ബാലകൃഷ്ണപിള്ളയോട് സഹതാപം തോന്നുന്നു..

ബാലകൃഷ്ണപിള്ളയ്ക്ക് ഈ പ്രായത്തില്‍ ജയിലില്‍ പോകേണ്ടി വന്നതില്‍ ഞാന്‍ വ്യക്തിപരമായി വേദനിക്കുന്നു.  വാര്‍ദ്ധക്യത്തില്‍ ഇത്തരം ഒരവസ്ഥ ആര്‍ക്കും ഉണ്ടാകരുത് എന്ന് പറയാനാണ് എന്നിലെ മാനവികത എന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്. ഏത് കുറ്റവാളിക്കും ശിക്ഷ അവന്റെ ആരോഗ്യമുള്ള പ്രായത്തില്‍ അനുഭവിച്ച് തീര്‍ത്ത് വാര്‍ദ്ധക്യത്തില്‍ സ്വസ്ഥമായി ജീവിയ്ക്കാനുള്ള അവസരം ഉണ്ടാകണം എന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു.  ശിക്ഷ എന്നത് മാനസാന്തരത്തിനുള്ള ഉപാധിയായിട്ടാണ് പരിഷ്കൃത സമൂഹം കാണുന്നത്. ഏത് ശിക്ഷയും ഒരു കുറ്റവാളിയെ നല്ല മനുഷ്യനാക്കുന്നതിന് വേണ്ടിയാണെന്ന് ചുരുക്കം.  വയസ്സ് കാലത്ത് ശിക്ഷിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ ഈ അവസരമാണ് ഇല്ലാതാവുന്നത്.  ഒരു കേസ് ആവിര്‍ഭവിച്ചാല്‍ അത് മിനിമം ഇത്ര കൊല്ലത്തിനകം അന്ത്യം കാണണമെന്ന് ഒരു നിബന്ധന ഉണ്ടാകേണ്ടതാണ്.  പത്തും ഇരുപതും കൊല്ലക്കാലം ഒരു കേസ് നീണ്ടുപോവുക എന്നത് എന്ത് കഷ്ടമാണ്.  ഇത് നീതിന്യായവ്യവസ്ഥയെ അര്‍ഥശൂന്യമാക്കുന്നതിന് തുല്യമാണ്.  എന്തായാലും അടുത്ത കൊല്ലം മുതല്‍ കേസുകള്‍ മൂന്ന് കൊല്ലം കൊണ്ട് തീര്‍പ്പാക്കപ്പെടും എന്ന് നിയമമന്ത്രി വീരപ്പമൊയിലി പ്രസ്താവിച്ചിട്ടുണ്ട്. പൊതുവെ മന്ത്രിമാര്‍ ഓരോന്ന് പറയുമെങ്കിലും അതൊന്നും സമയബന്ധിതമായി നടപ്പാക്കിക്കാണാറില്ല. അത്കൊണ്ട് വീരപ്പമൊയിലി പറയുന്നത് ടിവിയില്‍ കേട്ടു എന്നല്ലാതെ ഫലം കാണുമോ എന്നറിയില്ല.  ശരിയായ കാര്യമാണ് മൊയിലി പറഞ്ഞത് എന്ന് മാത്രം.

