രാഷ്ട്രീയപാർട്ടികൾ എന്നാൽ അതാത് പാർട്ടി നേതാക്കളുടെയും ഭാരവാഹികളുടെയും പ്രൈവറ്റ് പ്രോപ്പർട്ടിയാണു. മറ്റുള്ളവർക്ക് അതിൽ കാര്യമില്ല. ഒരു പാർട്ടിയിൽ എന്ത് നടക്കുന്നു എന്നത് ആ പാർട്ടിയുടെ നേതാക്കളുടെയും ആ നേതാക്കളുടെ ഭക്തന്മാരുടെയും ആഭ്യന്തരകാര്യമാണു. പുറത്തുള്ളവർ അതൊന്നും അറിയരുത്.
ഓരോ പാർട്ടിക്കും നേതാവിനും ഭക്തന്മാരുണ്ട്. നേതാവ് പറയുന്നതാണു ഭക്തന്മാർക്ക് വേദവാക്യം. പൊതുവായ ന്യായമോ ശരിയോ ആർക്കും ബാധകമല്ല. കണ്ണൂർ ഡി.വൈ.എസ്.പി എരപ്പനാണു എന്ന് സി.പി.എം.നേതാവ് പറഞ്ഞാൽ മാർക്സിസ്റ്റുകൾക്ക് ആ പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥൻ എരപ്പൻ തന്നെയാണു. അതേ ഉദ്യോഗസ്ഥനെ വർഗ്ഗീയവാദി എന്ന് പോപ്പുലർ ഫ്രണ്ട്കാരൻ പറഞ്ഞാൻ മുസ്ലീം സമുദായത്തിലെ ഒരു കഷണമായ ആ വിഭാഗത്തിലെ ഭക്തർക്ക് ആ പോലീസ് ആഫീസർ വർഗ്ഗീയവാദി തന്നെയാണു. പോലീസ് വകുപ്പിൽ നീതിയും ന്യായവും നോക്കി ഒരു പോലീസുകാരനും പണി എടുക്കരുത് എന്ന് എല്ലാ പാർട്ടിക്കാർക്കും നിർബ്ബന്ധമുണ്ട്. തന്റെ പാർട്ടി എന്താണോ ചെയ്യുന്നത്, അതിനെതിരെ കേസ് എടുക്കുകയോ പ്രതികളെ നിയമത്തിന്റെ മുന്നിൽ കൊണ്ടുവരികയോ പാടില്ല എന്ന് പാർട്ടിക്കാർ കരുതുന്നു.
എല്ലാ പാർട്ടിക്കും അണികൾ എന്നും അനുഭാവികൾ എന്നും പറയുന്ന ഭക്തന്മാരുണ്ട്. എന്തിനാണു ആളുകൾ ഇങ്ങനെ ഒരു പാർട്ടിയിൽ വിശ്വസിച്ച് അതിന്റെ നേതാക്കളെ ദൈവങ്ങളായി ആരാധിക്കുകയും ആ പാർട്ടിയുടെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ചിഹ്നത്തെ പൂജിക്കുന്നത് എന്നും അറിയില്ല. ഒരു ശീലം കൊണ്ടായിരിക്കാം. അതൊരു മനോവൈകല്യമായിട്ടാണു ഞാൻ കാണുന്നത്. ഒരു നേതാവ് അയാളുടെ പാർട്ടിഭക്തർക്ക് വേണ്ടി എന്താണു ചെയ്തുകൊടുക്കുന്നത്. പ്രസംഗിച്ചുകൊടുക്കും അത്ര തന്നെ. വേറെന്ത്? നേതാവ് പ്രസംഗിച്ചുകൊടുത്ത് ഭക്തരുടെ മനസ്സിലെ പകയെയും സ്പർദ്ധയെയും ഉത്തേജിപ്പിച്ച് ലഹരിയൂട്ടും എന്നെങ്കിലും കരുതാം. എന്നാൽ പാർട്ടി പ്രവർത്തകർ എന്താണു ചെയ്യുന്നത്? ഏതെങ്കിലും പാർട്ടിഭക്തനു ആ പാർട്ടിയുടെ പ്രവർത്തകർ ഉദവുന്നുണ്ടോ? ചുരുക്കത്തിൽ പാർട്ടികൾ കൊണ്ട് പാർട്ടി നേതാക്കളും പ്രവർത്തകരും സുഭിക്ഷമായി ജീവിക്കുന്നു, പാർട്ടി ഭക്തർ അത് കണ്ട് സായൂജ്യമടയുന്നു.
