ഫേസ്‌ബുക്കിലെ ഡമോക്രാറ്റിക്ക് ഗ്രൂപ്പില്‍ ഡിക്‍സണ്‍ ഗ്ലോറി എന്ന് പ്രൊഫൈല്‍ പേരുള്ള ഒരു സുഹൃത്ത് താരതമ്യേന ചെറിയൊരു പോസ്റ്റ് ഇട്ടിരുന്നു. അതിങ്ങനെ:
“ ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കട്ടെ. എന്താണ് ഈ അരാഷ്ട്രീയവാദം? ജനാധിപത്യത്തില്‍ ഒന്നോരണ്ടോ പേര്‍ മാത്രം ശരി പറഞ്ഞാല്‍/ചുണ്ടിക്കാണിച്ചാല്‍ അത് അംഗികരിക്കരുത് എന്നുണ്ടോ ? ഭൂരിപക്ഷം പറയുന്നത് മാത്രമാണ് ശരി എന്നും കൂടിയുണ്ടോ? ദയവായി വ്യക്തമാക്കണം, ആരെങ്കിലും! ”
എനിക്ക് ഇത് നല്ലൊരു ചോദ്യമായി തോന്നി. പക്ഷെ ഒറ്റ വാക്കില്‍ മറുപടി പറയാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. അത്കൊണ്ട് ഇവിടെ ഒരു പോസ്റ്റ് എഴുതാമെന്ന് കരുതി. ഇനി മറുപടിയിലേക്ക്:
ഒന്നാമത്തെ കാര്യം അരാഷ്ട്രീയവാദം എന്നൊരു വാദം ഇല്ല എന്നതാണ്. രാഷ്ട്രീയക്കാരെ എതിര്‍ക്കുന്നവരെ ചാപ്പ കുത്താന്‍ രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ കണ്ടുപിടിച്ച ഒരു വാക്കാണ് അരാഷ്ട്രീയവാദം എന്നത്. രാഷ്ട്രീയക്കാരെ എന്ത്കൊണ്ട് എതിര്‍ക്കേണ്ടി വരുന്നു എന്ന് രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ ചിന്തിക്കുന്നില്ല. നിലവില്‍ ഇന്ത്യയില്‍ അനേകം പാര്‍ട്ടികളുണ്ട്. ഇപ്പോഴും പാര്‍ട്ടികള്‍ ജനിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെയുള്ള എല്ലാ പാര്‍ട്ടികളും പറയുന്ന അഭിപ്രായങ്ങളെയും ഇടപെടലുകളെയും മൊത്തത്തില്‍ കക്ഷിരാഷ്ട്രീയം എന്നു പറയുന്നു. കക്ഷിരാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ അഭിപ്രായം പറയുന്നതും ഇടപെടുന്നതും നിലപാട് സ്വീകരിക്കുന്നതും പലപ്പോഴും ദേശതാല്പര്യങ്ങള്‍ വിസ്മരിച്ചും സ്വന്തം പാര്‍ട്ടി താല്പര്യം നോക്കിയുമാണ്. ചുരുക്കത്തില്‍ തന്റെ പാര്‍ട്ടിക്ക് അധികാരം കിട്ടുമോ, പാര്‍ട്ടിക്ക് കൂടുതല്‍ ജനപിന്തുണ ആര്‍ജ്ജിക്കാന്‍ കഴിയുമോ എന്നു നോക്കിയിട്ടാണ് പാര്‍ട്ടികള്‍ ഓരോ പ്രശ്നത്തെയും കാണുന്നത്. ആ നിലപാടും സമീപനവും ആ പാര്‍ട്ടിക്കാര്‍ക്ക് മാത്രം സ്വീകാര്യവും യോജിച്ചതും ആ പാര്‍ട്ടി വിശ്വാസികളാല്‍ മാത്രം അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നതുമായിരിക്കും.
ഇങ്ങനെ നിലവിലെ എല്ലാ പാര്‍ട്ടികളും തമ്മില്‍ എല്ലാ കാര്യത്തിലും വൈരുദ്ധ്യങ്ങളുണ്ട്. ഈ വൈരുദ്ധ്യങ്ങള്‍ രാജ്യതാല്പര്യത്തിന്റെ പേരിലല്ല മറിച്ച് പാര്‍ട്ടി താല്പര്യങ്ങളുടെ പേരിലാണെന്ന് ഓര്‍ക്കേണ്ടതുണ്ട്. തങ്ങളുടെ അണികളെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താന്‍ വേണ്ടിയാണ് ഓരോ പാര്‍ട്ടി നേതാവും നിലപാട് എടുക്കുന്നതും പ്രസംഗിക്കുന്നതും. ഇപ്രകാരം പാര്‍ട്ടികള്‍ തമ്മില്‍ കടുത്ത വൈരുദ്ധ്യങ്ങളും ശത്രുത തന്നെയും നിലനില്‍ക്കുന്നുണ്ട്. ശത്രുത എന്നത് സ്വന്തം അധികാരവും പദവിയും നിലനിര്‍ത്താനാണെന്നും ഓര്‍ക്കണം. എന്നാല്‍ തങ്ങള്‍ക്ക് എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നം വരുമ്പോള്‍ ശത്രുത മനസ്സിലൊളിപ്പിച്ച് ഒറ്റക്കെട്ടാകാനും രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ക്ക് കഴിയാറുണ്ട്. അത് പക്ഷെ നേതാക്കളുടെ തലത്തില്‍ മാത്രമാണ്. അണികളിലേക്കെത്തുമ്പോള്‍ ശത്രുത സ്ഥായിയാണ്. ഇങ്ങനെ ജനങ്ങള്‍ ആകെ മൊത്തം പല പല പാര്‍ട്ടികളില്‍ വിശ്വസിച്ച് സമൂഹത്തില്‍ ഭിന്നിച്ച് നിലകൊള്ളൂകയാണ് ഇന്ന്. ഇങ്ങനെ ഭിന്നിക്കപ്പെട്ട ജനങ്ങള്‍ താന്താങ്ങളുടെ നേതാക്കള് പറയുന്നത് മാത്രമാണ് ശരിയെന്ന് കരുതുന്നു. രാഷ്ട്രത്തിന്റെ കാര്യമായ രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ സ്വന്തമായി ചിന്തിക്കാന്‍ അവര്‍ തയ്യാറാവുന്നില്ല. ചിന്തിക്കാനുള്ള അവകാശം അവര്‍ നേതാക്കള്‍ക്ക് വിട്ടുകൊടുക്കുന്നു. നേതാക്കളാകട്ടെ സ്വന്തം പാര്‍ട്ടിയെ പറ്റിയും അതിലും സ്വന്തം പദവിയെ പറ്റിയും മാത്രം ചിന്തിക്കുന്നു. ഇതാണ് പൊതുവെ ഇന്നത്തെ കക്ഷിരാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ അവസ്ഥ.
ഇതില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി ചിലര്‍ സ്വന്തം നിലയില്‍ രാഷ്ട്രീയകാര്യങ്ങള്‍ ചിന്തിക്കുകയും അഭിപ്രായം പറയുകയും ചെയ്യുന്നു. അവരുടെ രാഷ്ട്രീയമെന്നത് പൊതുവെ സമൂഹത്തിനും രാഷ്ട്രത്തിനും അനുഗുണവും ഏതെങ്കിലും പ്രത്യേക രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടിയുടെ പക്ഷം ചേരാത്തതുമായിരിക്കും. അത്തരക്കാരെയാണ് രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ അരാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. ഏതെങ്കിലും രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടിയില്‍ വിശ്വസിച്ചോ അല്ലെങ്കില്‍ പക്ഷം പിടിച്ചോ മാത്രമേ അഭിപ്രായം പറയാവൂ എന്ന നിലപാടില്‍ നിന്നാണ് അരാഷ്ട്രീയവാദം എന്ന വാക്ക് ഉണ്ടാവുന്നത്. എന്നാല്‍ ഏതെങ്കിലും രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടില്‍ വിശ്വസിച്ച് എതിരഭിപ്രായം പറയുന്നവരെ വ്യക്തിഹത്യ നടത്താനോ സാധിക്കുമെങ്കില്‍ വക വരുത്താനോ യാതൊരു വൈമനസ്യവുമില്ലാത്ത രാഷ്ട്രീയക്കാരുമുണ്ട് എന്നത് വസ്തുതയാണ്. ഏതെങ്കിലും ഒരു പാര്‍ട്ടിയില്‍ ചേര്‍ന്ന് എന്തും പറയാം, പൊതുമുതല്‍ നശിപ്പിക്കാം, മറ്റ് പാര്‍ട്ടിക്കാരെ ആക്രമിക്കാം അങ്ങനെ എന്തും കാട്ടിക്കൂട്ടാം അതൊക്കെ തെറ്റായി രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ കാണുന്നില്ല. കാണും മറ്റ് പാര്‍ട്ടിക്കാര്‍ ചെയ്യുമ്പോള്‍ മാത്രം. സ്വന്തം പാര്‍ട്ടിക്കാരന്‍ എന്ത് ചെയ്താലും ന്യായീകരിക്കുകയും ചെയ്യും. ചുരുക്കത്തില്‍ രാഷ്ട്രീയക്കാരന് തന്റെ പാര്‍ട്ടിയെയൊഴികെ മറ്റെല്ലാ പാര്‍ട്ടികളെയും എതിര്‍ക്കുന്നു. ഇക്കൂട്ടര്‍ അരാഷ്ട്രീയക്കാരന്‍ എന്നു പറയുന്നവര്‍ അവന്റെ ഒരു പാര്‍ട്ടിയെയും ചേര്‍ത്ത് എല്ലാറ്റിനെയും എതിര്‍ക്കുന്നു എന്ന വ്യത്യാസമേയുള്ളൂ.