കേരളത്തില്‍ തടവ് ശിക്ഷ ലഭിച്ച് ജയിലില്‍ പോകുന്ന ആദ്യത്തെ മുന്‍‌മന്ത്രിയാണ് ബാലകൃഷ്ണപിള്ള.  മറ്റൊരു മുന്‍‌മന്ത്രിയും  മറ്റൊരു കേസില്‍ പ്രതിയാണ്.  അദ്ദേഹത്തിനും ജയിലില്‍ പോകേണ്ടി വരുമോ എന്നറിയില്ല.  ഇന്നത്തെ അവസ്ഥ വെച്ച് ആ കേസും  എത്ര ദശാബ്ദങ്ങള്‍ നീളുമെന്നും പറയാനാവില്ല.  മാത്രമല്ല വി.എസ്.അച്യുതാനന്ദന്‍ , അദ്ദേഹം തന്നെ പറഞ്ഞ പോലെ സ്വന്തം പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും ചെലവാക്കിയും  സുഹൃത്തുക്കളുടെ സഹായം സ്വീകരിച്ചും വ്യക്തിപരമായി നടത്തിക്കൊണ്ടുപോയ കേസിലാണ് ബാലകൃഷ്ണപിള്ള ജയിലിലായത്.  മറ്റേ മുന്‍‌മന്തിയുടെ കാര്യത്തിലും ഇത് പോലെ വിടാതെ പിന്തുടരാന്‍ ആരെങ്കിലും തയ്യാറാവുമോ എന്ന് പറയാനും പറ്റില്ല.  ഇടമലയാര്‍ കേസില്‍ ബാലകൃഷ്ണപിള്ളയെ ശിക്ഷിക്കാന്‍ വകുപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നത്കൊണ്ട് ലാവലിന്‍ കേസിലും അമ്മാതിരി വകുപ്പ് ഉണ്ടാകും എന്ന് ന്യായമായും കരുതാം.  എന്ത് കുറ്റമായാലും ശിക്ഷിക്കപ്പെടുന്നതിനും ഒരു പ്രായപരിധി വേണം എന്ന് എനിക്കഭിപ്രായമുണ്ട്.  കുറഞ്ഞ പക്ഷം എഴുപത് വയസ്സ് വരെയേ ശിക്ഷിക്കപ്പെടാന്‍ പാടുള്ളു എന്ന് തീരുമാനിക്കാമല്ലൊ. അത്രയൊക്കെയല്ലെ ഉള്ളു ശരാശരി പുരുഷായുസ്സ്.

ജയിലില്‍ പോയത്കൊണ്ട് ബാലകൃഷ്ണപിള്ള മാത്രമാണ് കേരളത്തില്‍ അധികാരദുര്‍വിനിയോഗം ചെയ്തതെന്നോ അഴിമതിയില്‍ പങ്കാളിയായതെന്നോ ആരെങ്കിലും കരുതുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.  സര്‍ക്കാര്‍ സംവിധാനങ്ങളെ പറ്റി പറഞ്ഞാല്‍ വില്ലേജ് - പഞ്ചായത്ത് തലം തൊട്ട് അഴിമതിയും കൈക്കൂലിയും തുടങ്ങുന്നുണ്ട്.  ഏത് കാര്യമാണ് കൈക്കൂലി ഇല്ലാതെ സാധാരണ പൌരന് സാധിച്ചു കിട്ടുന്നത്?  ഒരു വസ്തുവിന്റെ ആധാരം റജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്യണമെങ്കില്‍ റജിസ്ട്രാര്‍ക്ക് കൈക്കൂലി കൊടുക്കണം. ആ വസ്തു അളന്ന് വിസ്തീര്‍ണ്ണം തിട്ടപ്പെടുത്തണമെങ്കില്‍ വില്ലേജ്മാന് കൈക്കൂലി കൊടുക്കണം.  റജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്ത്  വസ്തുവിന്റെ പോക്കുവരവ് നടത്തി കിട്ടാന്‍ വില്ലേജ് ആഫീസര്‍ക്കും കൊടുക്കണം കൈക്കൂലി.  പോലീസ് സ്റ്റേഷനില്‍ ഒരു പരാതി കൊടുത്താല്‍ പിന്നെ അത് പിന്‍‌വലിക്കണെമെങ്കില്‍ കൈക്കൂലി കൊടുക്കണം.  ചുരുക്കത്തില്‍ ജീവിതത്തില്‍ ഒരിക്കലെങ്കിലും കൈക്കൂലി കൊടുക്കാത്ത ആരും നാട്ടിലുണ്ടാവില്ല.  അപ്പോള്‍ പിടിക്കപ്പെടുന്നവരും ശിക്ഷിക്കപ്പെടുന്നവരും നിര്‍ഭാഗ്യവാന്മാര്‍ എന്നല്ലേ പറയേണ്ടത്.  അവരേക്കാളും കൈക്കൂലി വാങ്ങിയവര്‍ പിടിക്കപ്പെടാതെയും ശിക്ഷിക്കപ്പെടാതെയും വിലസുന്നുണ്ടല്ലൊ.