സംഗതികൾ ഇപ്രകാരമായത്കൊണ്ട് നമ്മൾ എന്ത് അഭിപ്രായം പറഞ്ഞാലും അതിലൊന്നും ഒരു പ്രയോജനവും ഇല്ല. എല്ലാവർക്കും ശരി എന്ന് തോന്നുന്ന ഒരു ശരിയും ഇല്ലാലോ. എന്നാൽ എല്ലാ രാഷ്ട്രീയക്കാർക്കും ശരി എന്ന് തോന്നുന്ന ചില ശരികൾ ചിലപ്പോൾ സംഭവിക്കാറുണ്ട്. അത് അവരുടെ വയറ്റ് പിഴപ്പിന്റെ കാര്യം വരുമ്പോഴാണു. ഉദാഹരണത്തിനു രാഷ്ട്രീയക്കാർക്ക് ശമ്പളം, അലവൻസുകൾ മറ്റ് ആനുകൂല്യങ്ങൾ ഒക്കെ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നത് ശരിയാണു. തെരഞ്ഞെടുപ്പ് പരിഷ്ക്കാരങ്ങളിൽ പാർട്ടികളുടെ സർവ്വതന്ത്രസ്വാതന്ത്ര്യം എന്തെങ്കിലും എടുത്ത് കളയുന്നത് തെറ്റാണു. ഇപ്പോൾ വിവരാവകാശനിയമത്തിന്റെ പരിധിയിൽ പാർട്ടികളെ പെടുത്തുന്നതും തെറ്റാണു.
ഇങ്ങനെ രാജ്യത്തെ മുഴുവൻ പാർട്ടികളും (ഇത്രയും പാർട്ടികൾ രാജ്യത്ത് വേണോ എന്ന് ചോദിക്കരുത്. ഭക്തന്മാർ കൂടുതൽ ഉണ്ടല്ലൊ) തമ്മിൽ വർഗ്ഗപരമായ ഐക്യം നിലനിൽക്കുമ്പോൾ പാർട്ടിഭക്തന്മാർ തമ്മിൽ ശാശ്വതമായ പകയിലും ശത്രുതയിലും തൊടാൻ പാടില്ലാത്ത വിധം അയിത്തത്തിലുമാണു. പാർട്ടിഭക്തന്മാർ ഇങ്ങനെ ഭിന്നിച്ചുനിൽക്കുന്നത് ഒന്ന് മാത്രമാണു പാർട്ടിദൈവങ്ങളുടെ ശക്തി. പരിഷ്ക്കൃതമായ സിവിൽ സമൂഹത്തിൽ ഇപ്രകാരം പാർട്ടിഭക്തന്മാർ ഉണ്ടാവുകയില്ല. അവിടെ സ്വന്തമായി ചിന്തിക്കുന്ന പൗരന്മാർ മാത്രമാണു ഉണ്ടാവുക. നിയമനിർമ്മാണ സഭകളിലേക്ക് പ്രാപ്തരായ പ്രതിനിധികളെ തെരഞ്ഞെടുത്ത് അവർ ദൈനംദിന രാഷ്ട്രീയം കൈകാര്യം ചെയ്യും.