അപ്പോഴും അരാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുന്നവര്‍ രാഷ്ട്രീയക്കാരെ മാത്രമേ എതിര്‍ക്കുന്നുള്ളൂ എന്നും രാജ്യത്തെയോ രാജ്യതാല്പര്യങ്ങളെയോ എതിര്‍ക്കുന്നില്ല എന്നും ഓര്‍ക്കണം. രാഷ്ട്രകാര്യങ്ങളില്‍ അവര്‍ക്ക് അവരുടേതായ കാഴ്ചപ്പാടുകളുമുണ്ട്. അത്കൊണ്ട് രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ സ്വയം നന്നാകാനാണ് നോക്കേണ്ടത്. അല്ല്ലാതെ എതിര്‍ക്കുന്നവരെ അരാഷ്ട്രീയക്കാരെന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ച് പരിഹസിക്കുകയല്ല ചെയ്യേണ്ടത്. നിങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ വല്ല യോജിപ്പുമുണ്ടോ രാഷ്ട്രീയക്കാരേ? പരസ്പരം സ്പര്‍ദ്ധയും പകയുമല്ലേ നിങ്ങള്‍ സമൂഹത്തില്‍ വിതയ്ക്കുന്നത്? ഇന്ന് എത്രയോ പാര്‍ട്ടികള്‍ ഇന്ത്യയിലുണ്ട്. എത്രയോ നേതാക്കളും അതിലേറെ അണികളുമുണ്ട്. ഇവരൊക്കെ നടത്തുന്ന രാഷ്ട്രീയപ്രവര്‍ത്തനം എന്താണ്? സമൂഹത്തിന് എന്ത് സേവനമാണ് ഇവര്‍ ചെയ്യുന്നത്. നേതാവിന് അധികാരം നേടിക്കൊടുക്കുക എന്ന ദല്ലാള്‍ പണി മാത്രമല്ലേ ഇന്ന് രാഷ്ട്രീയപ്രവര്‍ത്തനം എന്നത്. രാഷ്ട്രീയപ്രവര്‍ത്തനം എന്നത് സാമൂഹ്യപ്രവര്‍ത്തനമാണെന്ന ബാലപാഠം പോലും നിങ്ങള്‍ വിസ്മരിച്ചില്ലേ.
എത്രയെത്ര പാര്‍ട്ടിക്കമ്മറ്റികള്‍? ഈ കമ്മറ്റികള്‍ സമൂഹത്തിന് വേണ്ടി എന്താണ് ചെയ്യുന്നത് എന്ന് ആലോച്ചിട്ടുണ്ടോ? ഒന്ന് മാത്രമേ ചെയ്യുന്നുള്ളൂ, സ്വന്തം നേതാക്കളെ താങ്ങിനിര്‍ത്തുന്നു. സാധാരണ ജനങ്ങള്‍ രാഷ്ട്രീയപ്രവര്‍ത്തകരെ കാണുന്നത് സംഭാവന പിരിക്കാ‍നും വോട്ട് അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കാനും ജാഥയ്ക്കും സമ്മേളനങ്ങള്‍ക്കും ക്ഷണിക്കാനും വേണ്ടി വരുമ്പോള്‍ മാത്രമാണ്. ജനങ്ങള്‍ക്ക് രാഷ്ടീയപ്രവര്‍ത്തകര്‍ ഇന്ന് അപ്രാപ്യരാണ്. അധികാരത്തിന്റെ അനേകം ശ്രേണികളില്‍ അഭിരമിക്കുന്നവരാണ് ഇന്നത്തെ രാഷ്ട്രീയ പ്രവര്‍ത്തകര്‍. ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയുന്നതിനെയാണ് രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ അരാഷ്ട്രീയം എന്നു പറയുന്നത്. അവര്‍ക്കൊക്കെ ഒരു കംഫര്‍ട്ടബിള്‍ സോണില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അധികാരത്തിന്റെയും സ്ഥാനമാനങ്ങളുടെയും രുചി നുണയണമെന്നേയുള്ളൂ. എതിര്‍ക്കുന്നവരെ അരാഷ്ട്രീയവാദികള്‍ എന്നു മുദ്ര കുത്തി പരിഹസിക്കാന്‍ അണികളെ ചുമതലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ രാഷ്ട്രീയത്തെയും ജനാധിപത്യത്തെയും അപഹാസ്യവും പൊറാട്ട് നാടകവുമാക്കി മാറ്റുന്നത്ത് രാഷ്ട്രീയക്കാരോ അതോ ഇപ്പറഞ്ഞ സ്വന്തം അഭിപ്രായം പറയുന്ന കക്ഷിരാഷ്ട്രീയ രഹിതരോ എന്ന് ആലോചിക്കുക.
ഇന്ത്യക്ക് താ‍ങ്ങാനാവുന്നതില്‍ അധികം രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികള്‍ ഇന്ന് നിലവിലുണ്ട്. എന്തിനാണ് ഇത്രയധികം പാര്‍ട്ടികള്‍? എത്രയെത്ര നേതാക്കളെയാണ് ജനം തീറ്റിപ്പോറ്റുന്നത്. എന്നിട്ട് ആ നേതാക്കള് ജനങ്ങള്‍ക്ക് നല്‍കുന്നതോ? മറ്റുള്ള പാര്‍ട്ടിക്കാരെ വെറുക്കാനുള്ള ആഹ്വാനവും മറ്റേ പാര്‍ട്ടി ഉള്ളത് മാത്രമാണ് ഒരേയൊരു പ്രശ്നം എന്ന മട്ടില്‍ അണികളെ മസ്തിഷ്ക്കപ്രക്ഷാളനം ചെയ്യലും. ആ പാര്‍ട്ടി കൂടി നിലനിന്നാലേ ജനാധിപത്യത്തിന് അര്‍ത്ഥമുണ്ടാകൂ എന്ന് ഏതെങ്കിലും നേതാവ് അണികളെ പഠിപ്പിക്കുമോ? നിലവിലെ രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ നേതാക്കള് പഴയ രാജാക്കന്മാരെ പോലെയോ ഏറ്റവും താഴെ തട്ടില്‍ യജമാനന്മാരെ പോലെയോ ആണ് വിലസുന്നത്. ഇതൊക്കെ മാറണം എന്നു പറയുന്നത് അരാഷ്ട്രീയമാണെങ്കില്‍ , അരാഷ്ട്രീയമാണ് ശരിയായ രാഷ്ട്രീയം. രാഷ്ട്രീയക്കാരെയും രാഷ്ട്രീയപാ‍ര്‍ട്ടികളെയും മാറ്റാനും നന്നാക്കാനും സമൂഹം മൊത്തത്തില്‍ അരാഷ്ട്രീയവല്‍ക്കരിക്കണം, അതായത് കക്ഷിരാഷ്ട്രീയം ആളുകള്‍ ഉപേക്ഷിക്കണം.
ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും പുരാതനമായ പാര്‍ട്ടിയായ ഇന്ത്യന്‍ നാഷനല്‍ കോണ്‍ഗ്രസ്സിനെ നോക്കൂ, സംഘടനാ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് എന്ന് കേട്ടാല്‍ അതിലെ നേതാക്കള്‍ക്കെല്ലാം ബോധക്ഷയം വരും. എന്ത്കൊണ്ട്? തെരഞ്ഞെടുപ്പില്‍ ജയിച്ച് കയറാന്‍ പറ്റും എന്ന് ഒരു നേതാവിനും ആത്മവിശ്വാസമില്ല. എന്നാല്‍ നേതാവായിരിക്കുകയും വേണം. ഇങ്ങനെയാണോ രാഷ്ട്രീയം വേണ്ടത്? ജനാധിപത്യത്തിന് വേണ്ടത്, രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികളും സേവനതല്പരരായ രാഷ്ട്രീയപ്രവര്‍ത്തകരും മുന്‍‌വിധിയില്ലാത്ത, ഒരു പാര്‍ട്ടിയിലും അന്ധമായി വിശ്വസിക്കാത്ത സിവില്‍ സമുഹവുമാണ്. രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികള്‍ക്ക് അംഗങ്ങളും ഭാരവാഹികളും നേതാക്കളും മതി, അനുയായികള്‍ വേണ്ട എന്നര്‍ത്ഥം. പെര്‍ഫോമന്‍സ് വിലയിരുത്തി വോട്ടര്‍മാര്‍ രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികള്‍ക്ക് ഭരണനിര്‍വ്വഹണാനുമതി നല്‍കട്ടെ.