നമ്മള്‍ ആര്‍ക്കെങ്കിലും എതിരില്‍ ഒരു കേസ്  കൊടുത്തു എന്ന് കരുതുക. നമ്മളാണല്ലൊ ആ കേസിലെ വാദി. നമുക്ക് ഒരു വക്കീല്‍ ഉണ്ടാകും. പ്രതിക്കും ഉണ്ടാകും വക്കീല്‍.  ആ രണ്ട് വക്കീലന്മാരും പരസ്പരം ധാരണയിലായിരിക്കും.  ഒരു ഘട്ടത്തില്‍ കേസ് ഒത്ത് തീരാന്‍ നമ്മള്‍ തീരുമാനിച്ചാല്‍ ആ വക്കീലന്മാര്‍ സമ്മതിക്കില്ല.  ഇങ്ങനെ കേസുമായി കഷ്ടപ്പെടുന്നവര്‍ നിരവധിയുണ്ട്.  എങ്ങനെയൊക്കെയോ കാര്യങ്ങള്‍ നടന്നുപോകുന്നു എന്ന് മാത്രം. വളരെ രോഗാതുരമാണ് നമ്മുടെ സമൂഹം.  വ്യക്തിജീവിതത്തില്‍ ആര്‍ക്കും സമൂഹത്തില്‍ നിന്ന് നീതിയോ ന്യായമോ കിട്ടുന്നില്ല. അത്കൊണ്ട് എല്ലാവരുടെയും മനസ്സില്‍ ആരോടൊക്കെയോ പകയോ പ്രതികാരമോ ഒക്കെയാണ്.  ആ പകയും പ്രതികാരവും ഒക്കെയാണ് സന്ദര്‍ഭം ലഭിക്കുമ്പോള്‍ പലരും പ്രകടിപ്പിക്കുന്നത്.  പുറമെ കാണുമ്പോള്‍ എല്ലാം ശാന്തവും ഭദ്രവും എന്ന് തോന്നുമെങ്കിലും അകം സദാ പ്രക്ഷുബ്ദമാണ്.

അഴിമതിയെ പറ്റിയാണ് ഇന്ന് എല്ലാവരും സംസാരിക്കുന്നതും ചര്‍ച്ച ചെയ്യുന്നതും.  ഒരുകണക്കിന് ബാലകൃഷ്ണപിള്ള ജയിലില്‍ പോയത് നന്നായി എന്ന് പറയാം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മാനസികമായ പ്രയാസത്തില്‍ ദു:ഖം നിലനിര്‍ത്തിക്കൊണ്ടു തന്നെയാണ് ഇത് പറയുന്നത്. മുന്‍ ടെലികോം മന്ത്രി രാജ തിഹാര്‍ ജയിലില്‍ കിടക്കുകയാണ് ഇതെഴുതുമ്പോള്‍. ടോമിന്‍ തച്ചങ്കരിയെ പ്രോസിക്യൂട്ട് ചെയ്യാന്‍ അനുമതി നല്‍കിക്കഴിഞ്ഞു. അഴിമതിയില്‍ ഇടപെടുമ്പോള്‍ മറ്റുള്ള രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ക്കും ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാര്‍ക്കും ഒരു പേടി ഉണ്ടാക്കാന്‍ ഈ ജയില്‍വാസങ്ങള്‍ ഉപകാരപ്പെടും എന്നത്കൊണ്ടാണ് നന്നായി എന്ന് പറയാന്‍ തോന്നുന്നത്.  