അത്കൊണ്ട്, രാഷ്ട്രീയത്തെയും സമൂഹത്തെയും പറ്റി നമ്മൾ പറയുന്നതെല്ലാം വെറും നേരമ്പോക്കുകൾ മാത്രമാണു. അനേകമനേകം പാർട്ടികൾ ഉള്ളത്കൊണ്ട് ഒരു പ്രത്യേകപാർട്ടിയുടെ ഭക്തൻ പറയുന്ന അഭിപ്രായത്തിനും നേരമ്പോക്കിൽ കവിഞ്ഞ വില ഒന്നുമില്ല.
ഓരോ പാർട്ടിക്കും നേതാവിനും ഭക്തന്മാരുണ്ട്. നേതാവ് പറയുന്നതാണു ഭക്തന്മാർക്ക് വേദവാക്യം. പൊതുവായ ന്യായമോ ശരിയോ ആർക്കും ബാധകമല്ല. കണ്ണൂർ ഡി.വൈ.എസ്.പി എരപ്പനാണു എന്ന് സി.പി.എം.നേതാവ് പറഞ്ഞാൽ മാർക്സിസ്റ്റുകൾക്ക് ആ പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥൻ എരപ്പൻ തന്നെയാണു. അതേ ഉദ്യോഗസ്ഥനെ വർഗ്ഗീയവാദി എന്ന് പോപ്പുലർ ഫ്രണ്ട്കാരൻ പറഞ്ഞാൻ മുസ്ലീം സമുദായത്തിലെ ഒരു കഷണമായ ആ വിഭാഗത്തിലെ ഭക്തർക്ക് ആ പോലീസ് ആഫീസർ വർഗ്ഗീയവാദി തന്നെയാണു. പോലീസ് വകുപ്പിൽ നീതിയും ന്യായവും നോക്കി ഒരു പോലീസുകാരനും പണി എടുക്കരുത് എന്ന് എല്ലാ പാർട്ടിക്കാർക്കും നിർബ്ബന്ധമുണ്ട്. തന്റെ പാർട്ടി എന്താണോ ചെയ്യുന്നത്, അതിനെതിരെ കേസ് എടുക്കുകയോ പ്രതികളെ നിയമത്തിന്റെ മുന്നിൽ കൊണ്ടുവരികയോ പാടില്ല എന്ന് പാർട്ടിക്കാർ കരുതുന്നു.
എല്ലാ പാർട്ടിക്കും അണികൾ എന്നും അനുഭാവികൾ എന്നും പറയുന്ന ഭക്തന്മാരുണ്ട്. എന്തിനാണു ആളുകൾ ഇങ്ങനെ ഒരു പാർട്ടിയിൽ വിശ്വസിച്ച് അതിന്റെ നേതാക്കളെ ദൈവങ്ങളായി ആരാധിക്കുകയും ആ പാർട്ടിയുടെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ചിഹ്നത്തെ പൂജിക്കുന്നത് എന്നും അറിയില്ല. ഒരു ശീലം കൊണ്ടായിരിക്കാം. അതൊരു മനോവൈകല്യമായിട്ടാണു ഞാൻ കാണുന്നത്. ഒരു നേതാവ് അയാളുടെ പാർട്ടിഭക്തർക്ക് വേണ്ടി എന്താണു ചെയ്തുകൊടുക്കുന്നത്. പ്രസംഗിച്ചുകൊടുക്കും അത്ര തന്നെ. വേറെന്ത്? നേതാവ് പ്രസംഗിച്ചുകൊടുത്ത് ഭക്തരുടെ മനസ്സിലെ പകയെയും സ്പർദ്ധയെയും ഉത്തേജിപ്പിച്ച് ലഹരിയൂട്ടും എന്നെങ്കിലും കരുതാം. എന്നാൽ പാർട്ടി പ്രവർത്തകർ എന്താണു ചെയ്യുന്നത്? ഏതെങ്കിലും പാർട്ടിഭക്തനു ആ പാർട്ടിയുടെ പ്രവർത്തകർ ഉദവുന്നുണ്ടോ? ചുരുക്കത്തിൽ പാർട്ടികൾ കൊണ്ട് പാർട്ടി നേതാക്കളും പ്രവർത്തകരും സുഭിക്ഷമായി ജീവിക്കുന്നു, പാർട്ടി ഭക്തർ അത് കണ്ട് സായൂജ്യമടയുന്നു.