രണ്ടാമത്തെ കാര്യം, ജനാധിപത്യത്തില്‍ ഒന്നോരണ്ടോ പേര്‍ മാത്രം ശരി പറഞ്ഞാല്‍ /ചുണ്ടിക്കാണിച്ചാല്‍ അത് അംഗികരിക്കരുത് എന്നുണ്ടോ എന്ന ചോദ്യം കൊണ്ട് എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്? ശരി ഒന്നോ രണ്ടോ പേര്‍ക്കോ അനേകം പേര്‍ക്കോ പറയാം. ചിന്തിക്കുന്നവര്‍ അത് അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്യും. പക്ഷെ പാര്‍ലമെന്റില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ ആ ശരി എന്നത് ഭൂരിപക്ഷം പേരുടെ ശരിയായിരിക്കണം. ആ ശരി മാത്രമേ നടപ്പിലാക്കാന്‍ പറ്റൂ. പാര്‍ലമെന്റ് അംഗങ്ങള്‍ വോട്ടര്‍മാരെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത്കൊണ്ട് , പാര്‍ലമെന്റിലെ ഭൂരിപക്ഷം എന്നത് വോട്ടര്‍മാരുടെ ഭൂരിപക്ഷമാണ്. ചിലപ്പോള്‍ ഭൂരിപക്ഷത്തിന് തെറ്റ് പറ്റാം. അങ്ങനെ തെറ്റ് നടപ്പിലാവാം. ന്യൂനപക്ഷമായിപ്പോയി എന്നത്കൊണ്ട് ഒരു ശരി നടപ്പിലാവാതെയും വരാം. അക്കാര്യത്തില്‍ ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ കഴിയില്ല. ഭൂരിപക്ഷതീരുമാനം നടപ്പിലാവും എന്നതാണ് ജനാധിപത്യത്തിന്റെ രീതി. മറ്റൊരു മാര്‍ഗ്ഗം ഇല്ലല്ലൊ. ശരി എന്നത് ആപേക്ഷികമാവാം, അല്ലെങ്കില്‍ അനേകം ശരികളുണ്ടാവാം. അപ്പോള്‍ എന്ത് ചെയ്യാന്‍ പറ്റും? ആ പ്രതിസന്ധി മറികടക്കാനാണ് ഭൂരിപക്ഷതീരുമാനം എന്തായാലും അതിന് ന്യൂനപക്ഷം വഴങ്ങുക എന്ന ഉപായം കണ്ടുപിടിച്ചത്. തങ്ങളുടെ ശരി മറ്റുള്ളവരെ ബോധ്യപ്പെടുത്താനും അങ്ങനെ തെറ്റില്‍ നിന്ന് ശരിയിലേക്കെത്തിക്കാനും ജനാധിപത്യത്തില്‍ അവസരങ്ങളും അവകാശവുമുണ്ട്.
അത്കൊണ്ടാണ് എത്ര ദൂഷ്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും മറ്റെല്ലാ ഭരണ സമ്പ്രദായങ്ങളെക്കാളും പാര്‍ലമെന്ററി സമ്പ്രദായമാണ് മികച്ചത് എന്ന് പറയുന്നത്. ശരി എന്നത് എല്ലായ്പ്പോഴും ശരി തന്നെയാണ്. അത് മറ്റാരും അംഗീകരിച്ചില്ലെങ്കിലും. പക്ഷെ ഒരു സിസ്റ്റം പ്രവര്‍ത്തിക്കണമെങ്കില്‍ ഭൂരിപക്ഷതീരുമാനം നടപ്പിലായേ പറ്റൂ. ചിന്തിക്കുന്ന മനുഷ്യര്‍ക്ക് എപ്പോഴായാലും ശരിയിലേക്ക് എത്താതിരിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. ചിലപ്പോള്‍ തെറ്റുകള്‍ക്ക് ആധിപത്യം നേടാന്‍ കഴിഞ്ഞാലും, ശരിയിലേക്കെത്താനുള്ള പോരാട്ടങ്ങള്‍ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കും. അങ്ങനെയുള്ള പോരാട്ടങ്ങളിലൂടെ ജനാധിപത്യവും സമ്പുഷ്ടമാകേണ്ടതുണ്ട്. ഈ പോസ്റ്റും അങ്ങനെയൊരു പോരാട്ടത്തിന്റെ തീരെ നിസ്സാരമായ ഭാഗമാണ്.
“ ഒരു ചോദ്യം ചോദിക്കട്ടെ. എന്താണ് ഈ അരാഷ്ട്രീയവാദം? ജനാധിപത്യത്തില്‍ ഒന്നോരണ്ടോ പേര്‍ മാത്രം ശരി പറഞ്ഞാല്‍/ചുണ്ടിക്കാണിച്ചാല്‍ അത് അംഗികരിക്കരുത് എന്നുണ്ടോ ? ഭൂരിപക്ഷം പറയുന്നത് മാത്രമാണ് ശരി എന്നും കൂടിയുണ്ടോ? ദയവായി വ്യക്തമാക്കണം, ആരെങ്കിലും! ”
എനിക്ക് ഇത് നല്ലൊരു ചോദ്യമായി തോന്നി. പക്ഷെ ഒറ്റ വാക്കില്‍ മറുപടി പറയാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. അത്കൊണ്ട് ഇവിടെ ഒരു പോസ്റ്റ് എഴുതാമെന്ന് കരുതി. ഇനി മറുപടിയിലേക്ക്:
ഒന്നാമത്തെ കാര്യം അരാഷ്ട്രീയവാദം എന്നൊരു വാദം ഇല്ല എന്നതാണ്. രാഷ്ട്രീയക്കാരെ എതിര്‍ക്കുന്നവരെ ചാപ്പ കുത്താന്‍ രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ കണ്ടുപിടിച്ച ഒരു വാക്കാണ് അരാഷ്ട്രീയവാദം എന്നത്. രാഷ്ട്രീയക്കാരെ എന്ത്കൊണ്ട് എതിര്‍ക്കേണ്ടി വരുന്നു എന്ന് രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ ചിന്തിക്കുന്നില്ല. നിലവില്‍ ഇന്ത്യയില്‍ അനേകം പാര്‍ട്ടികളുണ്ട്. ഇപ്പോഴും പാര്‍ട്ടികള്‍ ജനിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെയുള്ള എല്ലാ പാര്‍ട്ടികളും പറയുന്ന അഭിപ്രായങ്ങളെയും ഇടപെടലുകളെയും മൊത്തത്തില്‍ കക്ഷിരാഷ്ട്രീയം എന്നു പറയുന്നു. കക്ഷിരാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ അഭിപ്രായം പറയുന്നതും ഇടപെടുന്നതും നിലപാട് സ്വീകരിക്കുന്നതും പലപ്പോഴും ദേശതാല്പര്യങ്ങള്‍ വിസ്മരിച്ചും സ്വന്തം പാര്‍ട്ടി താല്പര്യം നോക്കിയുമാണ്. ചുരുക്കത്തില്‍ തന്റെ പാര്‍ട്ടിക്ക് അധികാരം കിട്ടുമോ, പാര്‍ട്ടിക്ക് കൂടുതല്‍ ജനപിന്തുണ ആര്‍ജ്ജിക്കാന്‍ കഴിയുമോ എന്നു നോക്കിയിട്ടാണ് പാര്‍ട്ടികള്‍ ഓരോ പ്രശ്നത്തെയും കാണുന്നത്. ആ നിലപാടും സമീപനവും ആ പാര്‍ട്ടിക്കാര്‍ക്ക് മാത്രം സ്വീകാര്യവും യോജിച്ചതും ആ പാര്‍ട്ടി വിശ്വാസികളാല്‍ മാത്രം അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നതുമായിരിക്കും.