തനിക്കെതിരെ കേസ് വരുമ്പോള്‍ അത് രാഷ്ട്രീയപ്രേരിതം  എന്ന് പറഞ്ഞ് പ്രതിരോധിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്  ആരും ഇനി കണക്കിലെടുക്കുകയില്ല.  എന്തെന്നാല്‍ , ആരായാലും  അവിഹിതമായി സ്വത്ത് സമ്പാദിച്ചാല്‍ അതിന്റെ പൊലിമ മറ്റുള്ളവര്‍ കാണുന്നുണ്ട്.  സര്‍ക്കാര്‍ തലത്തില്‍  അഴിമതിയും കൈക്കൂലിയും  വില്ലേജ് - പഞ്ചായത്ത് തൊട്ട് മേലോട്ട്  അങ്ങേത്തല വരെ പോകുന്നുണ്ട് എന്ന് ഞാന്‍ ആദ്യം പറഞ്ഞു.  ഇതില്‍ അഴിമതിയും കൈക്കൂലിയും ഇല്ലാത്ത ഏതെങ്കിലും ഒരു തലം ആര്‍ക്കെങ്കിലും ചൂണ്ടിക്കാട്ടാന്‍ പറ്റുമോ?

ജ്യൂഡീഷ്യറിയും ഈ കറയില്‍ നിന്ന് മുക്തമല്ല എന്നാണ് സമീപകാല വിവാദങ്ങള്‍ തെളിയിക്കുന്നത്. കര്‍ണ്ണാടകയിലെ ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് ആയിരുന്ന ദിനകരന്‍ സര്‍ക്കാര്‍ ഭൂമി നിയമവിരുദ്ധമായി കൈയ്യേറി സ്വന്തമാക്കി എന്നായിരുന്നു ആരോപണം.  സുപ്രീം കോടതിയിലെ ചില റിട്ടയര്‍ഡ് ജഡ്ജിമാര്‍ അഴിമതിക്കാരായിരുന്നു എന്നാണ് ശാന്തിഭൂഷണ്‍ ആരോപിച്ചത്. ഇത് പറഞ്ഞതിന്റെ പേരില്‍ കോടതിയലക്ഷ്യത്തിന് കേസ് എടുക്കുകയാ‍ണെങ്കില്‍ ജയിലില്‍ പോകാനും തയ്യാര്‍ എന്ന് ശാന്തിഭൂഷണ്‍ പ്രഖ്യാപിക്കുകയുണ്ടായി.  ശാന്തിഭൂഷനെതിരെ ഇനിയും കേസ് ഒന്നും റജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്യപ്പെട്ടില്ല എന്നതിന്റെ അര്‍ഥം എന്താണ്?  എല്ലാ ജഡ്ജിമാരും സംശയത്തിനതീതരല്ല എന്നാണ് ഇത് വ്യക്തമാക്കുന്നത്.  മുന്‍ ചീഫ് ജസ്റ്റിസും  ഇപ്പോഴത്തെ മനുഷ്യാവകാശ കമ്മീഷന്‍ ചെയര്‍മാനുമായ കെ.ജി.ബാലകൃഷ്ണനും ആരോപണങ്ങള്‍ നേരിടുകയാണല്ലൊ.