സംഗതികൾ ഇപ്രകാരമായത്കൊണ്ട് നമ്മൾ എന്ത് അഭിപ്രായം പറഞ്ഞാലും അതിലൊന്നും ഒരു പ്രയോജനവും ഇല്ല. എല്ലാവർക്കും ശരി എന്ന് തോന്നുന്ന ഒരു ശരിയും ഇല്ലാലോ. എന്നാൽ എല്ലാ രാഷ്ട്രീയക്കാർക്കും ശരി എന്ന് തോന്നുന്ന ചില ശരികൾ ചിലപ്പോൾ സംഭവിക്കാറുണ്ട്. അത് അവരുടെ വയറ്റ് പിഴപ്പിന്റെ കാര്യം വരുമ്പോഴാണു. ഉദാഹരണത്തിനു രാഷ്ട്രീയക്കാർക്ക് ശമ്പളം, അലവൻസുകൾ മറ്റ് ആനുകൂല്യങ്ങൾ ഒക്കെ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നത് ശരിയാണു. തെരഞ്ഞെടുപ്പ് പരിഷ്ക്കാരങ്ങളിൽ പാർട്ടികളുടെ സർവ്വതന്ത്രസ്വാതന്ത്ര്യം എന്തെങ്കിലും എടുത്ത് കളയുന്നത് തെറ്റാണു. ഇപ്പോൾ വിവരാവകാശനിയമത്തിന്റെ പരിധിയിൽ പാർട്ടികളെ പെടുത്തുന്നതും തെറ്റാണു.
ഇങ്ങനെ രാജ്യത്തെ മുഴുവൻ പാർട്ടികളും (ഇത്രയും പാർട്ടികൾ രാജ്യത്ത് വേണോ എന്ന് ചോദിക്കരുത്. ഭക്തന്മാർ കൂടുതൽ ഉണ്ടല്ലൊ) തമ്മിൽ വർഗ്ഗപരമായ ഐക്യം നിലനിൽക്കുമ്പോൾ പാർട്ടിഭക്തന്മാർ തമ്മിൽ ശാശ്വതമായ പകയിലും ശത്രുതയിലും തൊടാൻ പാടില്ലാത്ത വിധം അയിത്തത്തിലുമാണു. പാർട്ടിഭക്തന്മാർ ഇങ്ങനെ ഭിന്നിച്ചുനിൽക്കുന്നത് ഒന്ന് മാത്രമാണു പാർട്ടിദൈവങ്ങളുടെ ശക്തി. പരിഷ്ക്കൃതമായ സിവിൽ സമൂഹത്തിൽ ഇപ്രകാരം പാർട്ടിഭക്തന്മാർ ഉണ്ടാവുകയില്ല. അവിടെ സ്വന്തമായി ചിന്തിക്കുന്ന പൗരന്മാർ മാത്രമാണു ഉണ്ടാവുക. നിയമനിർമ്മാണ സഭകളിലേക്ക് പ്രാപ്തരായ പ്രതിനിധികളെ തെരഞ്ഞെടുത്ത് അവർ ദൈനംദിന രാഷ്ട്രീയം കൈകാര്യം ചെയ്യും.
അത്കൊണ്ട്, രാഷ്ട്രീയത്തെയും സമൂഹത്തെയും പറ്റി നമ്മൾ പറയുന്നതെല്ലാം വെറും നേരമ്പോക്കുകൾ മാത്രമാണു. അനേകമനേകം പാർട്ടികൾ ഉള്ളത്കൊണ്ട് ഒരു പ്രത്യേകപാർട്ടിയുടെ ഭക്തൻ പറയുന്ന അഭിപ്രായത്തിനും നേരമ്പോക്കിൽ കവിഞ്ഞ വില ഒന്നുമില്ല.
1 comment:
ശക്തമായ എതിര്പ്പ് രേഗപെടുതുന്നു.
Post a Comment