ഇങ്ങനെ നിലവിലെ എല്ലാ പാര്‍ട്ടികളും തമ്മില്‍ എല്ലാ കാര്യത്തിലും വൈരുദ്ധ്യങ്ങളുണ്ട്. ഈ വൈരുദ്ധ്യങ്ങള്‍ രാജ്യതാല്പര്യത്തിന്റെ പേരിലല്ല മറിച്ച് പാര്‍ട്ടി താല്പര്യങ്ങളുടെ പേരിലാണെന്ന് ഓര്‍ക്കേണ്ടതുണ്ട്. തങ്ങളുടെ അണികളെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താന്‍ വേണ്ടിയാണ് ഓരോ പാര്‍ട്ടി നേതാവും നിലപാട് എടുക്കുന്നതും പ്രസംഗിക്കുന്നതും. ഇപ്രകാരം പാര്‍ട്ടികള്‍ തമ്മില്‍ കടുത്ത വൈരുദ്ധ്യങ്ങളും ശത്രുത തന്നെയും നിലനില്‍ക്കുന്നുണ്ട്. ശത്രുത എന്നത് സ്വന്തം അധികാരവും പദവിയും നിലനിര്‍ത്താനാണെന്നും ഓര്‍ക്കണം. എന്നാല്‍ തങ്ങള്‍ക്ക് എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നം വരുമ്പോള്‍ ശത്രുത മനസ്സിലൊളിപ്പിച്ച് ഒറ്റക്കെട്ടാകാനും രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ക്ക് കഴിയാറുണ്ട്. അത് പക്ഷെ നേതാക്കളുടെ തലത്തില്‍ മാത്രമാണ്. അണികളിലേക്കെത്തുമ്പോള്‍ ശത്രുത സ്ഥായിയാണ്. ഇങ്ങനെ ജനങ്ങള്‍ ആകെ മൊത്തം പല പല പാര്‍ട്ടികളില്‍ വിശ്വസിച്ച് സമൂഹത്തില്‍ ഭിന്നിച്ച് നിലകൊള്ളൂകയാണ് ഇന്ന്. ഇങ്ങനെ ഭിന്നിക്കപ്പെട്ട ജനങ്ങള്‍ താന്താങ്ങളുടെ നേതാക്കള് പറയുന്നത് മാത്രമാണ് ശരിയെന്ന് കരുതുന്നു. രാഷ്ട്രത്തിന്റെ കാര്യമായ രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ സ്വന്തമായി ചിന്തിക്കാന്‍ അവര്‍ തയ്യാറാവുന്നില്ല. ചിന്തിക്കാനുള്ള അവകാശം അവര്‍ നേതാക്കള്‍ക്ക് വിട്ടുകൊടുക്കുന്നു. നേതാക്കളാകട്ടെ സ്വന്തം പാര്‍ട്ടിയെ പറ്റിയും അതിലും സ്വന്തം പദവിയെ പറ്റിയും മാത്രം ചിന്തിക്കുന്നു. ഇതാണ് പൊതുവെ ഇന്നത്തെ കക്ഷിരാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ അവസ്ഥ.
ഇതില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി ചിലര്‍ സ്വന്തം നിലയില്‍ രാഷ്ട്രീയകാര്യങ്ങള്‍ ചിന്തിക്കുകയും അഭിപ്രായം പറയുകയും ചെയ്യുന്നു. അവരുടെ രാഷ്ട്രീയമെന്നത് പൊതുവെ സമൂഹത്തിനും രാഷ്ട്രത്തിനും അനുഗുണവും ഏതെങ്കിലും പ്രത്യേക രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടിയുടെ പക്ഷം ചേരാത്തതുമായിരിക്കും. അത്തരക്കാരെയാണ് രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ അരാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. ഏതെങ്കിലും രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടിയില്‍ വിശ്വസിച്ചോ അല്ലെങ്കില്‍ പക്ഷം പിടിച്ചോ മാത്രമേ അഭിപ്രായം പറയാവൂ എന്ന നിലപാടില്‍ നിന്നാണ് അരാഷ്ട്രീയവാദം എന്ന വാക്ക് ഉണ്ടാവുന്നത്. എന്നാല്‍ ഏതെങ്കിലും രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടില്‍ വിശ്വസിച്ച് എതിരഭിപ്രായം പറയുന്നവരെ വ്യക്തിഹത്യ നടത്താനോ സാധിക്കുമെങ്കില്‍ വക വരുത്താനോ യാതൊരു വൈമനസ്യവുമില്ലാത്ത രാഷ്ട്രീയക്കാരുമുണ്ട് എന്നത് വസ്തുതയാണ്. ഏതെങ്കിലും ഒരു പാര്‍ട്ടിയില്‍ ചേര്‍ന്ന് എന്തും പറയാം, പൊതുമുതല്‍ നശിപ്പിക്കാം, മറ്റ് പാര്‍ട്ടിക്കാരെ ആക്രമിക്കാം അങ്ങനെ എന്തും കാട്ടിക്കൂട്ടാം അതൊക്കെ തെറ്റായി രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ കാണുന്നില്ല. കാണും മറ്റ് പാര്‍ട്ടിക്കാര്‍ ചെയ്യുമ്പോള്‍ മാത്രം. സ്വന്തം പാര്‍ട്ടിക്കാരന്‍ എന്ത് ചെയ്താലും ന്യായീകരിക്കുകയും ചെയ്യും. ചുരുക്കത്തില്‍ രാഷ്ട്രീയക്കാരന് തന്റെ പാര്‍ട്ടിയെയൊഴികെ മറ്റെല്ലാ പാര്‍ട്ടികളെയും എതിര്‍ക്കുന്നു. ഇക്കൂട്ടര്‍ അരാഷ്ട്രീയക്കാരന്‍ എന്നു പറയുന്നവര്‍ അവന്റെ ഒരു പാര്‍ട്ടിയെയും ചേര്‍ത്ത് എല്ലാറ്റിനെയും എതിര്‍ക്കുന്നു എന്ന വ്യത്യാസമേയുള്ളൂ.
അപ്പോഴും അരാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുന്നവര്‍ രാഷ്ട്രീയക്കാരെ മാത്രമേ എതിര്‍ക്കുന്നുള്ളൂ എന്നും രാജ്യത്തെയോ രാജ്യതാല്പര്യങ്ങളെയോ എതിര്‍ക്കുന്നില്ല എന്നും ഓര്‍ക്കണം. രാഷ്ട്രകാര്യങ്ങളില്‍ അവര്‍ക്ക് അവരുടേതായ കാഴ്ചപ്പാടുകളുമുണ്ട്. അത്കൊണ്ട് രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ സ്വയം നന്നാകാനാണ് നോക്കേണ്ടത്. അല്ല്ലാതെ എതിര്‍ക്കുന്നവരെ അരാഷ്ട്രീയക്കാരെന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ച് പരിഹസിക്കുകയല്ല ചെയ്യേണ്ടത്. നിങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ വല്ല യോജിപ്പുമുണ്ടോ രാഷ്ട്രീയക്കാരേ? പരസ്പരം സ്പര്‍ദ്ധയും പകയുമല്ലേ നിങ്ങള്‍ സമൂഹത്തില്‍ വിതയ്ക്കുന്നത്? ഇന്ന് എത്രയോ പാര്‍ട്ടികള്‍ ഇന്ത്യയിലുണ്ട്. എത്രയോ നേതാക്കളും അതിലേറെ അണികളുമുണ്ട്. ഇവരൊക്കെ നടത്തുന്ന രാഷ്ട്രീയപ്രവര്‍ത്തനം എന്താണ്? സമൂഹത്തിന് എന്ത് സേവനമാണ് ഇവര്‍ ചെയ്യുന്നത്. നേതാവിന് അധികാരം നേടിക്കൊടുക്കുക എന്ന ദല്ലാള്‍ പണി മാത്രമല്ലേ ഇന്ന് രാഷ്ട്രീയപ്രവര്‍ത്തനം എന്നത്. രാഷ്ട്രീയപ്രവര്‍ത്തനം എന്നത് സാമൂഹ്യപ്രവര്‍ത്തനമാണെന്ന ബാലപാഠം പോലും നിങ്ങള്‍ വിസ്മരിച്ചില്ലേ.