ഒരു ജഡ്ജി അഴിമതിയില്‍ പങ്കാളിയാവുകയോ കൈക്കൂലി വാങ്ങുകയോ ചെയ്തു എന്ന് അറിഞ്ഞാല്‍ അത് പരസ്യമായി തുറന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ കോടതിയലക്ഷ്യമോ ജ്യൂഡിഷ്യറിയെ അപമാനിക്കലോ ആ സംവിധാനത്തെ ദുര്‍ബ്ബലമാക്കാനുള്ള ശ്രമമോ ആകുമോ?  പലരും  അങ്ങനെയാണ് കരുതുന്നതും ഭയപ്പെടുന്നതും.  ശാന്തിഭൂഷനാണ് മറിച്ച് ചിന്തിക്കാന്‍ നമ്മെ പ്രേരിപ്പിച്ചതെങ്കിലും  ഇക്കാര്യത്തില്‍ വ്യക്തമായ ഒരു നിര്‍വ്വചനം നല്‍കിയത് കെ.സുധാകരനാണ്. ജ്യൂഡീഷ്യറിയെയും  ജ്യൂഡീഷ്യല്‍ ഓഫീസര്‍മാരെയും  രണ്ടായി കാണണം എന്നാണ് സുധാകരന്‍ പറഞ്ഞത്.  ജ്യൂഡീഷ്യറി എന്നാല്‍  ഒരു സിസ്റ്റമാണ്, അഥവാ ഭരണഘടനാപരമായ ഒരു സംവിധാനമാണ്.  പാര്‍ലമെന്റ് പോലെ തന്നെ നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന്റെ നിലനില്പിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ് ജ്യൂഡീഷ്യറിയും.  ഇക്കാര്യത്തില്‍ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകള്‍ക്ക് ഒഴികെ മറ്റാര്‍ക്കും അഭിപ്രായവ്യത്യാസമില്ല. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകളെ സംബന്ധിച്ച് ഇവിടെയുള്ളത് ബൂര്‍ഷ്വകോടതിയാണ്. വിപ്ലവം നടത്തി തൊഴിലാളിവര്‍ഗ്ഗസര്‍വ്വാധിപത്യം സ്ഥാപിച്ച് പാര്‍ട്ടിയുടെ കീഴില്‍ സ്ഥാപിക്കുന്ന കോടതിയാണ് അവര്‍ക്ക് ശരിയായ കോടതി. അത് വരെ അവര്‍ക്ക് അനുകൂലമായാല്‍ ശരി അല്ലെങ്കില്‍ ബൂര്‍ഷ്വ എന്നാണവര്‍ പറയുക.  അത്കൊണ്ട് കോടതിയെ പറ്റി കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകളുടെ നിലപാട് മറ്റാര്‍ക്കും ബാധകമല്ല.

നമ്മെ സംബന്ധിച്ച് ജ്യൂഡിഷ്യറി എന്നാല്‍ സര്‍ക്കാര്‍ എന്നത് പോലെ തന്നെ നമ്മുടെ നിലനില്പിന്റെ ഭാഗമാണ്.  എന്ന് വെച്ച്  ഒരു ജഡ്ജി എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ജ്യൂഡീഷ്യറി അല്ല.  ഒരു ജഡ്ജി കൈക്കൂലി വാങ്ങി എന്ന് അറിഞ്ഞാല്‍ അത് തുറന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ അതിന്റെ അര്‍ഥം ജ്യൂഡീഷ്യറി മൊത്തം കൈക്കൂലി വാങ്ങി എന്നല്ല. അങ്ങനെ പറയുന്നത് കോടതിയലക്ഷ്യവുമല്ല.  ഇന്ത്യാരാജ്യത്തുള്ള ഒരു ജഡ്ജിയും ഇതുവരെയിലും കൈക്കൂലി വാങ്ങിയിട്ടില്ല എന്നോ ഇനി വാങ്ങുകയുമില്ല എന്നോ ആര്‍ക്കും പറയാന്‍ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ ഇന്നുണ്ട്.  അത്കൊണ്ട് കോടതിയലക്ഷ്യം എന്നതിന്റെ പരിധിയില്‍ എന്തെല്ലാം പ്രസ്താവനകളാണ് വരിക എന്നൊരു നിര്‍വ്വചനം അടിയന്തിരമായി വ്യക്തമാക്കപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്.  