ടുറപ്പിക്കാനും  സാധിക്കുന്നു. അഥവാ തെറ്റായ നിലപാ‍ടാണ് പോസ്റ്റില്‍  എഴുതിയിരുന്നുവെങ്കില്‍ സ്വയം വിമര്‍ശനം ചെയ്യാനും തിരുത്താനും സഹായിക്കുന്നു.  ഇങ്ങനെയുള്ള കമന്റുകളെ ഞാന്‍ സ്വാഗതം ചെയ്യാറുണ്ട്.

എന്നാല്‍ ചിലര്‍ വ്യക്തിപരമായി പരാമര്‍ശിച്ചുകൊണ്ട്  കമന്റ് എഴുതുമ്പോള്‍ ഞാനത് നിഷ്ക്കരുണം  ഡിലീറ്റ് ചെയ്യാറുണ്ട്.  ഉദാഹരണത്തിന്  വിഡ്ഢിത്തം, വിവരക്കേട്  എന്നിങ്ങനെയുള്ള പ്രയോഗം പോലും ഞാന്‍ വെച്ചുപൊറുപ്പിക്കാറില്ല.  എന്തെന്നാല്‍ വിമര്‍ശകന്‍ എഴുത്തുകാരനെ അളക്കാന്‍ നില്‍ക്കരുത്. വിയോജിപ്പുള്ള നിലപാടുകളില്‍ വിയോജിപ്പ് രേഖപ്പെടുത്തുക മാത്രമേ ചെയ്യാവൂ.  എതിര്‍ചേരിയിലാണെങ്കില്‍ പോലും  എഴുത്തുകാരനെ തന്നെപ്പോലെ സമാനനായി കാണാന്‍ വിമര്‍ശകന് കഴിയണം. മറിച്ചും അങ്ങനെ തന്നെ.

ബ്ലോഗിലാണെങ്കില്‍  ഉത്തരം മുട്ടുമ്പോള്‍ കൊഞ്ഞനം കുത്തുന്ന പ്രവണതയുണ്ട്. ഞാനത് വകവെച്ചു കൊടുക്കാറില്ല.  ചിലര്‍ക്ക് ചില കാര്യങ്ങളില്‍ ഉള്ള എതിര്‍പ്പ്  ബാഹ്യസ്രോതസ്സുകളില്‍ നിന്ന് ഫീഡ് ചെയ്യപ്പെട്ടതാണ്.  അത്തരക്കാര്‍ക്ക്  കൊഞ്ഞനം കുത്താനേ അറിയൂ.  മൌലികമായി ചിന്തിക്കാന്‍ കഴിയില്ല.  അങ്ങനെയുള്ളവരെ എന്റെ ബ്ലോഗില്‍ ഞാന്‍ അടുപ്പിക്കാറില്ല.  എതിര്‍വാദങ്ങളില്‍  കഴമ്പില്ല എന്ന് തോന്നുമ്പോഴും  ചര്‍വ്വിതചര്‍വ്വണം വേണ്ടി വരുന്ന അവസരങ്ങളിലും  ചില കമന്റുകള്‍  അവഗണിക്കാറുണ്ട്.  ആക്രമണങ്ങളെ പറ്റി വേവലാതിപ്പെടാറില്ല.

(അഭിമുഖം അവസാനിക്കുന്നു)