എത്രയെത്ര പാര്‍ട്ടിക്കമ്മറ്റികള്‍? ഈ കമ്മറ്റികള്‍ സമൂഹത്തിന് വേണ്ടി എന്താണ് ചെയ്യുന്നത് എന്ന് ആലോച്ചിട്ടുണ്ടോ? ഒന്ന് മാത്രമേ ചെയ്യുന്നുള്ളൂ, സ്വന്തം നേതാക്കളെ താങ്ങിനിര്‍ത്തുന്നു. സാധാരണ ജനങ്ങള്‍ രാഷ്ട്രീയപ്രവര്‍ത്തകരെ കാണുന്നത് സംഭാവന പിരിക്കാ‍നും വോട്ട് അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കാനും ജാഥയ്ക്കും സമ്മേളനങ്ങള്‍ക്കും ക്ഷണിക്കാനും വേണ്ടി വരുമ്പോള്‍ മാത്രമാണ്. ജനങ്ങള്‍ക്ക് രാഷ്ടീയപ്രവര്‍ത്തകര്‍ ഇന്ന് അപ്രാപ്യരാണ്. അധികാരത്തിന്റെ അനേകം ശ്രേണികളില്‍ അഭിരമിക്കുന്നവരാണ് ഇന്നത്തെ രാഷ്ട്രീയ പ്രവര്‍ത്തകര്‍. ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയുന്നതിനെയാണ് രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ അരാഷ്ട്രീയം എന്നു പറയുന്നത്. അവര്‍ക്കൊക്കെ ഒരു കംഫര്‍ട്ടബിള്‍ സോണില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അധികാരത്തിന്റെയും സ്ഥാനമാനങ്ങളുടെയും രുചി നുണയണമെന്നേയുള്ളൂ. എതിര്‍ക്കുന്നവരെ അരാഷ്ട്രീയവാദികള്‍ എന്നു മുദ്ര കുത്തി പരിഹസിക്കാന്‍ അണികളെ ചുമതലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. നമ്മുടെ രാഷ്ട്രീയത്തെയും ജനാധിപത്യത്തെയും അപഹാസ്യവും പൊറാട്ട് നാടകവുമാക്കി മാറ്റുന്നത്ത് രാഷ്ട്രീയക്കാരോ അതോ ഇപ്പറഞ്ഞ സ്വന്തം അഭിപ്രായം പറയുന്ന കക്ഷിരാഷ്ട്രീയ രഹിതരോ എന്ന് ആലോചിക്കുക.
ഇന്ത്യക്ക് താ‍ങ്ങാനാവുന്നതില്‍ അധികം രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികള്‍ ഇന്ന് നിലവിലുണ്ട്. എന്തിനാണ് ഇത്രയധികം പാര്‍ട്ടികള്‍? എത്രയെത്ര നേതാക്കളെയാണ് ജനം തീറ്റിപ്പോറ്റുന്നത്. എന്നിട്ട് ആ നേതാക്കള് ജനങ്ങള്‍ക്ക് നല്‍കുന്നതോ? മറ്റുള്ള പാര്‍ട്ടിക്കാരെ വെറുക്കാനുള്ള ആഹ്വാനവും മറ്റേ പാര്‍ട്ടി ഉള്ളത് മാത്രമാണ് ഒരേയൊരു പ്രശ്നം എന്ന മട്ടില്‍ അണികളെ മസ്തിഷ്ക്കപ്രക്ഷാളനം ചെയ്യലും. ആ പാര്‍ട്ടി കൂടി നിലനിന്നാലേ ജനാധിപത്യത്തിന് അര്‍ത്ഥമുണ്ടാകൂ എന്ന് ഏതെങ്കിലും നേതാവ് അണികളെ പഠിപ്പിക്കുമോ? നിലവിലെ രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ നേതാക്കള് പഴയ രാജാക്കന്മാരെ പോലെയോ ഏറ്റവും താഴെ തട്ടില്‍ യജമാനന്മാരെ പോലെയോ ആണ് വിലസുന്നത്. ഇതൊക്കെ മാറണം എന്നു പറയുന്നത് അരാഷ്ട്രീയമാണെങ്കില്‍ , അരാഷ്ട്രീയമാണ് ശരിയായ രാഷ്ട്രീയം. രാഷ്ട്രീയക്കാരെയും രാഷ്ട്രീയപാ‍ര്‍ട്ടികളെയും മാറ്റാനും നന്നാക്കാനും സമൂഹം മൊത്തത്തില്‍ അരാഷ്ട്രീയവല്‍ക്കരിക്കണം, അതായത് കക്ഷിരാഷ്ട്രീയം ആളുകള്‍ ഉപേക്ഷിക്കണം.
ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും പുരാതനമായ പാര്‍ട്ടിയായ ഇന്ത്യന്‍ നാഷനല്‍ കോണ്‍ഗ്രസ്സിനെ നോക്കൂ, സംഘടനാ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് എന്ന് കേട്ടാല്‍ അതിലെ നേതാക്കള്‍ക്കെല്ലാം ബോധക്ഷയം വരും. എന്ത്കൊണ്ട്? തെരഞ്ഞെടുപ്പില്‍ ജയിച്ച് കയറാന്‍ പറ്റും എന്ന് ഒരു നേതാവിനും ആത്മവിശ്വാസമില്ല. എന്നാല്‍ നേതാവായിരിക്കുകയും വേണം. ഇങ്ങനെയാണോ രാഷ്ട്രീയം വേണ്ടത്? ജനാധിപത്യത്തിന് വേണ്ടത്, രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികളും സേവനതല്പരരായ രാഷ്ട്രീയപ്രവര്‍ത്തകരും മുന്‍‌വിധിയില്ലാത്ത, ഒരു പാര്‍ട്ടിയിലും അന്ധമായി വിശ്വസിക്കാത്ത സിവില്‍ സമുഹവുമാണ്. രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികള്‍ക്ക് അംഗങ്ങളും ഭാരവാഹികളും നേതാക്കളും മതി, അനുയായികള്‍ വേണ്ട എന്നര്‍ത്ഥം. പെര്‍ഫോമന്‍സ് വിലയിരുത്തി വോട്ടര്‍മാര്‍ രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികള്‍ക്ക് ഭരണനിര്‍വ്വഹണാനുമതി നല്‍കട്ടെ.
രണ്ടാമത്തെ കാര്യം, ജനാധിപത്യത്തില്‍ ഒന്നോരണ്ടോ പേര്‍ മാത്രം ശരി പറഞ്ഞാല്‍ /ചുണ്ടിക്കാണിച്ചാല്‍ അത് അംഗികരിക്കരുത് എന്നുണ്ടോ എന്ന ചോദ്യം കൊണ്ട് എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്? ശരി ഒന്നോ രണ്ടോ പേര്‍ക്കോ അനേകം പേര്‍ക്കോ പറയാം. ചിന്തിക്കുന്നവര്‍ അത് അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്യും. പക്ഷെ പാര്‍ലമെന്റില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ ആ ശരി എന്നത് ഭൂരിപക്ഷം പേരുടെ ശരിയായിരിക്കണം. ആ ശരി മാത്രമേ നടപ്പിലാക്കാന്‍ പറ്റൂ. പാര്‍ലമെന്റ് അംഗങ്ങള്‍ വോട്ടര്‍മാരെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നത്കൊണ്ട് , പാര്‍ലമെന്റിലെ ഭൂരിപക്ഷം എന്നത് വോട്ടര്‍മാരുടെ ഭൂരിപക്ഷമാണ്. ചിലപ്പോള്‍ ഭൂരിപക്ഷത്തിന് തെറ്റ് പറ്റാം. അങ്ങനെ തെറ്റ് നടപ്പിലാവാം. ന്യൂനപക്ഷമായിപ്പോയി എന്നത്കൊണ്ട് ഒരു ശരി നടപ്പിലാവാതെയും വരാം. അക്കാര്യത്തില്‍ ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ കഴിയില്ല. ഭൂരിപക്ഷതീരുമാനം നടപ്പിലാവും എന്നതാണ് ജനാധിപത്യത്തിന്റെ രീതി. മറ്റൊരു മാര്‍ഗ്ഗം ഇല്ലല്ലൊ. ശരി എന്നത് ആപേക്ഷികമാവാം, അല്ലെങ്കില്‍ അനേകം ശരികളുണ്ടാവാം. അപ്പോള്‍ എന്ത് ചെയ്യാന്‍ പറ്റും? ആ പ്രതിസന്ധി മറികടക്കാനാണ് ഭൂരിപക്ഷതീരുമാനം എന്തായാലും അതിന് ന്യൂനപക്ഷം വഴങ്ങുക എന്ന ഉപായം കണ്ടുപിടിച്ചത്. തങ്ങളുടെ ശരി മറ്റുള്ളവരെ ബോധ്യപ്പെടുത്താനും അങ്ങനെ തെറ്റില്‍ നിന്ന് ശരിയിലേക്കെത്തിക്കാനും ജനാധിപത്യത്തില്‍ അവസരങ്ങളും അവകാശവുമുണ്ട്.
അത്കൊണ്ടാണ് എത്ര ദൂഷ്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും മറ്റെല്ലാ ഭരണ സമ്പ്രദായങ്ങളെക്കാളും പാര്‍ലമെന്ററി സമ്പ്രദായമാണ് മികച്ചത് എന്ന് പറയുന്നത്. ശരി എന്നത് എല്ലായ്പ്പോഴും ശരി തന്നെയാണ്. അത് മറ്റാരും അംഗീകരിച്ചില്ലെങ്കിലും. പക്ഷെ ഒരു സിസ്റ്റം പ്രവര്‍ത്തിക്കണമെങ്കില്‍ ഭൂരിപക്ഷതീരുമാനം നടപ്പിലായേ പറ്റൂ. ചിന്തിക്കുന്ന മനുഷ്യര്‍ക്ക് എപ്പോഴായാലും ശരിയിലേക്ക് എത്താതിരിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. ചിലപ്പോള്‍ തെറ്റുകള്‍ക്ക് ആധിപത്യം നേടാന്‍ കഴിഞ്ഞാലും, ശരിയിലേക്കെത്താനുള്ള പോരാട്ടങ്ങള്‍ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കും. അങ്ങനെയുള്ള പോരാട്ടങ്ങളിലൂടെ ജനാധിപത്യവും സമ്പുഷ്ടമാകേണ്ടതുണ്ട്. ഈ പോസ്റ്റും അങ്ങനെയൊരു പോരാട്ടത്തിന്റെ തീരെ നിസ്സാരമായ ഭാഗമാണ്.