അഥവാ ഏതെങ്കിലും ഒരു ജഡ്ജി കൈക്കൂലി വാങ്ങുകയാണെങ്കില്‍ കോടതിയലക്ഷ്യം എന്ന കേസ് ആ ജഡ്ജിക്ക് രക്ഷാകവചം ആകരുതല്ലൊ.  ജഡ്ജിമാര്‍ വിമര്‍ശനത്തിനതീതരാകുന്നത് ജനാധിപത്യത്തിന് ഭൂഷണമല്ല.  ജഡ്ജിമാരെ ശുംഭന്‍ എന്നൊക്കെ വിളിക്കുന്നത്  കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്കാര്‍ക്ക് പറഞ്ഞതാണ്.  അതിന്റെ കാരണം നേരത്തെ പറഞ്ഞല്ലൊ. നമ്മുടെ വ്യവസ്ഥ ഒന്നിനോടും അവര്‍ക്ക് ആദരവില്ല.  ഗതികേട് കൊണ്ട് വിപ്ലവം വരുന്നത് വരെ എല്ലാം സഹിക്കുന്നു എന്നേയുള്ളൂ.  വിപ്ലവം വന്നാല്‍ പിന്നെ എല്ലാം പാര്‍ട്ടി തീരുമാനിക്കും പറയും ജനം അനുസരിക്കും അത്ര തന്നെ.  നമുക്ക് പക്ഷെ ജഡ്ജിമാര്‍ ആദരണീയരാണ്.  അത്കൊണ്ട് ജ്യൂഡീഷ്യറിയെ കളങ്കമറ്റതാക്കാനുള്ള ക്രിയാത്മക വിമര്‍ശനങ്ങള്‍ കൂടിയേ തീരൂ.  പണം നല്‍കിക്കൊണ്ട് അനുകൂല വിധി സമ്പാദിക്കുക എന്ന അവസ്ഥ ഭയാനകമായിരിക്കും.

കൈക്കൂലിയും അഴിമതിയും ജ്യൂഡീഷ്യറിയിലേക്കും  വ്യാപിക്കാതിരിക്കുന്നതിന്  നിതാന്തശ്രദ്ധ ആവശ്യമാണ്.  ഏത് വിധേനയും ഭൂമിയും പണവും പരിധിയില്ലാതെ സമ്പാദിക്കണം എന്ന ആസുരമായൊരു ആര്‍ത്തിയാണ് ഇന്ന് എല്ലാവരെയും നയിക്കുന്നത്. അവസരം ഒത്തുകിട്ടുന്നവര്‍ പരമാവധി അതിന് ശ്രമിക്കുന്നുമുണ്ട്. സാധാരണക്കാര്‍ക്ക് പത്ത് പൈസയുടെ തട്ടിപ്പ് നടത്താനുള്ള അവസരം കിട്ടുന്നില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല എല്ലാ തട്ടിപ്പുകള്‍ക്കും ഇരയാകേണ്ടിയും വരുന്നു. തട്ടിപ്പ് നടത്താന്‍ കഴിയണം എന്നല്ല പറയുന്നത്. സാധാരണക്കാരന്റെ കാര്യത്തില്‍ നിയമം എത്ര കര്‍ക്കശമാണ്.   ഏത് പാര്‍ട്ടിയില്‍ പെട്ടാലും സാധാരണക്കാരന്റെ അവസ്ഥ ഇതാണ്.  രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികളിലും അഴിമതിയോ കൈക്കൂലിയോ ഇല്ല എന്ന് ആരും കരുതുകയില്ല.  ഏത് ഈര്‍ക്കിലി പാര്‍ട്ടിയായാലും അതിലെ നേതാക്കള്‍ ഇന്ന് സുഭിക്ഷരായി തന്നെയാണ് കാണുന്നത്. മറ്റൊരു വരുമാനമാര്‍ഗ്ഗവും അവര്‍ക്ക് കാണാനുമില്ല. രാഷ്ട്രീയപ്രവര്‍ത്തനം കൊണ്ട് തന്നെയാണ് അവര്‍ സമ്പാദിക്കുന്നത്. അവിഹിതമായ സമ്പാദ്യം തന്നെയാണത്.  രാഷ്ട്രീയപ്രവര്‍ത്തനം ഒരു തൊഴില്‍ ആയി മാറിയത്കൊണ്ടാണിത്. രാഷ്ട്രീയപ്രവര്‍ത്തനം എന്നത് ഒരിക്കലും ഫുള്‍‌ടൈം ജോലി ആകരുതായിരുന്നു. അത്കൊണ്ട് പാര്‍ട്ടികള്‍ക്കും നേതാക്കള്‍ക്കും ഗുണം എന്നല്ലാതെ ഇക്കൂട്ടര്‍ ജനങ്ങള്‍ക്ക് എന്താണ് ചെയ്യുന്നത്.  ജനങ്ങളുടെ ചെലവില്‍ ഒരു പണിയുമെടുക്കാതെ തിന്ന് കൊഴുത്ത് ആഡംബരങ്ങളോടെ ആര്‍മ്മാദിക്കുന്ന ലക്ഷക്കണക്കിന് നേതാക്കള്‍ ഒരുപക്ഷെ ഇന്ത്യയില്‍ മാത്രമേ ഉണ്ടാകൂ.

ഒരു കണക്കിന് നമ്മള്‍ ഇന്ത്യക്കാര്‍ ഭാഗ്യവാന്മാരാണ്. ഇവിടെ അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ടല്ലൊ.  കൃത്യമായ ഇടവേളകളില്‍ തെരഞ്ഞെടുപ്പും നടക്കുന്നു.  ജനങ്ങള്‍ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നത്കൊണ്ടാണ് ജനപ്രതിനിധികളും മന്ത്രിമാരും ആ കസേരകളില്‍ ഇരിക്കുന്നത്. ഈ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് വേണ്ടിയാണ് അറബ് രാജ്യങ്ങളില്‍ ജനങ്ങള്‍ ഇന്ന് പൊരുതുന്നത്.  അവര്‍ക്ക് എപ്പോള്‍ ഈ സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിക്കും എന്ന് പറയാനാവില്ല.  പ്രക്ഷോഭകാരികള്‍ രാജ്യദ്രോഹികള്‍ എന്നാണ് ഇറാനിലെ പ്രസിഡണ്ട് നെജാദ് പറഞ്ഞത്.  ഇത്തരം ഏകാധിപതികള്‍ക്ക് രാജ്യം എന്നാല്‍ താനാണ്.  അത്കൊണ്ടാണ് ജനകീയാധികാരത്തിന് വേണ്ടി പ്രക്ഷോഭം നടത്തുന്നവര്‍ അവര്‍ക്ക് രാജ്യദ്രോഹികളാകുന്നത്.  ഭരണാധികാരം  ഒരു വ്യക്തിയിലോ , പാര്‍ട്ടിയിലോ , മതത്തിലോ കുത്തകയായി നിക്ഷിപ്തമാകുന്നതില്‍ ഒരു ന്യായവും ശരിയുമില്ല.  നിലവിലുള്ളതില്‍ വെച്ച്  നമ്മുടേത് പോലുള്ള പാര്‍ലമെന്ററി ജനാധിപത്യസമ്പ്രദായമാണ് ഏറ്റവും ആധുനികവും പരിഷ്കൃതവും താരതമ്യേന ന്യായമായതും. മറ്റെല്ലാ സമ്പ്രദായവും പിന്തിരിപ്പനാണ്.  നമ്മുടേത് പോലുള്ള ഭരണ സമ്പ്രദായമാണ് അറബ് രാജ്യങ്ങളിലെയും ചൈനയിലെയും ഒക്കെയുള്ള ജനങ്ങള്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാവുക.