16 comments:
നന്നായിരിക്കുന്നു മാഷെ, താങ്കളുടെ ഈ വലിയ പോരാട്ടത്തില്‍ എന്റെ ഒരു എളിയ പിന്തുണ അറിയിക്കട്ടെ... സസ്നേഹം അസിഫ് അലി
അരാഷ്ട്രീയക്കാരന്‍ എന്നാല്‍ ഒരു രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടിയുടെയും അനുയായി അല്ല എന്നേ അര്‍ത്ഥമുള്ളൂ. ഏതൊരാളും ഏതെങ്കിലും ഒരു പാര്‍ട്ടിയുടെ അനുയായി ആയേ പറ്റൂ എന്നത് നിലവിലെ ശീലം കൊണ്ടു പറയുന്നതാണ്. ഒരു രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടിയിലും വിശ്വസിക്കാത്ത ആള്‍ക്കും രാ‍ഷ്ട്രീയമുണ്ട്. അയാള്‍ വോട്ട് ചെയ്യും, എന്നാല്‍ അനുയായികളെ പോലെ ഒരേ ചിഹ്നത്തില്‍ കുത്തലല്ല. വിലയിരുത്തി വോട്ട് ചെയ്യും. രാഷ്ട്രീയം വേറെ കക്ഷിരാഷ്ട്രീയം വേറെ. സ്വന്തം കാര്യത്തിന് കാല് നക്കാന്‍ പോകാറുള്ളത് കക്ഷിരാഷ്ട്രീയക്കാരാണ്.
രാഷ്ട്രീയം തന്നെ ഇക്കാലത്ത് സ്വന്തം കാര്യത്തിന് വേണ്ടി അധ:പതിക്കുന്നുണ്ട്. രാഷ്ട്രീയക്കാരന് തന്റെ പാര്‍ട്ടിയെ മാത്രം ന്യായീകരിച്ച് മറ്റുള്ള പാര്‍ട്ടികളെ എല്ലാം എതിര്‍ക്കുന്നുണ്ട്. ശരി ചെയ്താലും തന്റെ പാര്‍ട്ടി അല്ല എന്ന ഒറ്റക്കാ‍രണത്താല്‍ എല്ലാ പാര്‍ട്ടികളെയും എതിര്‍ക്കുന്നുണ്ട്. എന്നാല്‍ ഒരു രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടിയിലും ചേരാത്തവര്‍ (ഇവിടെ അരാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ ഇന്ന് വിവക്ഷിക്കപ്പെടുന്നവര്‍ ഏത് പാര്‍ട്ടിയായാലും തെറ്റിനെ തെറ്റായും ശരിയെ ശരിയായും കാണുന്നു. രാഷ്ട്രകാര്യങ്ങളില്‍ മുന്‍‌വിധിയില്ലാതെ അഭിപ്രായം പറയുന്നു. രാഷ്ട്രീയക്കാരന് തന്റെ നേതാവ് എന്ത് പറയുന്നു എന്ന് നോക്കി മാത്രമേ വായ തുറക്കാന്‍ പറ്റൂ. സ്വന്തം തലച്ചോറ് പണയം വെക്കാത്തവരാണ് ഒരു പാര്‍ട്ടിയെയും അന്ധമായി വിശ്വസിക്കാത്തവര്‍. അവര്‍ ഒരേ ചിഹ്നത്തില്‍ വോട്ട് കുത്തുന്നവരല്ല. കണ്ടാല്‍ കണ്ടത് പറയും. അതിന് ഒരു നേതാ‍വിനെയും ഭയപ്പെടില്ല. ഈ ഗുണങ്ങള്‍ ഒക്കെയുള്ളവനെയാണ് അരാഷ്ട്രീയക്കാരന്‍ എന്ന് പറയുന്നതെങ്കില്‍ ഞാ‍ന്‍ ആ അരാഷ്ട്രീയക്കാരനെ ബഹുമാനിക്കുന്നു. എല്ലാം നേതാവില്‍ ഏല്‍പ്പിച്ച് സ്വന്തം തലച്ചോറ് ഉപയോഗിക്കാത്ത ശരാശരി കക്ഷിരാഷ്ട്രീയക്കാരനെക്കാളും എത്രയോ മേലെയാ‍ണ് അരാഷ്ട്രീയക്കാരന്‍ ....
വളരെ ശ്രദ്ധാര്‍ഹമായ പോസ്റ്റ് ആണ് ഇത് . പലപ്പോഴും ചോദിക്കപ്പെടുന്ന ചോദ്യവും ,(ഈ ബ്ലോഗില്‍ തന്നെ മുന്‍പ് ചര്‍ച്ച ചെയ്തായി ഓര്‍ക്കുന്നു ) :)
ഒരാള്‍ മത വിശാസിയല്ല എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ അത് ഒരു മത വിശ്വാസിക്ക് ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ സാധിക്കതത്തിനു സമാനം ആണ് ഒരാള്‍ ഒരു പ്രത്യേക രാഷ്രീയ കള്ളിയില്‍ ഉള്‍പ്പെടുന്നില്ല , അയാള്‍ക്ക്‌ സ്വതന്ത്രമായ രാഷ്രീയ ചിന്താ ധാരയുണ്ട് എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ രാശ്രീയക്കാര്‍ ആയവര്‍ അത് ഉള്‍ക്കൊള്ളാതിരികുന്നത് . കള്ളികളും കളങ്ങളുമായി വിഭജിക്കപ്പെട്ട സമൂഹത്തില്‍ , അത്തരം കള്ളികളിലേക്ക് പിറന്നു വീഴുന്നവര്‍ അറിയുന്നത് ആ രീതിയാണ് . രാഷ്ട്രീയക്കാരന് അല്ലെങ്കില്‍ രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ ആണ് ഈ രീതിയ്ടെ ശില്‍പ്പികള്‍ എന്ന് കരുതുന്നില്ല. അവര്‍ ഇതിന്റെ പ്രയോക്താക്കള്‍ /ഉപഭോക്താക്കള്‍ മാത്രമാണ് ..ആത്യന്തികമായി മനുഷ്യന്‍ ഏതെങ്കിലും കള്ളികളില്‍ ആയിരിക്കണം എന്ന പൊതു ബോധവും മാനസികാവസ്തയുമാണ് ഇതിനെ നില നിര്‍ത്തുന്നത് .. അത് രാഷ്രീയത്തിനു മുന്‍പേ തന്നെ മനുഷ്യനെ കീഴ്പ്പെടുത്തി അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന (ചാപ്പ കുത്തുന്ന ) ഘടകങ്ങളാല്‍ നിര്‍മ്മിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു മാനസികാവസ്ഥയും പൊതു ബോധവുമാണ് .. രാഷ്ട്രീയം സമൂഹം എന്ന ചെടിയിലെ കതിരാണ്.കതിരില്‍ വലം വച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല .വളമിടെണ്ടതും വിത്ത് വിതക്കെണ്ടതും മണ്ണിലാണ് . മണ്ണിലെ കളകളെ നീക്കം ചെയ്യേണ്ടതും മണ്ണില്‍ നിന്ന് തന്നെയാണ് .!
Yes sir,yes.
രാഷ്ടീയം മതിയായി എന്ന തോന്നലുണ്ടാവുമ്പോളാണ് അരാഷ്ടീയമുണ്ടാവുന്നത് ആ തോന്നലില്ലാതാവണമെങ്കിൽ രാഷ്ടീയക്കാർ നന്നാവണം.ഇനി അരാഷ്ടീയകാരെല്ലാം ചേർന്ന് പുതിയ പാർട്ടിയുണ്ടാകുകയേ തരമുള്ളു.