പ്രത്യയശാസ്ത്രം എന്തായാലും  ഭരണനിര്‍വ്വഹണം നടത്താനുള്ള പ്രതിനിധികള്‍ ജനങ്ങളാല്‍ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുക തന്നെ വേണം.  ആളുകള്‍ക്ക് വ്യത്യസ്ത അഭിപ്രായങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവുക പ്രകൃതിസഹജമായതിനാല്‍ ഭൂരിപക്ഷത്തിന്റെ  അഭിപ്രായപ്രകാ‍രം ഭരണം നിര്‍വ്വഹിക്കപ്പെടുക എന്നതേ കരണീയവും പ്രായോഗികവുമായിട്ടുള്ളൂ.  നമുക്ക് കടുത്ത വില കൊടുക്കാതെ തന്നെ ഈ സമ്പ്രദായം ലഭിക്കാനിടയായത്കൊണ്ട് ഇതിന്റെ മഹത്വം തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയുന്നില്ല.  പാര്‍മെന്ററി ഡിമോക്രസി എന്നത് ജനങ്ങള്‍ക്ക് ലഭിച്ച ഒരു ഇന്‍സ്ട്രൂമെന്റാണ്. അത് എങ്ങനെ വിനിയോഗിക്കണം എന്ന്  ജനങ്ങള്‍ തീരുമാനിക്കണം.  ജന്മനാ ഒരു പാര്‍ട്ടിയില്‍ വിശ്വസിച്ചിട്ട് എല്ലാം നേതാക്കള്‍ക്ക് വിട്ടുകൊടുക്കുന്ന ഒരു സമ്പ്രദായമാണ് ഇന്ന് ഇന്ത്യയില്‍ നിലവിലുള്ളത്.  അങ്ങനെയാണ് കൂട്ടുകക്ഷിഭരണം ഒക്കെയുണ്ടാകുന്നത്.  ഈ അവസ്ഥ മാറ്റിയെടുത്താല്‍ നമ്മുടെ സിസ്റ്റം മഹത്തരമായിരിക്കും എന്നതില്‍ തര്‍ക്കമില്ല.  രാഷ്ട്രീയമെന്നാല്‍ പാര്‍ട്ടികളില്‍ വിശ്വസിക്കലല്ല.  രാജ്യത്തിന്റെ പ്രശ്നങ്ങളില്‍ ന്യായമായതും ശരിയായതും യുക്തിസഹവുമായ നിലപാടുകള്‍ സ്വീകരിക്കലാണ്.

ബഹുമാനപ്പെട്ട ബാലകൃഷ്ണപിള്ള സാര്‍ ,  താങ്കള്‍  മന:പൂര്‍വ്വം  കേരളത്തെ പറ്റിച്ചെന്നോ മറ്റെന്തെങ്കിലും  ക്രിമിനല്‍ കുറ്റം ചെയ്തെന്നോ ഞാന്‍ കരുതുന്നില്ല.  എത്രയോ അഴിമതിക്കാരും  ക്രിമിനല്‍ കുറ്റവാളികളും പുറത്ത് മാന്യന്മാരായി വിലസുമ്പോഴാണ് ദൌര്‍ഭാഗ്യകരമായൊരു കോടതി വിധി താങ്കളെ തടവറക്കുള്ളില്‍ എത്തിച്ചത് എന്നതില്‍ ഞാന്‍ വ്യസനിക്കുന്നു.  എന്ത് തന്നെയായാലും താങ്കളെ പോലെ തന്നെ ജ്യൂഡീഷ്യറിയെ ഞാനും ബഹുമാനിക്കുന്നു.  വെറും ബഹുമാനമല്ല, സര്‍ക്കാരിനെക്കാളും ജ്യൂഡീഷ്യറിക്കാണ് അധികം പ്രാമുഖ്യവും ബഹുമാനവും വിധേയത്വവും  ഞാ‍ന്‍ കല്പിക്കുന്നത്.  താങ്കള്‍ക്ക്  സ്വസ്ഥതയും ആരോഗ്യവും ജയിലില്‍ ഉണ്ടാകട്ടെ എന്ന് ഞാന്‍ ആശംസിക്കുന്നു. ഇപ്പോള്‍ സമര്‍പ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള  റിവ്യൂ ഹരജിയിലൂടെ താങ്കള്‍ക്ക് നീതി കിട്ടുമെന്ന് പ്രത്യാശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.