രാഷ്ട്രീയക്കാരെ വിമർശിക്കുന്നവരല്ല, അരാഷ്ട്രീയ വാദികൾ. എന്ന് ഒരു രാഷ്ട്രീയക്കാരും പറയുകയുമില്ല. രാഷ്ട്രീയക്കാരാണ് എല്ലാ കുഴപ്പങ്ങൾക്കും കാരണമെന്നും രാഷ്ട്രീയമേ രാജ്യത്തിന് ആവശ്യമില്ലെന്നും ഉള്ള മട്ടിൽ സംസാരിക്കുന്നവരാണ് അരാഷ്ട്രീയ വാദികൾ. ജനാധിപത്യത്തിലെ അരാഷ്ട്രീയവാദം അരാജക വാദത്തിനു തുല്യവുമാണ്. രാഷ്ട്രീയക്കാർ ഒഴിവാക്കാനാവാത്ത പിശാചുക്കളാണെന്നൊക്കെ (അണെവിറ്റബിൾ എവിൽസ്! ഓർമ്മയില്ലേ?) വിധി പറയുന്നവർതന്നെയാണ് ഈ അരാഷ്ട്രീയവാദികൾ എന്നു പറയുന്നത്!
പിന്നെ നമ്മുടെ ജനാധിപത്യം; അഞ്ചുപേർ ഉള്ളതിൽ ആരെങ്കിലും കൈപൊക്കിക്കാണിച്ചിട്ട് ഇതു കാലാണെന്ന് പറഞ്ഞ് ആ അഞ്ചുപേരിൽ മൂന്നുപേർ അത് അതംഗീകരിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷ തീരുമാനമനുസരിച്ച് കൈ കാലുതന്നെ!
(ക്ഷമിക്കണം മാഷേ, പോസ്റ്റ് മുഴുവൻ വായിക്കാതെ ഇട്ട കമന്റാണേ.പൂർണ്ണവായന പിന്നീട്!)
രാഷ്ട്രീയക്കാരാണ് എല്ലാ കുഴപ്പങ്ങൾക്കും കാരണമെന്നും രാഷ്ട്രീയമേ രാജ്യത്തിന് ആവശ്യമില്ലെന്നും ആരും പറയില്ല സജിം. രാഷ്ട്രീയമെന്നാല്‍ രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികളുടെ കുത്തകയല്ല എന്ന് സജിമും സകല രാഷ്ട്രീയക്കാരും മനസ്സിലാക്കണം. രാഷ്ട്രീയം വേറെ,രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികള്‍ വേറെ. രാഷ്ട്രീയം മുഴുവന്‍ പൌരജനങ്ങളുടേതുമാണ്. രാജ്യത്തെ ഓരോ പൌരനും അവകാശമുണ്ട്. നിലവിലെ ഏതെങ്കിലും ഒരു പാര്‍ട്ടിയില്‍ ചേരാനോ ഒരു പാര്‍ട്ടിയിലും ചേരാതിരിക്കാനോ ഓരോ പൌരനും അവകാശമുണ്ട്. തന്റെ പാര്‍ട്ടിയൊഴികെ മറ്റുള്ള പാര്‍ട്ടികളാണ് എല്ലാ കുഴപ്പങ്ങള്‍ക്കും കാരണം എന്ന് അതാത് രാഷ്ട്രീയക്കാരന് പറയുന്ന പോലെ ഇവിടെയുള്ള രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികള്‍ മൊത്തത്തിലാണ് കുഴപ്പക്കാര്‍ എന്ന് ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞാല്‍ തന്നെ അതൊരപരാധമല്ല.
രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ മൊത്തം ദുഷിച്ചുപോയിട്ടുണ്ട്. രാഷ്ട്രീയം ഇന്ന് പലരും ബിസിനസ്സും ഉപജീവനമാര്‍ഗ്ഗം മാത്രമല്ല തലമുറകള്‍ക്ക് സമ്പാദിച്ച് വെക്കാനുള്ള കുറുക്ക് വഴിയുമായിട്ടാണ് കാണുന്നത്. ചുരുക്കം ത്യാഗികള്‍ കണ്ടേക്കാം. പൊതുവായിട്ടാണ് പറയുന്നത്. യാതൊരു ജോലിയും ചെയ്യാതെ ജനങ്ങളുടെ അധ്വാനം പറ്റി ജീവിക്കുന്ന ഇത്തിക്കണ്ണികളാണ് ഭുരിഭാഗം രാഷ്ട്രീയക്കാരും എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ അതില്‍ വാസ്തവമുണ്ട്.
രാഷ്ടീയം മുഴുവന്‍ സമയജോലിയായി കൊണ്ടുനടക്കേണ്ട അവസ്ഥ ഇക്കാലത്ത് ശരിക്ക് പറഞ്ഞാല്‍ ഇല്ല. എന്നാല്‍ രാഷ്ട്രീയം തൊഴിലാക്കി ജീവിക്കുന്നവര്‍ രാജ്യത്ത് എത്രയോ ലക്ഷങ്ങള്‍ വരും. ഇങ്ങനെ പോയാല്‍ നാളെ രാഷ്ട്രീയക്കാരെ ജനം കല്ലെടുത്തെറിയുന്ന കാ‍ലം വരാം.
രാഷ്ട്രീയം രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികള്‍ക്ക് മാത്രമേ കൈകാര്യം ചെയ്യാവൂ എന്നില്ല. കക്ഷിരാഷ്ട്രീയത്തില്‍ പെടാത്ത സ്വതന്ത്രന്മാര് ജനപ്രതിനിധികളായി ഗവണ്മേന്റ് സ്ഥാപിച്ചാലും ഇവിടെ ഭൂകമ്പം ഒന്നും വരില്ല. അപ്പോള്‍ രാഷ്ട്രീയം അവര്‍ കൈകാര്യം ചെയ്യും. അല്ലെങ്കിലും രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ക്ക് സ്വന്തം അധികാരമെന്നല്ലാതെ എന്ത് രാഷ്ട്രീയമാണ് ഇപ്പോള്‍ ഉള്ളത്.
രാഷ്ട്രീയക്കാരെക്കാളും സാമൂഹ്യ-രാഷ്ട്രീയ ബോധം ഉള്ളവര്‍ പൊതുസമൂഹത്തിലുണ്ട്. അത്കൊണ്ട് ഈ ഉത്തരം‌താങ്ങി മനോഭാവം രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ മാറ്റിവെക്കുന്നതാണ് നല്ലത്. ഭരിക്കുന്ന സര്‍ക്കാര്‍ ചെയ്യുന്ന നല്ല കാര്യങ്ങള്‍ പോലും ഭരണത്തിലില്ലാത്ത പാര്‍ട്ടികള്‍ക്ക് ജനദ്രോഹം. ഇതല്ലെ ഇന്നത്തെ രാഷ്ട്രീയക്കാരന്റെ രാഷ്ട്രീയം?
ഒരു രാഷ്ട്രീയക്കാരന്റെ പ്രസംഗം മുഴുവന്‍ മറ്റ് രാഷ്ട്രീയക്കാരെ തെറി പറയല്‍ അല്ലേ? അത്കൊണ്ടൊക്കെയാണ് രാഷ്ട്രീയം ഇന്ന് ചെളിക്കുണ്ടാണെന്ന് പറയുന്നത്. സ്വയം ശുദ്ധീകരിക്കാന്‍ കഴിയാ‍ത്ത ജീര്‍ണ്ണിച്ച സ്വത്വങ്ങളാണ് ഇന്ന് മിക്ക പാര്‍ട്ടികളും.
നൂറു ആളുകളുള്ള ഒരു സമൂഹത്തില്‍ നാല്പതു പേര്‍ വോട്ടു രേഖപ്പെടുത്തുകയും അതില്‍ ഇരുപത്തി അഞ്ചു പേര്‍ അനുകൂലിക്കുന്ന ആള്‍ വിജയിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു സമ്പ്രദായമാണ് നമ്മുടെ സമൂഹത്തില്‍ നിലനില്‍ക്കുന്നത്. ഇത് ഭൂരിപക്ഷാധിഷ്ടിതമായ ജനാധിപത്യമെന്നു നമ്മള്‍ വിളിച്ചു പോരുന്നു.
എല്ലാം നേതാവില്‍ ഏല്‍പ്പിച്ച് സ്വന്തം തലച്ചോറ് ഉപയോഗിക്കാത്ത ശരാശരി കക്ഷിരാഷ്ട്രീയക്കാരനെക്കാളും എത്രയോ മേലെയാ‍ണ് അരാഷ്ട്രീയക്കാരനായ ഒരു രാജ്യസ്നേഹി അല്ലേ..
ഏത് ജനാധിപത്യ രാജ്യത്താണ് താങ്കള്‍ കുറ്റം പറയുന്ന രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ ഇല്ലാത്തത് :)
എന്റെ അഭിപ്രായത്തില്‍ സജിം പറഞ്ഞതാണ് ശരിയായിട്ടുള്ള അരാഷ്ട്രീയവാദിക്കുള്ള നിര്‍വചനം. അത്തരം അരാഷ്ട്രീയവാദികളാണ് ഏകാധിപതികളായി മാറുന്നതും.
താങ്കള്‍ പറയുന്നവര്‍ രാഷ്ട്രീയവാദികള്‍ തന്നെയാണ്. എന്നാല്‍ പാര്‍ട്ടികലില്‍ പെറ്റാതെ സ്വതന്ത്രരായി നില്‍ക്കുന്നവര്‍. അവരാണ് (അറ്റ്ലീസ്റ്റ്) കേരളത്തില്‍ എങ്കിലും ഏത് മുന്നണി ഭരിക്കണമെന്ന് തീര്‍പ്പ് കല്പിക്കുന്നതും :)
ജനങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി ജീവിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ക്ക് “വംശനാശം” വന്നു കഴിഞ്ഞതിന്റെ അനന്തരഫലമല്ലേ ഇന്ന് ഇന്ത്യയില്‍ കാണുന്ന പാര്‍ട്ടികളുടെ എണ്ണത്തിലെ വര്‍ദ്ധനവ്.
ഒരു സംശയം കൂടി, രാഷ്ട്രീയ പാര്‍ട്ടികളില്ലാതെ ഭരണം നടത്തുന്ന ഒരു ജനാധിപത്യ രാജ്യം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടോ? സ്വതന്ത്രന്മാര് മാത്രം ഭരിക്കുന്ന ജനാധിപത്യ രാജ്യം?
@മനോജ്, ജനാധിപത്യം എന്നത് തന്നെ ഒരു കാലത്ത് ചിന്തിക്കാന്‍ പറ്റുന്ന സംഗതിയായിരുന്നില്ല. രാജാവ് ഇല്ലാതെ ജനങ്ങളാല്‍ ഭരണം നടത്തപ്പെടാനോ എന്നായിരുന്നു ചോദ്യം. അത്പോലെയാണ്, രാഷ്ട്രീയ പാര്‍ട്ടികളില്ലാതെ ഭരണം നടത്തുന്ന ഒരു ജനാധിപത്യ രാജ്യം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടോ എന്ന് മനോജ് ചോദിക്കുന്നത്. ഉണ്ടാക്കാം എന്നാണ് എന്റെ ഉത്തരം. രാഷ്ട്രീയക്കാരും രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികളും ഇല്ലെങ്കിലും ജനാധിപത്യവും ഭരണവും ഇന്നത്തേക്കാളും ഭംഗിയായി തന്നെ നടക്കും. ലോക്‍പാല്‍ ബില്ലിനെക്കുറിച്ച് പാര്‍ലമെന്റിലെ രണ്ട് സഭകളിലും നടന്ന പിള്ളേര്കളി പോലത്തെ ആഭാസങ്ങള്‍ എന്റെ ഈ വാദത്തെ സാധൂകരിക്കുന്നുണ്ട്.
ജനങ്ങളാല്‍ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്ന പ്രതിനിധികള്‍, ആ പ്രതിനിധികളാല്‍ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുന്ന പ്രധാനമന്ത്രിയും മന്ത്രിസഭയും അങ്ങനെ എല്ലാം മുറ പോലെ തന്നെ നടക്കും. രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികളും നേതാക്കളും ഇല്ലെങ്കില്‍ ജനങ്ങള്‍ എന്തോ അനാഥരായിപ്പോകും എന്ന വാദം, പണ്ട് രാജാവ് ഇല്ലെങ്കില്‍ പ്രജകള്‍ തെണ്ടിപ്പോകും എന്ന് പറഞ്ഞ പോലെയാണ്. രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികള്‍ ഉണ്ടെങ്കില്‍ പൊതുജനാഭിപ്രാ‍യം സ്വരൂപിക്കാനും മറ്റും എളുപ്പം തന്നെയാണ്. അതിന് പക്ഷെ പാര്‍ട്ടികള്‍ നന്നാകണം. ഇനത്തെ പോക്ക് കണ്ടാല്‍ രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികള്‍ രാഷ്ട്രീയത്തെയും രാഷ്ട്രത്തിനെയും കുളം തോണ്ടാന്‍ ഒരുങ്ങിപ്പുറപ്പെട്ട പോലെയാണ് തോന്നുന്നത്.
എന്ത് ന്യൂനതകള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും ലോക്‍പാല്‍ ബില്‍ എല്ലാ പാര്‍ട്ടികളും യോജിച്ച് പാസ്സാക്കിയിരുന്നുവെങ്കില്‍ അതൊരു അന്തസ്സായ നടപടിയാകുമായിരുന്നു. എല്ലാവരുടെ ആവശ്യവും പൂര്‍ത്തീകരിച്ച് ഒരു ബില്ലും പാസ്സാക്കാന്‍ കഴിയില്ലല്ലൊ. ഒരു ബില്ല് വരട്ടെ, പിന്നീട് എന്തെങ്കിലും മാറ്റം വേണമെങ്കില്‍ വരുത്താം എന്ന വിവേകം നമ്മുടെ രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ക്ക് ഉണ്ടായില്ലല്ലൊ.
ഓരോ പാര്‍ട്ടിക്കാരനും എല്ലാറ്റിനെയും തന്നിലേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിക്കാനാണ് ശ്രമിക്കുന്നത്. ഇത്രയും വൈവിധ്യവും അസംഖ്യം പാര്‍ട്ടികളുമുള്ള രാജ്യത്ത് അത് നടക്കുമോ? അപ്പോള്‍ പ്രതിപക്ഷത്താണെങ്കിലും സമന്വയത്തിനുള്ള വിവേകം ഈ രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ കാണിക്കേണ്ടേ?
കമന്റ് എഴുതിയ adam, വാസു, jayarajanpk , സങ്കൽ‌പ്പങ്ങൾ , ഇ.എ.സജിം തട്ടത്തുമല , ഫിയൊനിക്സ് , മുരളീമുകുന്ദന്‍, മനോജ് എന്നിവര്‍ക്കും വായിച്ച എല്ലാവര്‍ക്കും നന്ദിയും പുതുവത്സരാശംസകളും ....
നന്മയും ഐശ്വര്യവും സമാധാനവും ശാന്തിയും നിറഞ്ഞതാകട്ടെ പുതിയ വര്‍ഷം.
എല്ലാവര്‍ക്കും തട്ടകത്തിന്റെ വക പുതുവത്സരാശംസകള്‍
www.thattakam.com
വ്യത്യസ് രാഷ്ട്രീയ വീക്ഷണങ്ങളുടെ പേരിലൊ രാഷ്ട്രീയ പേക്കുത്തുകളിലുള്ള എതിർപ്പുകളൊ അല്ലാതെ, തത്വശാസ്ത്രപരമായി മതേതര ജനാധിപത്യ സംവിധാനത്തെ അംഗീകരിക്കാതെ രാഷ്ട്രീയ വിഷയങ്ങളിൽ നിന്നും മാറി നിൽക്കുന്നവരുണ്ട്. അവർ അരാഷ്ട്രീയ വാദികളല്ലെ?
പുതുവത്സരാശംസകള്‍ :)
@ ബെഞ്ചാലി, അരാഷ്ട്രീയവാദികള്‍ എന്നൊരു ജാതി ആള്‍ക്കാര്‍ ആരുമില്ല. രാഷ്ട്രീയകാര്യങ്ങളില്‍ വ്യത്യസ്ത അഭിപ്രായക്കാരുണ്ട് എന്നേയുള്ളൂ. രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികളെ മൊത്തത്തില്‍ ആക്ഷേപിക്കുന്നവരെ ചാപ്പ കുത്താന്‍ വേണ്ടി രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ കണ്ടുപിടിച്ച ഒരു വാക്കാണത്. രാഷ്ട്രീയക്കാരുടെ ജീര്‍ണ്ണതയാണ് സ്വന്തമായി ചിന്തിക്കുന്നവരെ രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികളില്‍ നിന്ന് അകറ്റുന്നത് എന്ന് അവര്‍ ചിന്തിക്കുന്നില്ല. അണികളെ രോമാഞ്ചകഞ്ചുകമണിയിക്കാന്‍ മറ്റ് രാഷ്ട്രീയപാര്‍ട്ടികള്‍ക്കെതിരെ വിഷപ്രയോഗം നടത്തുമ്പോള്‍ അതും മൊത്തത്തില്‍ രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ക്ക് അവമതിപ്പ് ഉണ്ടാക്കുന്നതാണെന്നും അവര്‍ ചിന്തിക്കുന്നില്ല.
രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ പങ്കെടുത്താലോ ഇല്ലെങ്കിലോ അല്ലെങ്കില്‍ മാറി നിന്നാലോ ആരും അരാഷ്ട്രീയവാദികളാവുന്നില്ല. അരാഷ്ട്രീയവാദി എന്നൊരു വിശേഷണം ആര്‍ക്കും ചേരില്ല എന്നാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം. അഥവാ ചേരുന്നെങ്കില്‍ അത് രാഷ്ട്രത്തിനെതിരെ സക്രിയമായി എന്തെങ്കിലും പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നവര്‍ക്ക് മാത്രമാണ്.
പുതുവത്സരാശംസകള്‍ :)
Post a Comment